Φταίει η πανσέληνος; Ίσως, δεν ξέρω, μάλλον! Σαν γροθιά στο στήθος η κατάθλιψη, ένα σύννεφο μελαγχολίας με κυκλώνει και μου προκαλεί δάκρυα κι ένα χαζό χαμόγελο, αυτό του παραιτημένου, ξεχασμένου, εγκαταλελειμμένου. Ίσως φταίει η απουσία του... Δεν είναι η απόσταση, τουλάχισοτν η χιλιομετρική, αλλά η συναισθηματική. Δεν αντέχω να αισθάνομαι παγωμένη την καρδιά του, έναν αφιλόξενο τόπο για τα συναισθήματά μου. Πάντα ονειρευόμουν τον... "τέλειο" άντρα, έπρεπε να έχει το Χ όνομα και συγκεκριμένο σωματότυπο αλλά και θέλω και πιστεύω. Τα είχα δει πριν από 20 χρόνια σε ένα όνειρο... Και περίμενα στωικά, και υπέφερα, και γκρεμίστηκα, και ξανασηκώθηκα. Και τον περίμενα χρόνο με τον χρόνο. Κι αφού συνέλεξα αρκετές εμπειρίες που όμως δεν άφησα να αλλοιώσουν την ψυχή μου, εκείνος ήρθε. Ακριβώς όπως τον φαντάστηκα, ακριβώς όπως ήλπιζα, ακριβώς όπως τον ονειρεύτηκα. Κι ενώ όλα ήταν τέλεια, έπρεπε να ζήσουμε τη συγκυρία της κακής εποχής... Κρίση σε όλα τα επίπεδα. Και λέγαμε ότι όλα θ...
Συγγραφέας