Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

Αναρτήσεις

Προβολή αναρτήσεων από 2013

Κυνηγώντας ένα όνειρο, ζώντας με την ελπίδα

Δεν μπορώ να μιλήσω γενικά... θα το προσωποποιήσω -εντελώς- το θέμα. Δεν μπορώ να θυμηθώ τον εαυτό μου μεγαλώνοντας να σχεδιάζει γάμους με τούλια φουρό κ.λπ. κ.λπ. αλλά αυτό που ονειρευόμουν ήταν ο απόλυτος έρωτας. Ο ένας και μοναδικός, που θα έμπαινε στη ζωή μου και θα την ξεθεμελίωνε, θα της έδινε νόημα και θα ζούσα μαζί του την υπόλοιπη ζωή μου. Ορκίστηκα ότι θα περάσω αυτήν τη ζωή ψάχνοντας τον έρωτα ακριβώς όπως τον ήθελα, όπως τον ονειρευόμουν, όπως τον χρειαζόμουν. Αρνούμουν πεισματικά να κάνω σχέσεις. Υπήρξαν άνθρωποι στη ζωή μου, αλλά ήξερα από την αρχή ότι ήταν περαστικοί. Το αισθανόμουν βαθιά μέσα μου ότι αυτοί δεν ήταν για να μείνουν, ήταν απλώς μαθήματα ζωής, εμπειρίες που έπρεπε να τις ζήσω για να φθάσω στον τελικό προορισμό μου. Και κάποια στιγμή κατάλαβα ότι ήρθε η στιγμή να απαγκιστρωθώ από ανθρώπους που ήταν λάθος για εμένα, που με κρατούσαν πίσω και δεν με άφηναν να συνεχίσω στον δρόμο προς την ανεύρεση του ενός και μοναδικού κι επιπλέον με καθυστερούσαν. Και

ΟΣΟΙ ΑΓΑΠΑΝΕ ΜΕΝΟΥΝ ΜΟΝΟΙ;

Πώς το λέει το λαϊκό άσμα; Όσοι αγαπάνε μένουν μόνοι; Ε, κάπως έτσι... Πρέπει να την αποδεχθούμε λοιπόν κάποιοι άνθρωποι την αλήθει. Ότι αγαπάμε γιατί έτσι γουστάρουμε και όχι γιατί έτσι πρέπει. Αγαπάμε γιατί έτσι αισθανόμαστε και όχι γιατί έτσι μας επιβάλλουν. Αγαπάμε γιατί θέλουμε να προσφέρουμε χαρά και συναισθήματα και όχι γιατί περιμένουμε ανταλλάγματα ή ανταπόδοση. Είναι σαν να έχουμε κατάρα, ένα στίγμα που λέει αυτός ξέρει να αγαπάει, κάτσε να μείνει μόνος. Και σε ρίχνει αυτός ο δαιμόνιος Έρωτας στον δρόμο του πιο ακατάλληλου που για ένα διάστημα θα γίνει στα μάτια σου ο πιο κατάλληλος και θα πάρει από εσένα τα πάντα ώσπου στο τέλος θα μείνεις αποστεωμενος από κάθε συναίσθημα και ξεζουμισμένος από δάκρυα! Και γιατί το κάνουμε αφού ξέρουμε το φινάλε; Υπάρχει λογική στον έρωτα; Φυσικά και όχι! Και όποιος προσπαθήσει να εξηγήσει με λογική τα ανεξήγητα απλώς δεν έχει βιώσει ποτέ τη χαρά του πραγματικού έρωτα. Υπάρχει μόνο μία καρδιά που χτυπά δυνατά κι έχει τους δικούς τη

ΤΡΕΧΟΝΤΑΣ... ΜΑΚΡΙΑ ΑΠΟ ΤΟΝ ΕΑΥΤΟ ΜΟΥ

Βασιλίσσης Σοφίας, λίγο πριν από το Hilton, κατά τις 21.00. Φοράω τα 12ποντα ταρταρούγα τακούνια μου, αυτά ταίριαζαν με το ολόμαυρο σύνολό μου κι ενώ περπατάω σκεφτική να πάρω το αυτοκίνητό μου -παρκαρισμένο λίγα τετράγωνα πιο κάτω- ξαφνικά αρχίζω να περπατώ με γοργό βηματισμό, σχέδον τρέχοντας νιώθοντας τη μελαγχολία να με κυκλώνει. Και πιάνω τον εαυτό μου να τρέχει πανικόβλητη σαν να με κυνηγούσαν. Ποια ήταν η αιτία; Έτρεχα να γλυτώσω, έτρεχα σαν τον άνεμο, έτρεχα να ξεφύγω... από τον εαυτό μου, αυτόν τον εαυτό που αγχώνεται και παθιάζεται και τρελαίνεται και ονειρεύεται και όλα τα κάνει λάθος αλλά ταυτόχρονα τόσο σωστά! Κουράστηκα να ζω στη σκιά παίζοντας κυνηγητό με τα συναισθήματά μου. "Αν σε πιάσουμε θα σε τιμωρήσουμε που αισθάνεσαι" κάπως έτσι δηλαδή αισθάνομαι... Θέλω να το φωνάξω ό,τι κι αν είναι αυτό που έχω στο μυαλό μου χωρίς φόβο αλλά με πολύ πάθος κι όποιον πάρει ο Χάρος. Κι όποιος δεν μπορεί να το αντέξει κανείς δεν μένει με τη βία... Αλλά όχι ψέ

Περί καλοσύνης και άλλων τινών κακών...

Ή το 'χεις ή δεν το 'χεις. Είναι μόνο μία μικρή λέξη, ναι μονοσύλλαβη, που έρχεται αυθόρμητα στα χείλη και δεν μπορείς να το ελέγξεις. ΝΑΙ. Η γυναίκα που λέει πάντα ναι γιατί λυπάται τους πάντες... Και ποια δεν έχει περάσει από αυτό το στάδιο... Ε, εντάξει υπάρχουν και οι εξαιρέσεις. Και καλά κάνουν, καλύτερα περνούν κι έχουν και το κεφάλι τους ήσυχο. Εγώ πάω σε άλλο επίπεδο. Δεν ξέρω, όταν σπανίως δηλαδή πω και κανά όχι με πιάνει ένα ενοχικό σύνδρομο, λες κι έκανα έγκλημα, σαν να απογοήτευσα τον κόσμο όλο, σαν να προκάλεσα έναν μικρό Τιτανικό. Από πού προέρχεται αυτή η ενοχή; Τι την προκαλεί Γιατί δεν λυπάμαι περισσότερο τον εαυτό μου και πρέπει να σκέφτομαι μόνο την ικανοποίηση των άλλων; Γιατί ενώ το είναι μου θέλει να ουρλιάξει ΟΧΙ, μεγαλύτερο και ηχηρότερο του Μεταξά, βγάζει μία άναρθρη κραυγή 'ναι', που μετά το σκυλομετανιώνει; Ναι, με ενοχλεί ο εαυτός μου, οι αδυναμίες και οι ευαισθησίες του, γιατί οι άλλοι τελικά τις εκμεταλλεύονται! Τον καλό τον λέμε κ

ΜΕΡΙΚΕΣ ΦΟΡΕΣ ΜΟΝΟ Η ΑΓΑΠΗ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΑΡΚΕΤΗ...

Αχ αυτό το timing... Όλα τα λεφτά. Συναντάς τον άντρα της ζωής σου - όπως τον θεωρείς τη δεδομένη στιγμή - και είσαι έτοιμη να ζήσεις έναν έρωτα-σταθμό... Κι ενώ όλα μοιάζουν ειδυλλιακά, ξαφνικά όλες οι συγκυρίες είναι εναντίον σας. Τι κι αν αγαπιέστε; Αν είναι άνεργος υποστηρίζει ότι δεν μπορεί να σου προσφέρει όλα όσα σου αξίζουν και επιθυμεί, αν βιώνει περίοδο οικονομικής αβεβαιότητας σου λέει κάτσε να δούμε πώς θα πάει, αν βιώνει περίοδο επαγγελματικής ανασφάλειας μια από τα ίδια, αν οι γονείς του δεν σε πολυσυμπαθούν -στην Ελλάδα ζούμε - αν η πρώην του κάνει ακόμη τη ζωή δύσκολη και δεν κόβει κάθε επαφή, αν αντιμετωπίζει ένα πρόβλημα υγείας, αν η απόσταση σας χωρίζει, αν η δουλειά σας αναγκάζει να βλέπεστε ελάχιστα, αν... αν... αν... πόσα ακόμη μπορώ να σκεφτώ και να πω. Θέλει και η αγάπη τις συνθήκες της για να γεννηθεί και κυρίως να... μεγαλώσει και να ωριμάσει. Αν όλα είναι εναντίον... πού πας βρε κακομοίρα ξυπόλητη στ' αγκάθια; Αυτό που δεν έχω ξεκαθαρίσει και συσ

Η ΑΠΟΣΤΑΣΗ ΠΟΥ... ΠΟΝΑΕΙ!

Μάτια που δεν βλέπονται, γρήγορα λησμονιούνται λέει ο θυμόσοφος λαός μας. Από την άλλη, υπάρχει και το εκ διαμέτρου αντίθετο μότο "δεν θέλω να σε βλέπω συχνά, θέλω να μου λείπεις". Περί γούστου κολοκυθόπιτα. Προσωπικά δεν πιστεύω ότι η απόσταση ενδυναμώνει τον έρωτα ούτε ότι τον αποδυναμώνει. Όταν τρελαίνεσαι για έναν άνθρωπο θέλεις να τον βλέπεις συνέχεια, να τον ζεις, να τον αναπνέεις, να τον αγγίζεις, να είναι κάθε μέρα σαν την πρώτη φορά που τον είδες. Να έχεις ακόμη καρδιοχτύπι και αγωνία, λαχτάρα, πόθο, επιθυμία... Δεν είμαι από αυτές που θεωρούν ότι ο άλλος είναι δεδομένο όταν βλέπεστε συνέχεια, αλλά από εκείνες που ζουν τη στιγμή με τον αγαπημένο τους σαν να είναι η τελευταία. Σήμερα είστε μαζί, αύριο; Ανασφάλεια, θα μου πείτε. Μπορεί, τι να πω! Δεν έχω μάθει να βάζω ταμπέλες στο συναίσθημα ούτε ακολουθώ στρατηγική και σχέδιο... τυλίγματος. Αυτό που αισθάνομαι και σκέφτομαι το λέω, το ζω... το ζω μέχρι μέσα στην ψυχή μου, κάτω από το πετσί μου και δεν χορταίνω...

ΜΙΑ ΚΑΛΗΜΕΡΑ ΠΟΥ ΣΟΥ ΦΤΙΑΧΝΕΙ ΤΗ ΜΕΡΑ!

Οι αχτίδες του ήλιου μπαίνουν δειλά από τον φεγγίτη. Μία νέα μέρα ξημερώνει. Σηκώνεις λίγο πιο ψηλά την κουβέρτα για να κρύψεις το νυσταγμένο πρόσωπό σου. Και καθώς γυρνάς πλευρό βλέπεις το πρόσωπό του ξαπλωμένο ακριβώς απέναντι από το δικό σου. Κι ενώ έχει ακόμη κλειστα τα μάτια, απλώνει το χέρι και σε αγκαλιάζει και στο γοητευτικό του πρόσωπο ζωγραφίζεται ένα όμορφο χαμόγελο. Η αγκαλιά του γεμίζει με εσένα και τα χείλια του αγγίζουν απαλά την άκρη της μύτης σου. "Καλημέρα αγάπη μου" ψιθυρίζει με βραχνή από τη νύστα φωνή. Απλώς αφήνεσαι στην πιο όμορφη αγκαλιά και την πιο γλυκιά καλημέρα. Πώς μπορεί μία λέξη ειπωμένη από τα πιο όμορφα χείλη να σου αλλάξει τη μέρα... Ξεχνάς ότι ο ήλιος ανεβαίνει και πρέπει να σηκωθείς, ξεχνάς ότι η μέρα που έρχεται θα είναι δύσκολη και κουραστική, ξεχνάς τον κόσμο όλο και σκέφτεσαι ότι αυτή η στιγμή αξίζει όσο ολόκληρη η ζωή σου. Μοναδική, ανεπανάληπτη, συναισθηματική, αληθινή τόσο που δεν μπορείς να το πιστέψεις. Κι αν αργήσεις

ΜΗΝΥΜΑ ΣΤΟΝ ΕΡΩΤΑ ΜΟΥ

Λέξεις... Λόγια... Σκέψεις... Πόσα έχω να σου πω... πόσα σκέφτομαι. Δεν ξέρω γιατί, αλλά τα βράδια είναι πάντα πιο δύσκολα. Σου μιλάω, έρωτά μου, και πόσα σου λέω! Σ' ένα παράλληλο σύμπαν ζω μια ζωή χωρίς εσένα και περιμένω τη στιγμή που οι ζωές μας θα γίνουν μία, τη στιγμή που όσα κρύβω στο μυαλό και την ψυχή μου, θα βρουν τον δρόμο για τα αυτιά σου, τη στιγμή που τα λόγια θα γίνουν χείμαρρος να μας παρασύρει σε μία ερωτική θύελλα, τη στιγμή που εμείς οι δύο θα γίνουμε ένα... Έλενα Αντωνίου

ΚΑΤΑΡΑΜΕΝΟΣ ΦΕΜΙΝΙΣΜΟΣ

Φαγωθήκαμε να γίνουμε ίσες με τους άνδρες, ίσα δικαιώματα, ίσες ευθύνες, όλα σου λένε ίσα. Έτσι μία μέση καθημερινή γυναίκα κάπου εκεί στα 35 θα ξυπνήσει στις 6.30 να ετοιμάσει πρωινό για τα παιδιά και τον άνδρα, να ετοιμάσει τα παιδιά για το σχολείο, να τα πάει στο σχολείο, παιδικούς ή λοιπά και μετά να πάει στη δουλειά, να αντιμετωπίσει τα νεύρα του προϊσταμένου της, την κόντρα με άλλους κομπλεξικούς που πάντα υπάρχουν σε κάθε εργασιακό χώρο, το στρες και το άγχος που η οικονομική κρίση έχει προκαλέσει και κυρίως την αγωνία της απόλυσης από την κακή απόδοση -σσ. η αγορά έχει πέσει δραματικά και οι πωλήσεις μαζί - για να τελειώσει καλώς εχόντων των πραγμάτων γύρω στις 17.00 με 18.00, να επιστρέψει σπίτι και να αναλάβει τους λοιπούς ρόλους που ευτυχώς οι σκληροπυρηνικές των φεμινιστριών διεκδίκησαν για χάρη του γυναικείου φύλου. Να διαβάσει τα παιδιά, να συμμαζέψει και λίγο το σπίτι, να μαγειρέψει για την επόμενη ημέρα να αφήσει για την οικογένεια φαγητό και μετά να έχει και όρεξ

ΠΟΥ ΠΑΕΙ Ο ΕΡΩΤΑΣ ΟΤΑΝ ΠΕΘΑΙΝΕΙ;

Είναι ένα ερώτημα που το έχουμε κάνει όλοι. Ερωτευόμαστε σφόδρα έναν άνθρωπο κι ένα πρωί... το απόλυτο κενό... Προχωράμε στη ζωή μας σαν να μην υπήρξε ποτέ. Κι όμως αυτός ο άνθρωπος κάποτε σήμαινε τα πάντα για εμάς! Οπότε; Πού πάει τόσός έρωτας; Τόσα παράφορα συναισθήματα; Τόσα σ' αγαπώ για πάντα; Προσωπικά κατέληξα σε μία απάντηση. Απλώς πεθαίνει. Σβήνει και χάνεται. Εξατμίζεται. Ξεκινά με πάθος και φόρα για να καταλήξει ένα φάντασμα. Ο έρωτας, ναι πεθαίνει, αλλά αν πραγματικά αγαπάμε έναν άνθρωπο, ανεξαρτήτως της κατάληξης της σχέσης μας, απλώς συνεχίζουμε να αγαπάμε. Γιατί άλλωστε η αγάπη είναι ανιδιοτελής και μπορεί να υπάρξει σε πολλές μορφές. Αδερφική, πατρική, μητρική, φιλική, επαγγελματική... πόσες ακόμη μπορείτε να σκεφθείτε. Και φυσικά η αγάπη ανάμεσα σε δύο ανθρώπους που κάποτε υπήρξαν τα πάντα ο ένας για τον άλλο. Όταν η σχέση τελειώνει, ο έρωτας έχει τελειώσει προ πολλού, καθώς ως μοφή δεν διαρκεί σε όλη τη διάρκεια της σχέσης ούτε σε όλη τη διάρκεια της ζωής τ

Προς αναζήτηση γονέα...

Ο δεκαπεντάχρονος Davion Only γεννήθηκε στη φυλακή από έγκλειστη μητέρα. Καθώς εκείνη δεν μπορούσε να τον φροντίσει, οι Αρχές τον έδωσαν για υιοθεσία. Έτσι έως σήμερα πήγαινε από θετή οικογένεια σε θετή οικογένεια, αλλά πουθενά δεν βρήκε αυτό που πραγματικά ήθελε. Ένα σπιτικό με μία πραγματική οικογένεια να τον κρατήσει στην αγκαλιά της και να του προσφέρει τη θαλπωρή που τόσο στερήθηκε. Αντιμετώπισε θέματα διαχείρισης θυμού καθώς πίστευε ότι όλοι τον μισούσαν. Τώρα διαμένει σε ίδρυμα με 12 ακόμη αγόρια, ενώ μόλις τον Ιούνιο μετά τη διαδικτυακή του αναζήτηση έμαθε ότι η φυσική μητέρα του είχε πεθάνει. Γνωρίζοντας πλέον ότι δεν είχε έναν γονιό να έρθει να τον πάρει, αποφάσισε να αλλάξει ζωή. Έχασε 15 κιλά, αντιμετώπισε τις εκρήξεις οργής που είχε και άρχισε να μελετάει παίρνοντας άριστα σε όλα τα μαθήματά του εκτός από τη Γεωμετρία. Επόμενος στόχος; Να διεκδικήσει αυτό που τόσο στερήθηκε. Με δανεικό κουστούμι δυο νούμερα μεγαλύτερο εμφανίστηκε στην εκκλησία των Βαπτιστών στ

Η Marilyn Monroe η... νέα πρέσβειρα του Νο 5

Πενήντα ένα χρόνια μετά τον θάνατό της η Marilyn Monroe ορίστηκε από τη Chanel το νέο πρόσωπο στη διαφημιστική καμπάνια για το πιο παλιό και διάσημο άρωμα του οίκου το Νο 5. Άλλωστε, εκείνη ήταν που είχε εκδηλώσει την αδυναμία της γι' αυτό, αποκαλύπτοντας ότι φοράει μόνο αυτό όταν κοιμάται! Αργότερα, μέσα στο φθινόπωρο η εταιρεία θα κυκλοφορήσει τηλεοπτικά σποτ και αφίσες της θρυλικής σταρ. Η αρχειακή φωτογραφία είναι από τον φακό του Ed Feingersh και απεικονίζει τη Marilyn να βάζει άρωμα στο διάσημο ντεκολτέ της. Ο οίκος μόδας πρόσφατα ανακάλυψε μία ηχογράφηση της αείμνηστης σταρ από το 1960 οπότε έδωσε συνέντευξη στον Georges Belmont, τότε διευθυντή του περιοδικού Marie Claire, και στον οποίο μιλά για το τελετουργικό της πριν από τον ύπνο. "Ξέρεις, μου κάνουν διάφορες ερωτήσεις. Τι φοράς ενώ κοιμάσαι; Την μπλούζα της πιτζάμας; Το παντελόνι της πιτζάμας; Νυχτικό; Οπότε απαντώ “CHANEL No.5," γιατί αυτή είναι η αλήθεια… Κι επίσης δεν θέλω να

Παντρεύτηκαν μετά 80 χρόνια σχέσης!

Η σχέση τους επέζησε μίας ντουζίνας Αμερικανών προέδρων, ενός Παγκοσμίου Πολέμου και την ανύψωση και την πτώση του Τείχους του Βερολίνου. Ο Jose Manuel Riella και η Martina Lopez είναι μαζί ογδόντα ολόκληρα χρόνια κι όμως μόλις τώρα αποφάσισαν να ανέβουν τα σκαλιά της εκκλησίας. Ο λόγος; Η πίεση της οικογένειάς τους. Έτσι το υπερήλικο ζευγάρι παντρεύτηκε στην Παραγουάη με θρησκευτικό γάμο και όλα τα μέλη της οικογένειας έμειναν άκρως ικανοποιημένα! ΠΗΓΗ: BBC NEWS

Στο... τραπέζι με τους διάσημους

Έκανε την Oprah Winffrey να αναλυθεί σε κλάματα. Έχει κάνει ρεπορτάζ από χώρες που βίωναν τεράστιας έκτασης φυσικές καταστροφές και τραγωδίες, πήρε συνέντευξη από τους μεγαλύτερους ηγέτες παγκοσμίως. Κι όμως όταν πρέπει να καθίσει στο τραπέζι της συνέντευξης με τους αστέρες του Χόλιγουντ τρέμει η ψυχή του για το τι θα επακολουθήσει. Ο Piers Morgan στο νέο του βιβλίο αποκαλύπτει τις πιο απρόβλεπτες, εκρηκτικές, βαρετές και απρόσμενες συνεντεύξεις που έκανε ποτέ στην καριέρα του. 28 Φεβρουαρίου 2011 Είχε συναντήσει τον Charlie Sheen στις αρχές του '90 σε εγκαίνια εστιατορίου στο Άσπεν του Κολοράντο. Εκείνη την ημέρα μόλις ξύπνησε είχε δει ότι ο διάσημος ηθοποιός είχε προκαλέσει πανικό με τα καμώματά του, είχε διωχθεί από τη σειρά που πρωταγωνιστούσε, ενώ η προσωπική του ζωή ήταν βυθισμένη στο αλκοόλ και τα ναρκωτικά. Ο Morgan του τηλεφώνησε και του ζήτησε να κάνουν μαζί εκείνο το απόγευμα μία live συνέντευξη. Ο Sheen δέχθηκε και μάλιστα ορκίστηκε στη ζωή των πα

Η Έλινορ Κάτον η νεότερη κάτοχος του βραβείου Μπούκερ

Η νεοζηλανδέζα συγγραφέας Έλινορ Κάτον τιμήθηκε χθες στο Λονδίνο με το λογοτεχνικό βραβείο Man Booker Prize για το μυθιστόρημά της "The Luminaries" και έγινε έτσι η νεότερη λογοτέχνιδα που τιμάται με το βραβείο αυτό, ένα από τα σπουδαιότερα λογοτεχνικά βραβεία στον κόσμο. Το βραβείο απονεμήθηκε στην 28χρονη Κάτον στη διάρκεια τελετής στο Λονδίνο. Είναι ο δεύτερος συγγραφέας από τη Νέα Ζηλανδία που τιμάται με το βραβείο αυτό, το οποίο απονέμεται κάθε χρόνο για ένα μυθιστόρημα γραμμένο στην αγγλική γλώσσα από συγγραφέα της Κοινοπολιτείας, από την Ιρλανδία ως τη Ζιμπάμπουε, όπως μετέδωσε το Αθηναϊκό Πρακτορείο. Το μυθιστόρημα αφηγείται τις περιπέτειες του Ουόλτερ Μούντι, ο οποίος επεδίωξε να κάνει περιουσία στη διάρκεια της αναζήτησης χρυσού στη Νέα Ζηλανδία, στα μέσα του 19ου αιώνα. Ο πρόεδρος της επιτροπής του βραβείου, ο Ρόμπερτ Μακφάρλαν, χαρακτήρισε "υπέροχο" το 832σέλιδο μυθιστόρημα, το οποίο είναι το μακροσκελέστερο που έχει ποτέ τιμηθεί με το βρ

Οι νέοι στην Ελλάδα ζουν με ψωμί, μακαρονάδες και τηγανητές πατάτες

Οι νέοι ηλικίας 17-29 ετών στην χώρα μας δεν τρώνε καθημερινά φρούτα και λαχανικά, αλλά ζουν με ψωμί, σνακ, αλλαντικά, αναψυκτικά και τηγανητές πατάτες, σύμφωνα με μία νέα έρευνα. Όπως έδειξε, το 75% τρώνε καθημερινά ψωμί, το 69% σνακ, το 58% τηγανητές πατάτες, το 87% αναψυκτικά και το 62% αλλαντικά. Μόλις ο ένας στους τρεις (το 30%) τρώνε καθημερινά φρούτα, ενώ οι σαλάτες φαίνεται πως αποτελούν σχεδόν... άγνωστο είδος στο ημερήσιο διαιτολόγιό τους, αφού μόλις το 24% δήλωσαν ότι τρώνε καθημερινά λαχανικά. Ανεπαρκής είναι επίσης η κατανάλωση γαλακτοκομικών προϊόντων, τα οποία δεν υπάρχουν στο καθημερινό διαιτολόγιο του 55% των νέων, ενώ ελάχιστοι (το 15%) πίνουν καθημερινά φυσικούς χυμούς. Η έρευνα έδειξε ακόμα πως μόνο ο ένας στους δέκα (το 13%) τρώνε μόνο στο σπίτι τους. Όλοι οι άλλοι κάνουν τουλάχιστον ένα κύριο γεύμα την εβδομάδα εκτός σπιτιού, επιλέγοντας κατά προτίμηση κάτι από τα φαστ φουντ. Το 65% εξάλλου είπαν ότι τα τελευταία χρόνια έχουν αλλάξει οι διατροφικ

Αναμένεται Αρμαγεδδών το 2.880

Υπάρχει περίπτωση σε 867 χρόνια από σήμερα η Γη να καταστραφεί; Μάλλον απίθανο, αν κι είναι ένα σενάριο που δεν πρέπει να αποκλειστεί εντελώς, σύμφωνα με τη ΝΑSΑ. Επιστήμονες της Αμερικανικής Υπηρεσίας Διαστήματος προβλέπουν ότι στις 16 Μαρτίου του 2880 ένας τεράστιος αστεροειδής ονόματι 1950 DA ενδέχεται να προσκρούσει στην επιφάνεια της Γης, και συγκεκριμένα κάπου στον Ατλαντικό, προκαλώντας ένα τεράστιο τσουνάμι που θα πνίξει όλη την Ανατολική ακτή των ΗΠΑ. Ο αστεροειδής έχει διάμετρο ενός χιλιομέτρου και ταξιδεύει με ταχύτητα 15 χλμ./δευτερόλεπτο προς τον πλανήτη μας. Σύμφωνα με τις αναλύσεις των επιστημόνων, ο αστεροειδής θα προσκρούσει στον πλανήτη μας με ταχύτητα 60.800 χλμ/ώρα και παρόλο που η πιθανότητα που δίνουν για να συμβεί κάτι τέτοιο είναι μόλις 0,3%, το ποσοστό αυτό είναι 50% υψηλότερο από κάθε άλλον από τους 1.400 δυνητικά επικίνδυνους αστεροειδείς. Ο εν λόγω αστεροειδής εντοπίστηκε για πρώτη φορά στις 23 Φεβρουαρίου 1950, παρέμεινε ορατός για 17 ημέρες και

Ξανά μαζί μετά το άδοξο τέλος Johnny Depp-Kate Moss

Για χάρη της Τέχνης οι δύο πρώην Johnny Depp και Kate Moss ξανασυναντιούνται 15 χρόνια μετά το άδοξο τέλος της ταραχώδους σχέσης τους και αποφάσισαν να αφήσουν τις διαφορές τους στο παρελθόν. Έτσι, συναντήθηκαν στα γυρίσματα του videoclip του Paul McCartney, Queenie Eye. Ο Βρετανός καλλιτέχνης πρώην Beatle, επιβεβαίωσε την είδηση λέγοντας ότι "είναι φίλοι δικοί μου και της κόρης μου. Είμαι πολύ τυχερός που δέχθηκαν να το κάνουν!". Οι δυο σταρ ήταν μαζί τέσσερα χρόνια, από το 1994-1998 και παρά το γεγονός ότι τα συναισθήματα είναι ακόμη... φρέσκα, δεν μπορούσαν να μην συμφωνήσουν με τη δελεαστική πρόταση του θρυλικού καλλιτέχνη. Πηγή δήλωσε "δημοσίως τόσα χρόνια προσπαθούν να αποφύγουν ο ένας τον άλλο γιατί συνέβησαν πολλά ανάμεσά τους, αλλά δεν μπορούσαν να μην πουν ναι στην πρόταση του Macca. Έχουν μικρή συμμετοχή, αλλά είναι η πρώτη φορά που θα συναντηθούν μετά τον χωρισμό τους δημοσίως και στην κάμερα". ΠΗΓΗ: DAILY MAIL

Ο μεγάλος έρωτας της πριγκίπισσας Diana

Τρεις ήταν οι σημαντικοί άνδρες της ζωής της πριγκίπισσας Diana. Το αποκαλύπτει η γυναίκα που η αείμνηστη πριγκίπισσα τη θεωρούσε δεύτερη μητέρα, η σύζυγος του πρώην πρεσβευτή της Βραζιλίας στη Μεγάλη Βρετανία, Lucia Flecha de Lima. Η γυναίκα σπανίως μιλά για τον ισχυρό δεσμό που την ένωνε με την Diana, αλλά τελευταία καθώς η ερωτική ζωή της φίλης της είναι στο επίκεντρο, θέλησε να ξεκαθαρίσει τα πράγματα, ίσως να βοηθήσει και λίγο τα Ανάκτορα και το προφίλ του πρίγκιπα Κάρολου. Για την De Lima τα πράγματα είναι απλά. Το λέει ξεκάθαρα. Η Diana δεν ήταν ερωτευμένη με τον Dodi Fayed, ίσως να είχε ένα πάθος με τον καρδιοχειρουργό από το Πακιστάν Hasnat Khan, αλλά ο έρωτας της ζωής της ήταν ο σύζυγός της πρίγκιπας Κάρολος. Οι δύο γυναίκες ήταν πολύ στενές φίλες και η De Lima βρίσκεται στη μοναδική θέση να ξέρει τα πάντα, καθώς ήταν έμπιστη της αείμνηστης πριγκίπισσας στα ταραχώδη χρόνια που έζησε στα Ανάκτορα, πριν από τον χωρισμό με τον Κάρολο αλλά και μετά, μέχρι τον θάν

Χωρίς Grey οι "50 Αποχρώσεις"

Τον Αύγουστο 2014 αναμένεται η ταινία "Πενήντα Αποχρώσεις του Γκρι" που είναι βασισμένη στην ομώνυμη πολυσυζητημένη τριλογία της Βρετανίδας συγγραφέως Ε.L. James. Μόλις πρόσφατα ανακοινώθηκαν οι δύο βασικοί πρωταγωνιστές, o Charlie Hunnam και η Dakota Johnson. Και οι δύο νεαροί ηθοποιοί είχαν δηλώσει κατενθουσιασμένοι με την πρόκληση αυτή στην αρχή -σχεδόν- της καριέρας τους. Έτσι σαν βόμβα έπεσε χθες βράδυ η είδηση ότι ο Hunnam έκανε πίσω και παραιτήθηκε από τον πρωταγωνιστικό του ρόλο που θα του χάριζε παγκόσμια επιτυχία και αναγνωρισιμότητα. Αρκετοί ήταν αυτοί που είπαν ότι ο νεαρός ηθοποιός φοβήθηκε από την ξαφνική δημοσιότητα που πήρε, ενώ η ανακοίνωση από το κινηματογραφικό στούντιο έκανε λόγο για αυξημένες τηλεοπτικές υποχρεώσεις του ηθοποιού που θα ήταν αποτρεπτικές στη σωστή προετοιμασία για τον απαιτητικό ρόλο του Christian Grey. Οι πιο σίγουροι αντικαταστάτες του θεωρούνται οι Matt Bomer, Cilian Murphy, Ian Somerhalder και Alexander Skarsgard.

«Η Elizabeth Taylor μου έκλεψε τον γιο»

H μητέρα του Michael Jackson, Katherine δεν άντεχε με τίποτα ούτε το άκουσμα του ονόματος της Elizabeth Taylor, την οποία κατηγορούσε διαρκώς ότι της έκλεψε τον γιο. Είναι γνωστή η παθολογική αδυναμία του βασιλιά της pop για την Taylor, την οποία αποκαλούσε "παρένθετη μητέρα" του. Αυτά αποκαλύπτει η Stacey Brown, φίλη του Jackson, η οποία επίσης εξομολογείται ότι όταν η Katherine Jackson επισκεπτόταν τη Neverland του γιου της αρνιόταν ακόμη και να καθίσει σε καρέκλα που είχε χρησιμοποιήσει νωρίτερα η Taylor! Όταν γεννήθηκαν τα δύο μεγαλύτερα παιδιά του ο Prince Michael και η Paris, ο Jackson έκανε τη σταρ νονά τους αντί για τη μητέρα του, κάτι που τη λύπησε και την εξαγρίωσε σύμφωνα με τις φήμες. Όταν εκείνος πέθανε η Elizabeth Taylor συνετρίβη από τη θλίψη. Όπως έγραψε η ίδια "Η καρδιά μου... το μυαλό μου... έχουν ραγίσει. Αγαπούσα τον Michael με όλη μυο την ψυχή και δεν μπορώ να φανταστώ τη ζωή χωρίς αυτόν. Δεν νομίζω κανείς να καταλαβαίνει πόσο αγα

Τα κρυφά ραντεβού

Πώς να ανανεώσουμε μία σχέση; Λίγο μυστήριο, λίγο ίντριγκα, λίγο ρίσκο πάντα κάνει τον έρωτα πιο πικάντικο... Πώς μπορούμε να το πετύχουμε αυτό; Βάλτε την παρανομία στη ζωή σας. Υποκριθείτε ότι είστε παράνομο ζευγάρι και κλείστε ραντεβού σ' ένα σημείο για ανάλογα ζευγάρια. Μπείτε στο αυτοκίνητό του και κοιτάχτε ολόγυρα με ύποπτο ύφος. Ένα φιλί για καλωσόρισμα είναι πάντα πιο θερμό από κάθε άλλη φορά. Μιλήστε για όλα που σας απασχολούν, αλλά κυρίως επικεντρωθείτε στη σχέση σας και στα προβλήματα που αντιμετωπίζετε και δεν μπορείτε να συζητήσετε άνετα μέσα στο σπίτι ή όπου αλλού συναντιέστε στην καθημερινότητά σας. Και φιληθείτε... σαν παράνομο ζευγάρι, που κρύβεται. Φιληθείτε με το πάθος που νιώθατε στην αρχή της σχέσης σας. Φιληθείτε σαν να μην υπάρχει επόμενη μέρα στην ανθρωπότητα. Αν δεν καταλήξετε στο πιο κοντινό ξενοδοχείο XXX, επιστρέψτε σπίτι και κάντε έρωτα σαν να γνωριστήκατε τώρα. Έτσι πυροδοτείτε ξανά το πάθος και ο έρωτας γίνεται ξανά το βασικό συστατικό της

Μία από αυτές τις μέρες

Δεν είναι όλες οι μέρες ίδιες, εντάξει, όλοι το λέμε. Αλλά όταν είναι μία από ΑΥΤΕΣ τις μέρες απλώς αφήνεσαι. Οδηγούσα μιάμιση ώρα, άκουγα Πλούταρχο -ναι καλά διαβάζετε - Πλούταρχο, Δωσ' μου πίσω την καρδιά μου και έκλαιγα, έκλαιγα, έκλαιγα. Γιατί; Όλα δεν είναι θεωρητικά καλά; Αυτό το θεωρητικά με ενοχλεί... Η δουλειά μου είναι στον αέρα, τα οικονομκά μου... ευτυχώς δεν με έχουν συλλάβει ακόμη για χρέη, τα συναισθηματκά μου... Εκεί που λυγίζω, εκεί που βυθίζομαι στη μοναξιά και την απόγνωση, εκεί μία αγκαλιά με γεμίζει συναισθήματα, με γεμίζει λαχτάρα και λατρεία, ένα φιλί με πλημυρίζει ευτυχία κι ένα βλέμμα με κάνει να αισθάνομαι ολοκληρωμένη... Αλλά είναι αρκετό... Ο άνθρωπος όσο κι αν έχει πάντα ζητάει περισσότερα. Ξέρω τι φταίει... Η έλλειψη πίστης... Η υπομονή. Είναι λέξη κλειδί, αλλά δεν την έχω μάθει, αλλά η έλλειψη πίστης πραγματικά με σκοτώνει. Πώς μπορώ να μην πιστεύω; Πώς μπορώ να χάνω την πίστη μου; Είμαι τόσο αδύναμη; Όχι, δεν είμαι. Είναι απλώς μία από α

Μοναξιά μου όλα, μοναξιά μου τίποτα...

Έχω να το λέω... κάποιοι γεννιούνται για να είναι μόνοι... δεν είμαστε όλοι για όλα! Το πιστεύω ακράδαντα όχι μόνο ότι ισχύει, αλλά κυρίως ότι εφαρμόζεται μια χαρά και ειδικώς στη δική μου περίπτωση. Κάθε στιγμή της ζωής μου είναι απόλυτα μοναχική άλλοτε κατ' επιλογή κι άλλοτε επιβεβλημένη. Ίσως φταίνε οι επιλογές μου καθώς πάντα διάλεγα άνδρες που ήξερα μέσα μου -και έξω μου- ότι δεν υπήρχε κανένα μέλλον μαζί τους, ότι αυτός δεν είναι ο άνδρας της ζωής μου, ότι πρόκειται για έναν περαστικό. Απλώς έπρεπε να ζήσω Χ πράγματα για την εμπειρία. Άλλωστε η ζωή μας είναι ένα ταξίδι με συλλογή εμπειριών και αναμνήσεων. Αν δεν είχαμε ζήσει αυτές τις στιγμές στο παρελθόν δεν θα ήμασταν αυτοί που είμαστε σήμερα. Το πρόβλημα στην προκειμένη περίπτωση είναι το εξής. Ενώ μέχρι σήμερα η επιλογή της μοναξιάς ήταν συνειδητή, τώρα το μόνο που θέλω είναι εκείνος που μου επιβάλλει τη μοναξιά ως τη μόνη διέξοδο στο πρόβλημα που μαζί αντιμετωπίζουμε... Κι ενώ διαμαρτύρομαι και αγωνιώ ότι δεν π

Ο ομορφότερος Οκτώβριος της ζωής μου

Ξημερώνει μία καινούργια ημέρα... Ίσως φταίνε τα γενέθλιά μου και μου έρχεται να κάνω απολογισμό... Θα γιορτάζω για πολλά χρόνια τα πρώτα -άντα μου. Σίγουρα, ναι για πολλά χρόνια! Όλη μου τη ζωή ονειρευόμουν, περίμενα να είναι τα πάντα διαφορετικά, να έχω λόγο να γιορτάζω την αρχή μιας καινούργιας ζωής για εμένα. Και τώρα ήρθε η στιγμή, είναι η στιγμή η δική μου, τώρα που γιορτάζω τον καινούργιο μου εαυτό! Είμαι ελεύθερη και ξαναγεννημένη μέσα από τον έρωτά του... Ζω ξανά από την αρχή τη ζωή μου και τον εαυτό μου... Μου αρέσω πολύ έτσι! Μου αρέσει ο εαυτός μου μαζί του. Χαμογελώ ειλικρινά,χαμογελώ από την καρδιά μου, χαμογελώ από τα βάθη της ψυχής μου. Περίμενα μία ζωή τον έρωτα στη δική του μορφή και τώρα που τον ζω, απλώς γιορτάζω τα γενέθλιά μου... Σ' ευχαριστώ που υπάρχεις στη ζωή μου και είσαι η αιτία και η αφορμή για το πιο πλατύ κι αληθινό χαμόγελο! Έλενα Αντωνίου

Πόσο τυφλές είμαστε στον έρωτα;

Είναι τρόπος αυτοπροστασίας. Είναι μέθοδος αυτοσυντήρησης. Είναι ανάγκη συναισθηματική. Ποια γυναίκα δεν το έχει κάνει; Η καθεμία για τους δικούς της λόγους. Είμαστε χρόνια σε μία σχέση και καταλαβαίνουμε ότι για εκείνον το συναίσθημα έχει τελειώσει. Δεν υπάρχει περίπτωση να μην το καταλάβει μία γυναίκα που έχει ερωτευτεί πραγματικά τον άνδρα της -είτε σύντροφο είτε σύζυγο-  ότι έχει έρθει το τέλος. Είτε γιατί η σχέση δεν έχει πλέον μέλλον αφού κανείς από τους δύο δεν έχει διάθεση να της δώσει οξυγόνο ή το φιλί της ζωής είτε γιατί υπάρχει τρίτο πρόσωπο. Και στις δύο περιπτώσεις τα σημάδια είναι εκεί, έντονα, φανερά... Δεν υπάρχει περίπτωση μία γυναίκα να μην αντιληφθεί ότι η συμπεριφορά του αλλάζει, χάνεται η τρυφερότητα, χάνεται η ανοχή, χάνεται και η επαφή... Απλώς καμια μας δεν θέλει να τα δει. Προτιμάμε να ζούμε στο ψέμα και στις δικαιολογίες... Να περνάμε λίγο δύσκολα τελευταία, να έχουμε απομακρυνθεί λόγω συνθηκών, λόγω δυσκολιών. Κυρίες μου αν κάποιος θέλει να σώσει τη

Ξανά μαζί για χάρη των παιδιών Douglas και Jones

Θα περάσουν τα γενέθλιά τους χώρια αν και μιλούν διαρκώς στα τηλέφωνα και είναι κοντά στην επανασύνδεση. Λίγες εβδομάδες διήρκεσε ο.... δοκιμαστικός χωρισμός τους και ο Michael Douglas όπου βρισκόταν διατυμπάνιζε τον έρωτά του για τη γυναίκα του και πως ήλπιζε ότι θα τα ξαναέβρισκαν. Και καθώς η ελπίδα πεθαίνει τελευταία, πηγές αναφέρουν στο περιοδικό People ότι το ζευγάρι είναι λίγο πριν από την... αναθέρμανση του έρωτά του, καθώς μιλάει συνέχεια στο τηλέφωνο και είναι σαν να βρίσκεται κοντά ο ένας με τον άλλον, σαν να μην χώρισαν πραγματικά ποτέ. Eξάλλου έχουν και δύο παιδιά που τα λατρεύουν και θέλουν το καλύτερο γι' αυτά, οπότε λέγεται ότι θα δουλέψουν καλά τις διαφορές τους ώστε να τα ξαναβρούν για χάρη τους. Οι δύο σταρ, που έχουν γενέθλια στις 25 Σεπτεμβρίου, είναι παντρεμένοι 13 χρόνια. Τα προβλήματα άρχισαν όταν και οι δύο έπρεπε να αντιμετωπίσουν τις ασθένειές τους, εκείνος τον καρκίνο του φάρυγγα κι εκείνη τη διπολική διαταραχή της. Ωστόσο, το ποτήρι ξεχείλισ

Κρατήστε κλειστά τα πόδια...

Είχα διαβάσει κάποτε για το σύνδρομο κλειστών ποδιών... αυτό που κάποιες γυναίκες φοβούνται τους... άνδρες και αρνούνται πεισματικά ακόμη και την κατάλληλη κι επίμαχη στιγμή να... ανοίξουν τα ποδαράκια τους! Ωστόσο, πλέον το φαινόμενο των ανοικτών ποδιών έχει παραγίνει. Αυτό που ξεχνούν κυρίως κάποιες κυρίες είναι ότι όταν αποφασίζουν να στηρίξουν τη ζωή τους και την καριέρα τους σε πλάτες -για να μην πω άλλο σημείο της ανδρικής ανατομίας- και στην ατυχία άλλων, έρχεται κάποια στιγμή που η τύχη η δική τους εξαντλείται -εκτός κι αν έχουν κάνει τάμα-  και οι πλάτες που τους στηρίζουν, λυγίζουν από το βάρος. Επίσης, αυτό που ξεχνούν είναι ότι πάντα υπάρχει κάποια που ξέρει να τα ανοίγει καλύτερα,όπως και το ότι όλες το έχουν απλώς το χρησιμοποιούν με διαφορετικό τρόπο. Καθότι το σύνδρομο κλειστών ποδιών θεωρείται ψυχολογικό πρόβλημα και ουστ μακριά από εδώ, κάπου πρέπει να έχουμε κι ένα μέτρο. Ανοίξτε τα βρε κορίτσια αλλά με το μαλακό... θα πάθετε και καμιά εξάρθρωση! Έλενα Αντ

Αφιερωμένο στην Catherine

Ξεχωριστή ήταν η χθεσινή νύχτα για τον Michael Douglas που στα τηλεοπτικά βραβεία ΕΜΜΥ για το 2013 βραβεύτηκε ως  Καλύτερη Άνδρική Ερμηνεία στο "Λιμπεράτσε: Πίσω από το Κηροπήγιο". Ο σταρ εμφανίστηκε μόνος στο κόκκινο χαλί... όχι εντελώς μόνος. Στεκόταν στο πλευρό του συμπρωταγωνιστή του και της συζύγου του, Matt Damon και Luciana. "Θέλω να ευχαριστήσω τη σύζυγό μου Catherine για τη στήριξή της" δήλωσε ο Michael Douglas όταν ανέβηκε στη σκηνή να παραλάβει το βραβείο του, αν και εκείνη ήταν 7.000 μίλια μακριά του, στην Κίνα. Παρά την ανακοίνωση του χωρισμού τους, έστω και προσωρινά, ο Douglas δεν είχε βγάλει τη βέρα του. Στο κόκκινο χαλί δεν δίστασε να μιλήσει στο Entertainment Tonight για την οικογενειακή του κατάσταση, τονίζοντας πως ήλπιζε ότι τα πράγματα θα πάνε καλά. "Όλοι είμαστε καλά. Δεν υποάρχει κάτι περισσότερο να πω. Απλώς πήραμε ένα μικρό διάλειμμα. Μιλάμε. Πιστεύω ότι όλα θα πάνε καλά και είμαι γεμάτος ελπίδα". Επίσης ο Douglas αποκάλυ

Πίνουν το πικρό ποτήρι...

Μόλις 4,5% φθάνει το ποσοστό των Φιλελεύθερων Δημοκρατών σύμφωνα με το ZDF, ενώ το ARD είναι πιο γενναιόδωρο, τους δίνει 4,7%. Ούτως ή άλλως το εκλογικό αυτό αποτέλεσμα σημαίνει ότι το FDP μένει εκτός της Μπούντεσταγκ. Η εκλογική αναμέτρηση της 22ας Σεπτεμβρίου είναι η πιο πικρή νύχτα και σίγουρα η μεγαλύτερη αποτυχία στην ιστορία του κόμματος. Ο Ράινερ Μπρούντερλε ανέβηκε στο βήμα άμα τη ανακοινώσει των πρώτων exit poll. "Απόψε είναι μια δύσκολη βραδιά. Είμαστε ακόμη σε αναμονή για την τελική καταμέτρηση και ελπίζουμε ακόμη ότι θα κάνουμε το άλμα. Αυτό είναι το χειρότερο αποτέλεσμα που έχουμε επιτύχει ως FDP. Δεδομένου ότι ήμουν ο επικρατέστερος υποψήφιος αναλαμβάνω την ευθύνη γι' αυτό".  Ο βασικός υποψήφιος των Φιλελεύθερων τόνισε: "Δεν είναι το τέλος του κόμματος. Τα πράγματα θα είναι πιο δύσκολα, αλλά το έργο μας θα συνεχιστεί". Επίσης, ο επικεφαλής του κόμματος Φίλιπ Ρέσλερ ανέλαβε την πολιτική ευθύνη για την πανωλεθρία. Σχεδόν με δυσκολία κ

Σημάδια...

Είναι φορές που χάνεις την πίστη και την ελπίδα σου. Είναι φορές που βυθίζεσαι στην κατάθλιψη και τη μελαγχολία... Είναι φορές που τα δάκρυα είναι η μόνη λύση. Αλλά είναι εκείνες τις φορές που όταν όλα δείχνουν ανώφελα, τότε έρχεται ένα σημάδι. ΤΟ ΣΗΜΑΔΙ ΤΟΥ... Ευχαριστώ... Έλενα Αντωνίου

Αυτά τα 20 και κάτι

Αγαπώ τα νέα παιδιά, αυτά τα γεμάτα ορμή και όνειρα και πάθος κι ελπίδα... Ει, μου φωνάζει μία φωνή, δεν είναι έτσι τα 20χρονα πλέον. Είναι αποβλακωμένα από την πολλή τηλεόραση, τα κομπιούτερ και την... προπαγάνδα! Φυσικά δεν είναι όλα έτσι, αλλά σίγουρα η πλειονότητα έχει μεγάλο πρόβλημα... Γεμάτα φιλοδοξίες που δεν βασίζονται σε ανάλογες ικανότητες και κυρίως ανταγωνιστικά και επιθετικά. Ο θάνατός σου η ζωή μου, λες και η δική σου ύπαρξη είναι εκείνη που παρεμποδίζει την ανέλιξή τους... Έφθασα 30 και κάτι και στα 20 κοίταζα το πάτωμα όταν μου μίλαγαν οι 40άρηδες, έδινε εντολή ο διευθυντής μου και δεν έμπαινε καν στο μυαλό μου η σκέψη να φέρω αντίρρηση. Να κάνω διάλογο ναι, αλλά όχι με θράσος και εγωισμό να προσπαθώ να επιβάλω την εντελώς λανθασμένη αντίληψή μου σ' έναν άνθρωπο που έχει 30 χρόνια προϋπηρεσία! Βιάζονται να τα ζήσουν όλα, να τα κατακτήσουν όλα, να σου πάρουν τη ζωή, τη δουλειά... Η αλεπού 100 χρονών και το αλεπουδάκι 101; Ε, όχι ρε παιδί μου δεν γίνεται! Δε