Σήμερα είστε μαζί, αύριο; Ανασφάλεια, θα μου πείτε. Μπορεί, τι να πω! Δεν έχω μάθει να βάζω ταμπέλες στο συναίσθημα ούτε ακολουθώ στρατηγική και σχέδιο... τυλίγματος. Αυτό που αισθάνομαι και σκέφτομαι το λέω, το ζω... το ζω μέχρι μέσα στην ψυχή μου, κάτω από το πετσί μου και δεν χορταίνω... Το συναίσθημα το λέω ζωή και θέλω να το ζω μέχρι τελευταίας σταγόνας!
Από την άλλη, όταν είσαι παντρεμένος είκοσι χρόνια, ε σου λέει λίγη απόσταση χρειάζεται. Δεν έχω φτάσει μέχρι εκεί. Ίσως και να έχουν δίκιο. Άλωστε η πλειονότητα έχει δίκιο. Αλλά η μειονότητα; Η λεπτομέρεια κάνει τη διαφορά πάντοτε! Τι να πω; Δεν ξέρω, δεν ξέρω απολύτως το παραμικρό.
Το μόνο που γνωρίζω είναι ότι η απουσία μου προκαλεί πόνο, σωματικό πόνο, αφόρητο. Ξεκινάει από ένα μαράζωμα, που καταλήγει σε νευρόπονους... Κατέληξα στο συμπέρασμα ότι δεν πρόκειται για ανασφάλεια. Η αγάπη δεν είναι θεωρίες, δεν είναι αίολες υποσχέσεις, δεν είναι λόγια του αέρα, αλλά πράξεις που την επιβεβαιώνουν. Κάθε μέρα όχι μια κι έξω. Υποσχέσεις που τηρούνται και πράξεις που υπερνικούν κάθε εμπόδιο. Όταν μου λείπεις κλείνω τα μάτια και σε σκέφτομαι. Αλλά όταν φοβάμαι και με αγκαλιάζεις, απλώς δεν συγκρίνεται.
Όταν λείπεις σ' επιθυμώ αλλά όταν σε βλέπω, ξέρω ότι ήρθες για να μείνεις στη ζωή μου, γιατί πολύ απλά αισθάνεσαι το ίδιο! Σε μία σχέση πρέπει να είναι και οι δύο 100%, όταν όμως το ποσοστό διαφοροποιείται ανάμεσα στους δύο ερωτευμένους, είναι θέμα χρόνου να υπάρξει και... διαρροή συναισθημάτων. Πάντα προσωπική άποψη. Ο καθένας ζει όπως αισθάνεται κι όπως σκέφτεται, κανείς δεν μπορεί να του υπαγορεύει το πόσο και το πώς αγαπούν!
Έλενα Αντωνίου
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου