ΕΛΕΝΑ ΑΝΤΩΝΙΟΥ

Είναι ένα περίεργο συναίσθημα όταν υποχρεούσαι λόγω συνθηκών να κλείσεις κύκλους, να κάνεις νέα ξεκινήματα, να διεκδικήσεις νέες διεξόδους, να αναζητήσεις νέες πορείες. Έπειτα από 20 χρόνια στον χώρο των ΜΜΕ ο κύκλος έκλεισε. Το ταξίδι ξεκίνησε απρόσμενα, όταν κλήθηκα να καλύψω μία θέση για μία ημέρα που τελικά σφράγισε ολόκληρη την επαγγελματική μου πορεία. Ποτέ δεν θα χαρακτηρίσω τον εαυτό μου δημοσιογράφο καθώς δεν πέρασα πότε από πεζοδρόμιο, δεν έτρεξα για την είδηση, δεν αγχώθηκα για ρεπορτάζ. Αλλά έδωσα τη δική μου μάχη γι' αυτόν τον κλάδο και σ' αυτόν τον κλάδο που ματώνει και διαλύεται. Και τον πόνεσα περισσότερο από κάποιους που γράφουν το όνομά τους σε εφημερίδες και περιοδικά ή ακούν το όνομά τους σε ραδιόφωνα ή θαυμάζουν τη θωριά τους σε διάφορες τηλεοπτικές στέγες. Κακά τα ψέματα, πρώτα επλήγη ο έντυπος Τύπος. Φρόντισαν οι μεγαλοεκδότες/μεγαλοεπιχειρηματίες να καρπωθούν το κέρδος μόνοι τους και να διαλύσουν τους εργαζομένους με μισθούς πείνας. Μετά έγινε μ

Bell Blog: Καθώς Έπεφτε η Νύχτα: Στη δίνη της εξουσίας και το... : Οι Εκδόσεις Silk υποδέχονται στην οικογένειά τους την Έλενα Αντωνίου και σας καλούν να την αφήσετε να σας παρασύρει σ’ ένα μαγευτικό, ...

Μισώ την πανσέληνο. Έτσι απλά. Όχι "δεν μου αρέσει" ή "δεν με γοητεύει". Τη μισώ. Μια πέτρα ετερόφωτη που αντανακλά το φως στη γη και αποκαλύπτει τα πάντα. Νόμιμα και άνομα, φανερά κ ιαπόκρυφα. Κάτι βράδια με φεγγάρι αποκαλύπτονται οι μεγαλύτερες αλήθειες, τα βαθύτερα κρυμμένα μυστικά, τα μεγαλύτερα... άνανδρα ψέματα.    Τη μισώ την πανσέληνο. Μου θυμίζει έναν χαμένο έρωτα, ένα άδοξο τέλος,  ένα λαβωμένο αντίο,  ένα πληγωμένο χαμόγελο.  Μου θυμίζει το δικό σου χαμόγελο που επιδεικτικά επαναλάμβανες ενώ είχες στρογγυλοκαθίσει στη δική της αγκαλιά και έμοιαζε σαν να ήσουν δικός της. Και τότε μου θύμισες ότι εμείς πια είμαστε δύο ξένοι.  Να πάρει,  ποτέ εμείς γίναμε δύο ξένοι; Πότε προδώσαμε το για πάντα και το εγώ ποτέ; Ποια στιγμή ήταν που εγώ είχα γείρει το βλέμμα κι εσύ άφησες την καρδιά σου να ξεπέσει; Τη μισώ την πανσέληνο γιατί μου θυμίζει τους νόμους του σύμπαντος που εγώ παραβίασα κι έπρεπε να πληρώσω. Αλλά κάποια στιγμή δεν τελειώνει η ποινή όταν ερω

Βιβλιοεξάρτηση: ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΤΟΥ ΜΗΝΑ: ΕΛΕΝΑ ΑΝΤΩΝΙΟΥ : Σε σύντομο διάστημα από τις εκδόσεις Silk θα κυκλοφορήσει το «Καθώς έπεφτε η νύχτα». Πείτε μας λίγα λόγια για την ιστορία και τους ήρωες...

Ξημερώνουν τα γενέθλιά μου… Άλλος ένας χρόνος προστίθεται στην ηλικία που αναγράφεται στην ταυτότητά μου, άλλος ένας χρόνος αφαιρείται από την ψυχολογία μου.   Η ηλικία είναι απλώς ένας αριθμός, όσον αφορά στο δικό μου σκεπτικό. Ιδίως όταν τα χρόνια σου τα έχεις απολαύσει, τα έχεις ζήσει, τα έχεις γευτεί… είτε πέφτοντας, είτε μετρώντας πληγές και σημάδια, είτε χαμόγελα και ευτυχισμένες στιγμές. Όλα είναι στη ζωή, όλα… σ ένα ταξίδι απολαυστικό με τα μαθήματα και τα παθήματα. Είναι σημαντικό όταν φθάνεις σε μια ηλικία, όπως εγώ, να κοιτάς πίσω και να βλέπεις πως είσαι πλήρης, τα έζησες όλα χωρίς να έχεις αφήσει εκκρεμότητες ανεκπλήρωτες επιθυμίες ή πόθους ή απωθημένα. Λένε πως το καλύτερο είναι να ζεις τη ζωή σου κάνοντας τα λιγότερα λάθη. Εγώ είμαι η προσωπική διάψευση αυτής της άποψης. Λάθη; Αμέτρητα… λάθη, πάθη, μαθήματα ζωής… Αναίρεσα όλες τις απόλυτες απόψεις μου, λούστηκα όλα μου τα «ποτέ εγώ», βίωσα τον πόνο και τη χαρά στο μεδούλι, παράδεισος και κόλαση την