Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

ΜΕΤΡΩΝΤΑΣ ΧΡΟΝΙΑ, ΧΑΜΟΓΕΛΑ ΚΑΙ... ΔΑΚΡΥΑ



Ξημερώνουν τα γενέθλιά μου… Άλλος ένας χρόνος προστίθεται στην ηλικία που αναγράφεται στην ταυτότητά μου, άλλος ένας χρόνος αφαιρείται από την ψυχολογία μου.  

Η ηλικία είναι απλώς ένας αριθμός, όσον αφορά στο δικό μου σκεπτικό. Ιδίως όταν τα χρόνια σου τα έχεις απολαύσει, τα έχεις ζήσει, τα έχεις γευτεί… είτε πέφτοντας, είτε μετρώντας πληγές και σημάδια, είτε χαμόγελα και ευτυχισμένες στιγμές. Όλα είναι στη ζωή, όλα… σ ένα ταξίδι απολαυστικό με τα μαθήματα και τα παθήματα. Είναι σημαντικό όταν φθάνεις σε μια ηλικία, όπως εγώ, να κοιτάς πίσω και να βλέπεις πως είσαι πλήρης, τα έζησες όλα χωρίς να έχεις αφήσει εκκρεμότητες ανεκπλήρωτες επιθυμίες ή πόθους ή απωθημένα.




Λένε πως το καλύτερο είναι να ζεις τη ζωή σου κάνοντας τα λιγότερα λάθη. Εγώ είμαι η προσωπική διάψευση αυτής της άποψης. Λάθη; Αμέτρητα… λάθη, πάθη, μαθήματα ζωής… Αναίρεσα όλες τις απόλυτες απόψεις μου, λούστηκα όλα μου τα «ποτέ εγώ», βίωσα τον πόνο και τη χαρά στο μεδούλι, παράδεισος και κόλαση την ίδια στιγμή. Και έπειτα απ’ όλα πιστεύω ότι βγαίνεις πιο δυνατός, πιο ολοκληρωμένος, πιο ώριμος, πιο εσύ… Στο χαμόγελο και στο βλέμμα αντικατοπτρίζονται όλα… η ψυχή σου, το ταξίδι σου… μαθαίνεις να νικάς τις σκιές σου αν και ζεις μ’ αυτές.

Το κακό με εμένα είναι ότι άργησα πολύ να ωριμάσω… Όχι ότι τώρα ωρίμασα κλείνοντας τη δεύτερη εικοσαετία της ζωής μου. Νομίζω ότι το εφηβικό σύνδρομο από το οποίο πάσχω θα με συνοδεύει όσο διαρκεί η θνητή ζωή μου, μία ζωή που μέχρι στιγμής είναι… όμορφη.
Ωραίο πράγμα να είσαι συνειδητοποιημένος και να μην αφήνεις το παραμικρό να σε λυγίσει… να βλέπεις τη ζωή ποτήρι μισογεμάτο και κάθε μέρα να προσπαθείς για το καλύτερο για εσένα.. να πραγματοποιείς διαρκώς όνειρα και όταν αυτά εκπληρώνονται να φτιάχνεις καινούργια και να προσπαθείς και γι αυτά.


Γιατί τι άλλο είναι η ζωή πέρα από έναν καθημερνό αγώνα… θα έχει ήττες, θα έχει νίκες… αλλά όλα είναι ένα εκπληκτικό ταξίδι με πολλές εκπλήξεις και ανατροπές… Και ελπίζω να είμαι έτοιμη για τη συνέχεια…

ΕΛΕΝΑ ΑΝΤΩΝΙΟΥ

Σχόλια

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Μάθημα ζωής η απώλεια...

Ο θάνατος ενός πολυαγαπημένου προσώπου είναι βαρύ, συναισθηματικό φορτίο. Αφήνει ανεπούλωτες πληγές και βαθύ τραύμα. Όταν πέθανε ο πατέρας μου πριν από τρεις μήνες, κάποιοι φίλοι μου είπαν ότι τώρα ήρθε η ώρα να ωριμάσω. Δεν ξέρω αν βοηθάει ο θάνατος ενός γονιού στην ωρίμαση, αλλά σίγουρα είναι τεράστια αλλαγή στην καθημερινότητα, στη ζωή σου. Ανατρέπει τις ισορροπίες σου και τη συναισθηματική σου σταθερότητα. Δημιουργείται μία νέα πραγματικότητα στην οποία πρέπει να αντεπεξέλθεις και να προσαρμοστείς. Και πέραν όλων των άλλων είναι η θλίψη και το πένθος που πρέπει να διαχειριστείς. Φορτίο ασήκωτο να πάρει. Εκεί που τη μια στιγμή χαμογελάς ή και γελάς με κάτι πραγματικά αστείο, εκεί βυθίζεσαι σε μια απαράμιλλη απελπισία. Κάθε μέρα είναι ένας αγώνας επιβίωσης και συνειδητοποίησης. Οι περισσότεροι λένε πως ο χρόνος είναι γιατρός, αλλά όπως σε όλες τις άλλες περιπτώσεις, ο χρόνος δεν γιατρεύει... τουλάχιστον όχι το τραύμα της απώλειας, μιας απώλειας που όσο τη συνειδητοποιείς τόσο περισσό...

Ζήσε! Και αγάπα!

Κάποτε ένας πολυ αγαπημένος μου άνθρωπος μου είχε πει ότι ο θάνατος είναι το μόνο βέβαιο καθώς ούτε η γέννηση είναι δεδομένη. Η αλήθεια είναι ότι τον είχα κοιτάξει κάπως στραβά όταν μου το είπε, αλλά αντιλήφθηκα αμέσως τη σκέψη του και την πραγματικότητα που έκρυβε η κυνική, για εμένα, διαπίστωσή του Για περισσότερα από είκοσι χρόνια, οδηγώντας στη δουλειά μου, περνώ έξω από το ΚΑΤ. Και κάθε μέρα, αυτό που σκέφτομαι είναι ότι είμαστε τυχεροί που είμαστε απέξω, γνωρίζοντας πολύ καλά ότι αρκετοί ειναι εκείνοι που ανεβαίνουν τον δικό τους Γολγοθά καθημερινά σ' ένα δωμάτιο νοσοκομείου. Από την ημέρα που έφυγε από τη ζωή ο πατέρας μου, έχω ανανεώσει τη θεωρία μου σχετικά με τη ζωή μας και το πόσο ευγνώμονες πρέπει να είμαστε που συνεχίζουμε όρθιοι τον καθημερινό αγώνα. Ο πόνος από τον χαμό του πατέρα μου είναι αβάσταχτος. Προσπαθείς να παρηγορηθείς επικαλούμενος χίλιες δικαιολογίες: ότι ειναι καλύτερο ένας καρκινοπαθής να φεύγει όσο το δυνατόν γρηγορότερα αν είναι να ταλαιπωρείται χρόνι...

Το δικό του τέλος η δική μου συνέχεια

  Στην αφιέρωση του Nitya θα δείτε πως γράφω το απόφθεγμα της Emmanuelle Arsan, "Μια αιώνια αγάπη μπορεί να διαρκέσει μια νύχτα, γιατί η αιωνιότητα δεν είναι αυτή που κάνει τη διάρκεια, αλλά που καταργεί τη διάρκεια". Βλέπετε εντελώς τυχαία θέλησα τη χρονιά του 8, του αριθμού της αιωνιότητας, να μοιραστώ μαζί σας μια ιστορία για έναν αιώνιο έρωτα. Να αναλύσω την έννοια του αιώνιου στον έρωτα, να σας πω πως οι μεγάλοι έρωτες γεννιούνται σε μια στιγμή, υπάρχουν για λίγο και διαρκούν... για πάντα. Ακριβώς την ίδια αντίληψη μεταφέρει και ο Νίκος Καζαντζάκης που έλεγε πως η αιωνιότητα είναι ποιότητα, δεν είναι ποσότητα, αυτό είναι το μεγάλο, πολύ απλό μυστικό... Γιατί σας τα λέω τώρα αυτά... Σε μια εποχή που ποινικοποιεί το συναίσθημα λες και είναι ελάττωμα ή παράπτωμα, συνεχώς ακούω ότι δεν χρειάζεται να μιλάω γι' αυτό, να γράφω τις σκέψεις μου, να κάνω κατάθεση ψυχής, να μοιράζομαι συναισθήματα ή κομμάτια μου. Έχω μάθει στα social media να κρατάω πολλά πράγματα για τον εαυτό...