Υπάρχουν οριστικά αντίο σ' έναν μεγάλο έρωτα; Ή μόνο ανοιχτοί λογαριασμοί; Τελειώνει ποτέ ένας μεγάλος έρωτας; Μου ανήκεις, σου ανήκω. Δικός σου για πάντα! Δική σου για πάντα. Και μετά... Πόσες φορές έχω πει ότι δεν είναι μόνο η αγάπη αρκετή για να αντέξουν δύο άνθρωποι μαζί. Μάλλον, ο έρωτας δεν είναι αρκετός. Ίσως γιατί δεν είναι ίσος, έντονος και άσβεστος και στους δύο. Γιατί ο έρωτας θέλει δύο, να πέφτουν στη φωτιά για χάρη του. Όχι μόνο ο ένας... Όχι όλα ο ένας. Ίσως τελικά μένουν οι υποσχέσεις, οι προσδοκίες, τα λόγια αιώνιας αφοσίωσης, ιδιοκτησίας και πάθους. Και ίσως τελικά αυτό πονάει περισσότερο. Η διαπίστωση της δειλίας! Η διαπίστωση της έλλειψης τόλμης και γενναιότητας να υπερασπιστεί ο ένας από τους δύο τον άλλον, το συναίσθημα, τον έρωτά του. Λες και δεν ήταν εκεί όταν τον ζούσαν, λες και ήταν καταδικασμένος να μείνει μόνος του ο ένας σε μια ουτοπία έρωτα, σε μια μοναξιά που όμοιά της δεν είχε ξαναζήσει, σε μία φυλακή που ο αγαπημένος του είχε ετοιμάσει για εκείνον τη
Συγγραφέας