Ο συγγραφέας πρέπει να γράφει με τον δείνα τρόπο... Όχι, ο συγγραφέας πρέπει να γράφει με τον άλλον τρόπο... Να χρησιμοποιεί περίτεχνες λέξεις, ακαταλαβίστικες, ώστε ό,τι κι αν γράφει ο ίδιος να δείχνει περισπούδαστος, σουπερ-ταλαντούχος και ξεχωριστός. Δεν θα γελάσω. Εντάξει, γελάω από μέσα μου! Κάποιοι νομίζουν ότι με το να πετάξουν σε ένα κείμενο πέντε-έξι ψαγμένες λέξεις κι εκφράσεις θα εντυπωσιάσουν τα πλήθη κι αυτομάτως θα κατασταθούν συγραφείς εγνωσμένου κύρους και αποδοχής. Για εμένα η συγγραφή είναι κάτι εντελώς διαφορετικό. Να κάνεις κατάθεση ψυχής. Να αποτυπώνεις τον συναισθηματικό σου κόσμο στο χαρτί σου, να περιπλέκεις ιστορίες πλούσιες, γεμάτες εικόνες και οι λέξεις σου να φέρουν δύναμη τόση που να κατακτούν καρδιές. Το να συγγράφεις, δεν είναι επίδειξη γνώσεων. Είναι... δεν βρίσκω τον τρόπο να το εκφράσω ώστε να μην επαναλαμβάνομαι... Η συγγραφή είναι κομμάτι της υπόστασης. Είναι η ψυχή του συγγραφέα. Είναι οι εμπειρίες του, οι εικόνες του, τα συναισθήματά
Συγγραφέας