Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

Αναρτήσεις

Προβολή αναρτήσεων από Ιούλιος, 2017

ΣΥΖΗΤΗΣΗ ΓΙΑ ΤΑ ΔΑΚΡΥΑ ΤΟΥ ΠΑΘΟΥΣ ΜΕ ΤΗ ΒΙΒΛΙΟΜΑΝΙΑ-ΒΙΒΛΙΟΛΑΤΡΕΙΑ

Ποιος/α είναι ο/η αγαπημένος/η συγγραφέας; Ε.Α.: Τζέιν Όστιν, Μαργκερίτ Ντιράς, Μάρω Βαμβουνάκη… Τζοάνα Λίντσεϊ, Τζούλια Κουίν… Γενικώς διαβάζω τα πάντα… Ποιο είναι το πρώτο βιβλίο που διαβάσατε; Ε.Α.: Δεν θυμάμαι, απλώς ανακαλώ ότι είχα τεράστια αδυναμία στον Ιούλιο Βερν και είχα διαβάσει όλα του τα βιβλία πολύ πολύ μικρή.  Τι σας "ώθησε" να ξεκινήσετε τη συγγραφή; Ε.Α.: Γράφω από πολύ μικρή, ήταν μία φυσική εξέλιξη καθώς είχα πλούσια φαντασία και πάντα αποτύπωνα τις σκέψεις μου στο χαρτί... ξεκίνησα με σατιρικά στιχάκια, δημιουργούσα στο μυαλό μου παραμύθια και μετά διάβασα το πρώτο μου Άρλεκιν, στα 11 χρόνια. Τότε απλώς πήρε προσανατολισμό η επιθυμία μου… Έτσι αποφάσισα πως όταν μεγαλώσω θα γράφω ερωτικές ιστορίες.... Πώς θα χαρακτηρίζατε το βιβλίο σας "Τα δάκρυα του πάθους ΙΙ"; Ε.Α.: Δεν ξέρω πώς να το χαρακτηρίσω… είναι ένα σημαντικό κομμάτι της ψυχής μου… παιδί μου… το πρώτο… ένα ρομαντικό μυθιστόρημα γεμάτο συναισθήματα, ακραία πολλές

ΦΥΛΑΧΘΕΙΤΕ: ΡΙΠΕΣ ΕΥΤΥΧΙΑΣ ΑΠΟ ΤΑΣΗ ΕΞΩΣΤΡΕΦΕΙΑΣ

Ο έρωτας και ο βήχας δεν κρύβονται, λένε... Δεν το καταλάβαινα έως ότου το βίωσα... με άλλον τρόπο, πρόσφατα. Όχι τον βήχα... τον έρωτα... και όχι τον έρωτα για έναν άνθρωπο αλλά τον έρωτα για... το όνειρο και την εκπλήρωσή του... Όταν είσαι ερωτευμένος θες να το φωνάξεις, να το διατυμπανίσεις, να μοιραστείς το συναίσθημα για να μην σκάσεις... Μία περίεργη εξωστρέφεια καταλαμβάνει όσους είμαστε λίγο πιο εσωστρεφείς... πιο κλειστοί και μυστήριοι. Κάπως έτσι και με το όνειρο. Από τη στιγμή που εκπληρώθηκε, δεν μπορώ να ελέγξω τον εαυτό μου, το χαμόγελό μου και την τάση μου να μιλώ και να μοιράζομαι συναισθήματα... Μία μονομανία περίεργη... τάση εξωστρέφειας στο έπακρο... ασταμάτητο μπλα μπλα...βομβαρδίζομαι από σκέψεις και συναισθήματα που θέλω να τα βγάλω από μέσα μου... δεν συγκρατούμαι... νομίζω ότι θα σκάσει η καρδιά μου από χαρά... έκρηξη ευδαιμονίας! Λυπάμαι όσους είστε σε "πεδίο βολής". Αλλά είναι ριπές ευτυχίας... Συγχωρήστε με, θα επανέλθω στο πιο... σκοτ