Απογοήτευση! Μία λέξη που λέει τα πάντα! Σήμερα υποχρεωτικά την ξαναθυμήθηκα. Όταν γεννήθηκα κανείς δεν μου είπε ότι έπρεπε να είχα διαλέξει και το «τζάκι» στο οποίο έπρεπε να γεννηθώ και τη χώρα. Ψωροκώσταινα, τουρκοκρατία, τσιφλίκια, με μέτριους ανθρώπους, ανθρωπάκια, γεμάτα σύνδρομα κατωτερότητας και κατοχής...υπάνθρωποι... Μόνο οι ημέτεροι γλείφτες, ρουφιάνοι, κόλακες, φελλοί όπως εμείς, ελεγχόμενα ανθρωπάρια να μην ξεφεύγουν λεπτό από το τρίτο μάτι, αυτό του μεγάλου αδελφού, σημείο της εποχής μας. Αν είχες την ατυχία να γεννηθείς η Έλενα του Αντωνίου, την έκατσες τη βάρκα, κακόμοιρη κοινή θνητή. Δουλεύεις, σκοτώνεσαι, αγχώνεσαι, τρελαίνεσαι, δίνεις, δίνεις, δίνεις γιατί το γουστάρεις και γιατί είσαι φιλότιμος -βλήμα στην Ελλάδα ζεις, όσο λιγότερο τόσο καλύτερα- για να πάρεις τη μούντζα. Ενώ αν είσαι τεμπέλης και γραψα@@@@ας «από οικογένεια» όμως, γεννημένος να πεθάνεις, βολεψιματίας κλπ κλπ οι πόρτες ανοίγουν αυτομάτως και αρχίζουν οι επικύψεις. Αυτή η χώρα δεν αντέχει τα ταλέν
Συγγραφέας