Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

ΑΠΟΓΟΗΤΕΥΣΗ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ ΤΟΥ 2015

Απογοήτευση! Μία λέξη που λέει τα πάντα! Σήμερα υποχρεωτικά την ξαναθυμήθηκα. Όταν γεννήθηκα κανείς δεν μου είπε ότι έπρεπε να είχα διαλέξει και το «τζάκι» στο οποίο έπρεπε να γεννηθώ και τη χώρα. Ψωροκώσταινα, τουρκοκρατία, τσιφλίκια, με μέτριους ανθρώπους, ανθρωπάκια, γεμάτα σύνδρομα κατωτερότητας και κατοχής...υπάνθρωποι... Μόνο οι ημέτεροι γλείφτες, ρουφιάνοι, κόλακες, φελλοί όπως εμείς, ελεγχόμενα ανθρωπάρια να μην ξεφεύγουν λεπτό από το τρίτο μάτι, αυτό του μεγάλου αδελφού, σημείο της εποχής μας.

Αν είχες την ατυχία να γεννηθείς η Έλενα του Αντωνίου, την έκατσες τη βάρκα, κακόμοιρη κοινή θνητή. Δουλεύεις, σκοτώνεσαι, αγχώνεσαι, τρελαίνεσαι, δίνεις, δίνεις, δίνεις γιατί το γουστάρεις και γιατί είσαι φιλότιμος -βλήμα στην Ελλάδα ζεις, όσο λιγότερο τόσο καλύτερα- για να πάρεις τη μούντζα. Ενώ αν είσαι τεμπέλης και γραψα@@@@ας «από οικογένεια» όμως, γεννημένος να πεθάνεις, βολεψιματίας κλπ κλπ οι πόρτες ανοίγουν αυτομάτως και αρχίζουν οι επικύψεις. Αυτή η χώρα δεν αντέχει τα ταλέντα, τις ικανότητες, την ελπίδα... την πιθανότητα ένας άνθρωπος της...πλέμπας να ξεχωρίσει και να διεκδικήσει με αξιώσεις κάτι που το θεωρούν δικό τους από την κούνια.



Αν πάλι έχεις την ατυχία να είσαι γυναίκα; Ποτέ δεν θα αμειφθείς αναλόγως του άρρενα συναδέλφου σου, αν είσαι και νοστιμούλα; Θα δεχθείς πάσης φύσεως παρενοχλήσεις... Αλλά ακόμη και η οικογένεια σε υποτιμά... Τι θα γίνει η Τασούλα όταν μεγαλώσει; Μοντέλο -ας είναι και οι δύο γονείς κι όλο το σόι 1,50- ηθοποιός -αυτή η Βουγιουκλάκη κατέστρεψε γενιές- τραγουδίστρια -εμ πρέπει να ξεστραβώνεται ο άλλος στα μπουζούκια με το βρακί της αοιδού - σύζυγος πλουσίου! Α, εκεί χτυπάμε φλέβα. όλες οι μαμάδες και γιαγιάδες, να μην πω και θειάδες, α ξέχασα τις γειτόνισσες, αυτό που περιμένουν από τη νεογέννητη ελπίδα να ξελασπώσει όλη την οικογένεια, είναι να συνάψει έναν καλό γάμο... με λεφτά και κοινωνικές επαφές. Ώστε όταν θελήσει το κορίτσι να το παίξει άξια κι ικανή εργαζόμενη τα λεφτά του συζύγου να αγοράσουν όλες τις επιθυμίες της και το όνομά του να της ανοίξει την πόρτα. Σπάνια η γυναίκα να έχει αγοράσει με τον κόπο της την τζιπάρα ή το πολυτελές διθέσιο. Είτε ο μπαμπάς είτε ο γκόμενος είτε ο σύζυγος... Ο σύζυγος που «αγοράζει» όχι γυναίκα αλλά πολυμηχάνημα, κάπως έτσι συστήνεται η μέλλουσα κυρία Κοκοβίκου για να της προσφέρει απλόχερα και με γενναιοδωρία το όνομα και το πορτοφόλι του ο κ. Κοκοβίκος. Δεν είναι τωρινά πράγματα σας λέω. Πανάρχαια! 

Κι ενώ αγωνίστηκαν κάποιες δύσμοιρες για τα γυναικεία δικαιώματα καίγοντας σουτιέν στην πυρά, το 2015 σου διαφημίζουν κορσέδες και...είδη εσωρούχων που δημιουργούν νέα δεσμά στο γυναικείο σώμα ενώ οι ίδιες οι γυναίκες υποτάσσονται στα κοινωνικά πρέπει που οι ίδιες επανεφευρίσκουν καθημερινά. Την απελευθέρωση την περιόρισαν στο σεξουαλικό part γι' αυτό και όλες πλέον γδύνονται γιατί είναι ελευθερία να επιδεικνύεις την κορμάρα σου... αλλά θυμώνουν όταν όλοι ασχολούνται με την κυτταρίτιδα ή τα περιττά κιλά ή τα ελάχιστα κιλά... Ανεβάζει ο θυμωμένος γκόμενος το sex tape στο διαδίκτυο και αντί να θυμώσουν που τις εξευτελίζει αρχικά ως προσωπικότητες και όντα κι έπειτα ως γυναίκες, εξοργίζονται που καπηλεύεται αυτός όλα τα έσοδα... 

Και σε μια εποχή που το σεξ κυριαρχεί στον πλανήτη όλοι επικεντρώνονται -ακόμη- στο ποια επιδεικνύει τους γλουτούς της καλύτερα. Και όλες αυτές γίνονται εκ νέου υποκείμενα πόθου και αντικείμενα εκμετάλλευσης. Και όλοι περιμένουν από εσένα Έλενα του Αντωνίου να ακολουθήσεις τις πρακτικές τις συνήθεις όπου πρέπει να δείξεις κάτι ρε παιδί μου, λίγο γαμπίτσα, λίγο στηθάκι, λίγο κωλαράκι για να πάρουν μάτι οι τυχόντες γιατί αλλιώς μέλλον δεν έχεις... Είσαι μία παγοκωλώνα, αγγούρι που είσαι γεννημένη να ζεις στο παρασκήνιο... Γίνε λίγο ανάφτρα να τους δουλεύεις όλους και να εξυπηρετήσεις το συμφέρον σου γιατί προφανώς η λέξη δουλειά είναι άγνωστη στο δικό σου λεξιλόγιο.

Μου 'ρχονται οι σκέψεις απανωτές... Αν σε απατήσει ο κ. Κοκοβίκος μην κουνηθείς γιατί είναι άνδρας κι έτσι είναι η φύση του. Άσε τώρα που σε περίπτωση διαζυγίου θα χάσεις τα προνόμια και το τζιπ... που τα έχεις πληρώσει ακριβά, πανάκριβα με ηθική ζημία και ψυχική οδύνη. Ολόκληρο κόρμαρο χάρισες πώς σε εξευτέλισε έτσι με την κατινίτσα της γειτονιάς. Έκανε εντύπωση που ο τέως σύζυγος διάσημης σταρ ζήτησε διατροφή... Τι έγινε; Πόνεσε; Μόνο προνόμιο των γυναικών να τις τρέφουν οι άλλοι; Κι όμως στο φτωχό μυαλουδάκι μας είναι μόνο δικό μας προνόμιο το τύλιγμα, το ξελόγιασμα και το ξεκοκάλισμα της περιουσίας... Κύκλος όλα...

Κι εσύ κυρία Έλενα του Αντωνίου κάτσε και δούλευε μέρα μπαίνει νύχτα βγαίνει για 3,60 κι αν τολμήσεις να επιχειρήσεις να ξεχωρίσεις από τη μάζα φάε την κατραπακιά και βούλωστο. Ούτε από τζάκι προέρχεσαι ούτε γεννήθηκες ξελογιάστρα παχυλών πορτοφολιών... είσαι μία ονειροπόλα ιδεαλίστρια που ονειρεύεσαι ιππότες, άλογα και κυρίως μία δίκαια κοινωνία όπου με τη δουλειά σου διεκδικείς και απαιτείς και αξίζεις τον σεβασμό και την αμοιβή... Αντ’ αυτού σκάσε και κολύμπα, θύμα! Μια ναυτία την έχω... Φταίνε οι εμετικοί άνθρωποι... και κυρίως οι εμετικές συμπεριφορές που με ανακατεύουν... Λυπάμαι Ελλάδα του 2015...


ΥΓ. Υπενθυμίζω ότι όσα γράφονται σ αυτό το blog είναι προϊόν έμπνευσης και κοινωνικών εμπειριών από τη δύσκολη καθημερινότητά μου. Πρόκειται μόνο για προσωπικές απόψεις και σκέψεις.


Έλενα Αντωνίου

Σχόλια

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Κόκκινο σαν το πιο φλογερό όνειρο και σαν τον αιώνιο έρωτα

Ποτέ δεν μου άρεσαν τα λουλούδια, όχι με τον κλασικό τρόπο που όλοι θεωρούν ότι αρέσουν τα λουλούδια στις γυναίκες. Άλλωστε, δεν είμαι από εκείνες που θα επιθυμήσουν ή θα ενθουσιαστούν όταν τους προσφέρουν μια ανθοδέσμη, στερεοτυπική, επιτηδευμένη. Ίσως γι' αυτό συγκινούμαι τόσο με τα αγριολούλουδα, τις ανεμώνες, τις παπαρούνες. Παπαρούνες... Το κορυφαίο μου, τελικά. Κάπου διάβασα πως η παπαρούνα είναι άρρηκτα συνυφασμένη με τα όνειρα, καθώς θεωρείται σύμβολο του Μορφέα, του θεού των ονείρων. Ο Μορφέας ζούσε στον δικό του κόσμο. Γεννήθηκε από τη "νύχτα", αφού μητέρα του είναι η Νυξ, η θεά της νύχτας και των σκοτεινών δημιουργιών, ενώ ο πατέρας του είναι ο Ύπνος. Ο Μορφέας είχε την "αποστολή" να παίρνει ανθρώπινες μορφές με τις οποίες εμφανιζόταν στα όνειρα των ανθρώπων. Στην Κίνα, η παπαρούνα έχει μια ρομαντική έννοια για τους λάτρεις της. Σημαίνει την πραγματική αφοσίωση και την πίστη μεταξύ των εραστών. Αυτή η έννοια ξεπήδησε από ένα κινεζικό μύθο όπου λέγεται...

Ηχηρά... απών

Η πρώτη Γιορτή του Πατέρα χωρίς εκείνον... Ποτέ δεν το είχα σκεφτεί. Ποτέ δεν το είχα υπολογίσει... Κι όμως, φέτος είναι η πρώτη γιορτή του Πατέρα χωρίς εκείνον και πρέπει να συμβιβαστώ μ' ένα φιλί στον ουρανό...  Έφυγε πριν από έναν χρόνο περίπου και κάθε μέρα είναι μια νέα πρόκληση. Δεν γονάτισα, δεν λύγισα, δεν διαλύθηκα. Εκείνος έτσι ήθελε, έτσι με έμαθε, έτσι μου δίδαξε. Ο πατέρας μου ήταν ένας άνθρωπος του κόσμου, με ισχυρή θέληση και ευρεία αντίληψη. Κυρίως με φιλοσοφημένο τρόπο ζωής. Σημάδεψε τη φιλοσοφία μου και τη ζωή μου. Έκανα χρόνια να τον γνωρίσω, να τον μάθω. Στα κρισιμότερα χρόνια της ζωής μου δεν ήταν κοντά μου. Ταξίδευε για να προσφέρει στην οικογένειά του μια καλύτερη ποιότητα ζωής. Τον στερηθήκαμε... Αλλά δεν είχε σημασία η ποσότητα του χρόνου, αλλά η ποιότητα, όσο περάσαμε κοντά του. Δεν μιλούσε πολύ. Αλλά όταν έλεγε κάτι, ήταν τόσο εύστοχο, τόσο βαθιά σωστό και τόσο φιλοσοφημένο που κλόνιζε τις πεποιθήσεις και τα πιστεύω σου.  Ήμουν έφηβη και αντιδραστική...

Ραγισμένη επιθυμία

 Όταν ήμουν παιδί είχα ένα πλατύ χαμόγελο, έτσι νόμιζα ότι φανέρωνα την αθωότητα και την αισιοδοξία μου. Όταν ήμουν παιδί είχα τα πιο μεγάλα όνειρα, όνειρα που έδιναν πνοή στην πορεία μου. Όταν ήμουν παιδί είχα καρδιά, μια μεγάλη καρδιά που χωρούσε όλο τον κόσμο. Και μετά μεγάλωσα και κατάλαβα ότι ο κόσμος των μεγάλων είναι μόνο πλατιά, ψεύτικα χαμόγελα, μόνο για να κρύβω σκιές, συναισθήματα, και τραύματα. Να ζω σε έναν πλαστό κόσμο με ανθρώπους, που ξέχασαν να ζουν, να νιώθουν, να αγαπούν.  Με ανθρώπους που φοβούνται ακόμη και τη λέξη "συναίσθημα".  Κι όμως αυτή περικλείει όλα όσα μπορεί να νιώσει κάποιος...  Πάθος, πόθο, ελπίδα, αγάπη, έρωτα, πόνο... πόνο... πόνο... Κι όμως, έκρυψα τον πόνο και τον έκανα χαμόγελο. Και έκρυψα τις πληγές και τις ονόμασα μάθημα. Και σκούπισα τα δάκρυα και περίμενα τη βροχή. Και μάτωσα την καρδιά μου μέχρι να μην μείνει σταγόνα. Και τότε κατάλαβα ότι γεννήθηκα με ραγισμένη καρδιά.  Δέχθηκα τα χτυπήματα και δεν λύγισα. Πλημμύρισα δ...