Ποτέ δεν μου άρεσαν τα λουλούδια, όχι με τον κλασικό τρόπο που όλοι θεωρούν ότι αρέσουν τα λουλούδια στις γυναίκες. Άλλωστε, δεν είμαι από εκείνες που θα επιθυμήσουν ή θα ενθουσιαστούν όταν τους προσφέρουν μια ανθοδέσμη, στερεοτυπική, επιτηδευμένη.
Ίσως γι' αυτό συγκινούμαι τόσο με τα αγριολούλουδα, τις ανεμώνες, τις παπαρούνες.
Παπαρούνες... Το κορυφαίο μου, τελικά. Κάπου διάβασα πως η παπαρούνα είναι άρρηκτα συνυφασμένη με τα όνειρα, καθώς θεωρείται σύμβολο του Μορφέα, του θεού των ονείρων. Ο Μορφέας ζούσε στον δικό του κόσμο. Γεννήθηκε από τη "νύχτα", αφού μητέρα του είναι η Νυξ, η θεά της νύχτας και των σκοτεινών δημιουργιών, ενώ ο πατέρας του είναι ο Ύπνος. Ο Μορφέας είχε την "αποστολή" να παίρνει ανθρώπινες μορφές με τις οποίες εμφανιζόταν στα όνειρα των ανθρώπων.
Στην Κίνα, η παπαρούνα έχει μια ρομαντική έννοια για τους λάτρεις της. Σημαίνει την πραγματική αφοσίωση και την πίστη μεταξύ των εραστών. Αυτή η έννοια ξεπήδησε από ένα κινεζικό μύθο όπου λέγεται ότι μια όμορφη και θαρραλέα γυναίκα, η Lady Yee, ήταν παντρεμένη με τον Hsiang Yu, ένα πολεμιστή με τιτάνια δύναμη. Όταν ο Hsiang οδήγησε τα στρατεύματά του στη μάχη, η LadyYee επέλεξε να τον ακολουθήσει και να σταθεί στο πλευρό του σε κάθε μάχη. Κατά τη διάρκεια λοιπόν μιας μεγάλης και επίπονης μάχης, ο στρατός του Hsiang περικυκλώθηκε και η ήττα ήταν αναμενόμενη. Εκεί η Lady Yee προσπάθησε να αυξήσει τις αντοχές του, χορεύοντας με το σπαθί του. Τα πέταλα του λουλουδιού της παπαρούνας αντανακλούν το πνεύμα της, όπως αυτή χορεύει στον άνεμο με το σπαθί. Όταν αυτή η προσπάθεια απέτυχε, η Lady Yee αυτοκτόνησε και ένα σύμπλεγμα από παπαρούνες ξεφύτρωσαν δίπλα στον τάφο της.
Όσο για την ρωμαϊκή παράδοση, αναφέρει ότι αυτό το λουλούδι μπορεί να θεραπεύσει μια πληγωμένη καρδιά και γι’ αυτό χρησιμοποιείται ευρέως στην πρακτική της μαγείας, σύμφωνα με το Life is.
Οι αρχαίες Ελληνίδες μάλιστα, χρησιμοποιούσαν τις παπαρούνες ως βοτάνο αγάπης επειδή θεωρούσαν ότι αποτελούσε σημάδι γονιμότητας. Η παπαρούνα χρησιμοποιείται επίσης συχνά ως σύμβολο για τον θάνατο, Μετά το τέλος του 1ου Παγκόσμιου Πόλεμου, οι παπαρούνες φύτρωσαν στα πεδία της μάχης στη Φλαμανδία και πιστεύεται ότι το αίμα των στρατιωτών είχε κάνει τις κόκκινες παπαρούνες να ανθίσουν και μερικοί το πήραν σαν σημάδι ότι τελικά ο πόλεμος έχει τελειώσει. Επίσης, έχουν σχεδιαστεί σε επιτύμβιες στήλες για εκατοντάδες χρόνια, ως αναπαράσταση του αιώνιου ύπνου. Οι Αιγύπτιοι π.χ. τοποθετούσαν τις παπαρούνες μέσα στα νεκροταφεία και σε περίοπτη θέση στις κηδείες, ίσως γιατί το φωτεινό κόκκινο χρώμα των πετάλων τους είναι παρόμοιο με το χρώμα του αίματος.
Αγάπη, αφοσίωση, πίστη, όνειρα, θάνατος... Και τελικά, ίσως για όλα αυτά αυτό το λουλούδι μιλάει στην καρδιά μου. Κόκκινο σαν το πάθος, σαν τον έρωτα, σαν τις πιο κρυφές επιθυμίες, σαν τα πιο τρελά όνειρα, σαν τον αιώνιο ύπνο, σαν το αίμα.
Περπατούσα στο νεκροταφείο, όταν εντόπισα λίγες παπαρούνες ανθισμένες σε μια γωνιά. Δεν αντιστάθηκα. Έκοψα μία και θαύμασα άλλη μια φορά την ομορφιά της που μιλάει στην ψυχή μου. Όμορφη σαν κάθε όνειρο που έχω κάνει, επώδυνη σαν κάθε απώλεια που έχω ζήσει, αιώνια σαν κάθε έρωτα που ζω... Ζω...
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου