Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

Ο μεγάλος έρωτας της πριγκίπισσας Diana

Τρεις ήταν οι σημαντικοί άνδρες της ζωής της πριγκίπισσας Diana. Το αποκαλύπτει η γυναίκα που η αείμνηστη πριγκίπισσα τη θεωρούσε δεύτερη μητέρα, η σύζυγος του πρώην πρεσβευτή της Βραζιλίας στη Μεγάλη Βρετανία, Lucia Flecha de Lima. Η γυναίκα σπανίως μιλά για τον ισχυρό δεσμό που την ένωνε με την Diana, αλλά τελευταία καθώς η ερωτική ζωή της φίλης της είναι στο επίκεντρο, θέλησε να ξεκαθαρίσει τα πράγματα, ίσως να βοηθήσει και λίγο τα Ανάκτορα και το προφίλ του πρίγκιπα Κάρολου.

Για την De Lima τα πράγματα είναι απλά. Το λέει ξεκάθαρα. Η Diana δεν ήταν ερωτευμένη με τον Dodi Fayed, ίσως να είχε ένα πάθος με τον καρδιοχειρουργό από το Πακιστάν Hasnat Khan, αλλά ο έρωτας της ζωής της ήταν ο σύζυγός της πρίγκιπας Κάρολος.

Οι δύο γυναίκες ήταν πολύ στενές φίλες και η De Lima βρίσκεται στη μοναδική θέση να ξέρει τα πάντα, καθώς ήταν έμπιστη της αείμνηστης πριγκίπισσας στα ταραχώδη χρόνια που έζησε στα Ανάκτορα, πριν από τον χωρισμό με τον Κάρολο αλλά και μετά, μέχρι τον θάνατό της.



Ακόμη κι όταν ο πρέσβης σύζυγός της μετατέθηκε στις ΗΠΑ, η φιλία τους διατηρήθηκε. Μάλιστα η Diana συχνά έμενε στο σπίτι του ζεύγους στο Μέιφερ και η σύζυγος του πρέσβη είχε βάλει και πινακίδα στην πόρτα ως "Το δωμάτιο της Diana". Η de Lima θυμάται την παθιασμένη πριγκίπισσα: "Της είπα, δεν μοιάζεις με Αγγλίδα αλλά Λατίνα". Μιλά για τα συναισθήματα της Diana, η οποία ήταν πεπεισμένη ότι ο Κάρολος ήταν ερωτευμένος μαζί της όταν παντρεύτηκαν κι όταν ο πρίγκιπας William γεννήθηκε ο Κάρολος της φαινόταν μαγεμένος.

Όταν η γυναίκα ρωτήθηκε για την ταινία που προβάλλεται στους κινηματογράφους για το ειδύλλιο της Diana με τον δρ. Khan, απαντά: "Αν με ρωτάτε αν αισθανόταν ένα πάθος για τον Hasnat, δεν ξέρω. Είναι πιθανόν. Αλλά για τον Dodi Fayed είμαι σίγουρη πως δεν αισθανόταν τίποτα. Το ξέρω για τί την είχα ρωτήσει".

Και συμπληρώνει: "Ο έρωτας της ζωής της Diana ήταν ο πρίγκιπας Κάρολος και δεν έχω καμία αμφιβολία γι' αυτό". Συγκρίνοντας τη ζωή της φίλης της με αυτήν του γιου της και της συζύγου του Kate σχολιάζει: Κοιτάξτε τη σχέση του πρίγκιπα William με την Kate. Επέλεξαν να περάσουν τις δύο πρώτες εβδομάδες της ζωής του γιου της με την οικογένειά της. Αυτό δεν υπήρχε περίπτωση ούτε καν να το σκεφθείς πριν από κάποια χρόνια".

ΠΗΓΗ: DAILY MAIL

Σχόλια

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Η εξέλιξη στην αισθηματική λογοτεχνία

Μία σκέψη έχει τρυπώσει στο μυαλό μου και δεν μπορεί να φύγει. Πριν από λίγες ημέρες διάβασα ένα Άρλεκιν από τη δεκαετία του '90 και θύμωσα. Θύμωσα τόσο πολύ! Με γέμισε τοξικότητα και θλίψη και μαζί και ανακούφιση που επιτέλους έχουμε τη δύναμη να αλλάξουμε... την ιστορία. Θυμήθηκα τον λόγο για τον οποίο θέλησα να γράψω ιστορίες αγάπης και τι δεν μου άρεσε σ' αυτές που διάβαζα στα εφηβικά μου χρόνια. Ποτέ δεν μου άρεσαν οι άντρες-κυρίαρχοι-αφέντες και οι γυναίκες-παρθένες (στη συμπεριφορά)- υποτακτικές.  Άντρες που επέβαλαν το εγώ τους, έδιναν εντολές, δεν δέχονταν αντιρρήσεις, έλεγχαν το άβουλο θηλυκό με γοητεία και σεξ και σε όλες τις σελίδες κυριαρχούσε αυτή η τοξική αρρενωπότητα. Άντρες που χτυπούσαν το χέρι στο τραπέζι και έλεγαν "σκάσε" και μπορεί να έριχναν και καμία ελαφριά γιατί "έτσι είναι οι άντρες" και οι γυναίκες το θεωρούσαν αρρενωπό και σέξι και ποθητό και επιθυμητό.  Γυναίκες που νόμιζαν ότι είχαν προσωπικότητα αλλά η μόνη έγνοια ήταν να μην

ΠΟΥ ΠΑΕΙ Ο ΕΡΩΤΑΣ ΟΤΑΝ ΠΕΘΑΙΝΕΙ;

Είναι ένα ερώτημα που το έχουμε κάνει όλοι. Ερωτευόμαστε σφόδρα έναν άνθρωπο κι ένα πρωί... το απόλυτο κενό... Προχωράμε στη ζωή μας σαν να μην υπήρξε ποτέ. Κι όμως αυτός ο άνθρωπος κάποτε σήμαινε τα πάντα για εμάς! Οπότε; Πού πάει τόσός έρωτας; Τόσα παράφορα συναισθήματα; Τόσα σ' αγαπώ για πάντα; Προσωπικά κατέληξα σε μία απάντηση. Απλώς πεθαίνει. Σβήνει και χάνεται. Εξατμίζεται. Ξεκινά με πάθος και φόρα για να καταλήξει ένα φάντασμα. Ο έρωτας, ναι πεθαίνει, αλλά αν πραγματικά αγαπάμε έναν άνθρωπο, ανεξαρτήτως της κατάληξης της σχέσης μας, απλώς συνεχίζουμε να αγαπάμε. Γιατί άλλωστε η αγάπη είναι ανιδιοτελής και μπορεί να υπάρξει σε πολλές μορφές. Αδερφική, πατρική, μητρική, φιλική, επαγγελματική... πόσες ακόμη μπορείτε να σκεφθείτε. Και φυσικά η αγάπη ανάμεσα σε δύο ανθρώπους που κάποτε υπήρξαν τα πάντα ο ένας για τον άλλο. Όταν η σχέση τελειώνει, ο έρωτας έχει τελειώσει προ πολλού, καθώς ως μοφή δεν διαρκεί σε όλη τη διάρκεια της σχέσης ούτε σε όλη τη διάρκεια της ζωής τ

Η ΑΠΟΣΤΑΣΗ ΠΟΥ... ΠΟΝΑΕΙ!

Μάτια που δεν βλέπονται, γρήγορα λησμονιούνται λέει ο θυμόσοφος λαός μας. Από την άλλη, υπάρχει και το εκ διαμέτρου αντίθετο μότο "δεν θέλω να σε βλέπω συχνά, θέλω να μου λείπεις". Περί γούστου κολοκυθόπιτα. Προσωπικά δεν πιστεύω ότι η απόσταση ενδυναμώνει τον έρωτα ούτε ότι τον αποδυναμώνει. Όταν τρελαίνεσαι για έναν άνθρωπο θέλεις να τον βλέπεις συνέχεια, να τον ζεις, να τον αναπνέεις, να τον αγγίζεις, να είναι κάθε μέρα σαν την πρώτη φορά που τον είδες. Να έχεις ακόμη καρδιοχτύπι και αγωνία, λαχτάρα, πόθο, επιθυμία... Δεν είμαι από αυτές που θεωρούν ότι ο άλλος είναι δεδομένο όταν βλέπεστε συνέχεια, αλλά από εκείνες που ζουν τη στιγμή με τον αγαπημένο τους σαν να είναι η τελευταία. Σήμερα είστε μαζί, αύριο; Ανασφάλεια, θα μου πείτε. Μπορεί, τι να πω! Δεν έχω μάθει να βάζω ταμπέλες στο συναίσθημα ούτε ακολουθώ στρατηγική και σχέδιο... τυλίγματος. Αυτό που αισθάνομαι και σκέφτομαι το λέω, το ζω... το ζω μέχρι μέσα στην ψυχή μου, κάτω από το πετσί μου και δεν χορταίνω...