Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

Αναμένεται Αρμαγεδδών το 2.880

Υπάρχει περίπτωση σε 867 χρόνια από σήμερα η Γη να καταστραφεί; Μάλλον απίθανο, αν κι είναι ένα σενάριο που δεν πρέπει να αποκλειστεί εντελώς, σύμφωνα με τη ΝΑSΑ. Επιστήμονες της Αμερικανικής Υπηρεσίας Διαστήματος προβλέπουν ότι στις 16 Μαρτίου του 2880 ένας τεράστιος αστεροειδής ονόματι 1950 DA ενδέχεται να προσκρούσει στην επιφάνεια της Γης, και συγκεκριμένα κάπου στον Ατλαντικό, προκαλώντας ένα τεράστιο τσουνάμι που θα πνίξει όλη την Ανατολική ακτή των ΗΠΑ.

Ο αστεροειδής έχει διάμετρο ενός χιλιομέτρου και ταξιδεύει με ταχύτητα 15 χλμ./δευτερόλεπτο προς τον πλανήτη μας. Σύμφωνα με τις αναλύσεις των επιστημόνων, ο αστεροειδής θα προσκρούσει στον πλανήτη μας με ταχύτητα 60.800 χλμ/ώρα και παρόλο που η πιθανότητα που δίνουν για να συμβεί κάτι τέτοιο είναι μόλις 0,3%, το ποσοστό αυτό είναι 50% υψηλότερο από κάθε άλλον από τους 1.400 δυνητικά επικίνδυνους αστεροειδείς.

Ο εν λόγω αστεροειδής εντοπίστηκε για πρώτη φορά στις 23 Φεβρουαρίου 1950, παρέμεινε ορατός για 17 ημέρες και στη συνέχεια εξαφανίστηκε για το υπόλοιπο μισό του περασμένου αιώνα, μέχρι που στις 31 Δεκεμβρίου 2000 έκανε και πάλι την εμφάνιση του βάζοντας σε εγρήγορση τους αστρονόμους. Από τα στοιχεία που περισυλλέχθηκαν τότε, σε συνδυασμό με τις αντίστοιχες παρατηρήσεις των ραντάρ από το παρατηρητήριο του Αρεσίμπο στο Πουέρτο Ρίκο τον Μάρτιο του 2001, προέκυψε ότι η τροχιά του 1950 DA είναι τέτοια που θα τον φέρει στις 16 Μαρτίου του 2880 «πολύ κοντά» στη Γη - πόσο ακριβώς, κανείς δεν μπορεί να προβλέψει με ακρίβεια.



Σύμφωνα με τη ΝΑSΑ οι πιθανότητες να προσκρούσει στη Γη είναι μία στις 300, δηλαδή κατά 50% υψηλότερος συγκριτικά με τον κίνδυνο πρόσκρουσης οποιουδήποτε άλλου διαστημικού αντικειμένου. Ωστόσο, οι παράγοντες που επηρεάζουν τη διαδρομή ενός αστεροειδούς στο αχανές διάστημα είναι πολλοί κι αστάθμητοι και περιλαμβάνουν τον ρυθμό περιστροφής του, την ανακλαστικότητά του, τη σύνθεση, τη μάζα του, τις βαρυτικές επιδράσεις με άλλα σώματα κλπ.

Αν πέσει στη Γη, η πτώση του θα λάβει χώρα στον Ατλαντικό, κοντά στις ανατολικές ακτές των ΗΠΑ και η ισχύς της πρόσκρουσης θα ισοδυναμούσε με περίπου 44.800 μεγατόνους δυναμίτη ΤΝΤ ! Αυτό σημαίνει μεν πως ο υπόλοιπος πλανήτης θα σωθεί (ή τουλάχιστον οι περιοχές που θα είναι πολύ μακριά από τη σημείο της πτώσης), αλλά πολλές αμερικανικές μεγαλουπόλεις θα καταστραφούν μαζί με τους κατοίκους τους, αφού η πτώση μπορεί να δημιουργήσει ένα πρωτοφανές κύμα ύψους 174 μέτρων, ένα φονικό τσουνάμι που μπορεί να «καταπιεί» πόλεις όπως η Νέα Υόρκη κι η Βοστόνη.

Δεδομένου ότι πολλά στοιχεία δεν είναι ακόμα γνωστά για τον 1950 DA, οι επιστήμονες συνιστούν ψυχραιμία, αφού όπως υποστηρίζουν, ο αστεροειδής ενδέχεται να αλλάξει τροχιά, ενώ ακόμα κι αν τελικώς ακολουθήσει μια πορεία πρόσκρουσης, τότε η τεχνολογία σε 800 χρόνια θα έχει εξελιχθεί σε τέτοιο βαθμό που πιθανότατα η εκτροπή του θα είναι... παιχνιδάκι. Γιαυτό είναι εξαιρετικά κρίσιμης σημασίας η επόμενη παρατήρηση του όταν ξαναθεαθεί το 2032. Τότε, οι επιστήμονες θα μπορούν να πουν με μεγαλύτερη σιγουριά αν ο Γαλάζιος Πλανήτης διατρέχει σοβαρό κίνδυνο αφανισμού ή όχι.

Περισσότεροι από 10.000 κομήτες και αστεροειδείς που πλησιάζουν τη Γη σε «σχετικά κοντινή» απόσταση 45 εκατομμυρίων χιλιομέτρων, ωστόσο μόνο 1.000-1.500 από αυτούς είναι αρκετά μεγάλοι ώστε να προκαλέσουν καταστροφές σε περίπτωση πρόσκρουσης.

ΠΗΓΗ: tovima.gr

Σχόλια

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Κόκκινο σαν το πιο φλογερό όνειρο και σαν τον αιώνιο έρωτα

Ποτέ δεν μου άρεσαν τα λουλούδια, όχι με τον κλασικό τρόπο που όλοι θεωρούν ότι αρέσουν τα λουλούδια στις γυναίκες. Άλλωστε, δεν είμαι από εκείνες που θα επιθυμήσουν ή θα ενθουσιαστούν όταν τους προσφέρουν μια ανθοδέσμη, στερεοτυπική, επιτηδευμένη. Ίσως γι' αυτό συγκινούμαι τόσο με τα αγριολούλουδα, τις ανεμώνες, τις παπαρούνες. Παπαρούνες... Το κορυφαίο μου, τελικά. Κάπου διάβασα πως η παπαρούνα είναι άρρηκτα συνυφασμένη με τα όνειρα, καθώς θεωρείται σύμβολο του Μορφέα, του θεού των ονείρων. Ο Μορφέας ζούσε στον δικό του κόσμο. Γεννήθηκε από τη "νύχτα", αφού μητέρα του είναι η Νυξ, η θεά της νύχτας και των σκοτεινών δημιουργιών, ενώ ο πατέρας του είναι ο Ύπνος. Ο Μορφέας είχε την "αποστολή" να παίρνει ανθρώπινες μορφές με τις οποίες εμφανιζόταν στα όνειρα των ανθρώπων. Στην Κίνα, η παπαρούνα έχει μια ρομαντική έννοια για τους λάτρεις της. Σημαίνει την πραγματική αφοσίωση και την πίστη μεταξύ των εραστών. Αυτή η έννοια ξεπήδησε από ένα κινεζικό μύθο όπου λέγεται...

Ηχηρά... απών

Η πρώτη Γιορτή του Πατέρα χωρίς εκείνον... Ποτέ δεν το είχα σκεφτεί. Ποτέ δεν το είχα υπολογίσει... Κι όμως, φέτος είναι η πρώτη γιορτή του Πατέρα χωρίς εκείνον και πρέπει να συμβιβαστώ μ' ένα φιλί στον ουρανό...  Έφυγε πριν από έναν χρόνο περίπου και κάθε μέρα είναι μια νέα πρόκληση. Δεν γονάτισα, δεν λύγισα, δεν διαλύθηκα. Εκείνος έτσι ήθελε, έτσι με έμαθε, έτσι μου δίδαξε. Ο πατέρας μου ήταν ένας άνθρωπος του κόσμου, με ισχυρή θέληση και ευρεία αντίληψη. Κυρίως με φιλοσοφημένο τρόπο ζωής. Σημάδεψε τη φιλοσοφία μου και τη ζωή μου. Έκανα χρόνια να τον γνωρίσω, να τον μάθω. Στα κρισιμότερα χρόνια της ζωής μου δεν ήταν κοντά μου. Ταξίδευε για να προσφέρει στην οικογένειά του μια καλύτερη ποιότητα ζωής. Τον στερηθήκαμε... Αλλά δεν είχε σημασία η ποσότητα του χρόνου, αλλά η ποιότητα, όσο περάσαμε κοντά του. Δεν μιλούσε πολύ. Αλλά όταν έλεγε κάτι, ήταν τόσο εύστοχο, τόσο βαθιά σωστό και τόσο φιλοσοφημένο που κλόνιζε τις πεποιθήσεις και τα πιστεύω σου.  Ήμουν έφηβη και αντιδραστική...

Ραγισμένη επιθυμία

 Όταν ήμουν παιδί είχα ένα πλατύ χαμόγελο, έτσι νόμιζα ότι φανέρωνα την αθωότητα και την αισιοδοξία μου. Όταν ήμουν παιδί είχα τα πιο μεγάλα όνειρα, όνειρα που έδιναν πνοή στην πορεία μου. Όταν ήμουν παιδί είχα καρδιά, μια μεγάλη καρδιά που χωρούσε όλο τον κόσμο. Και μετά μεγάλωσα και κατάλαβα ότι ο κόσμος των μεγάλων είναι μόνο πλατιά, ψεύτικα χαμόγελα, μόνο για να κρύβω σκιές, συναισθήματα, και τραύματα. Να ζω σε έναν πλαστό κόσμο με ανθρώπους, που ξέχασαν να ζουν, να νιώθουν, να αγαπούν.  Με ανθρώπους που φοβούνται ακόμη και τη λέξη "συναίσθημα".  Κι όμως αυτή περικλείει όλα όσα μπορεί να νιώσει κάποιος...  Πάθος, πόθο, ελπίδα, αγάπη, έρωτα, πόνο... πόνο... πόνο... Κι όμως, έκρυψα τον πόνο και τον έκανα χαμόγελο. Και έκρυψα τις πληγές και τις ονόμασα μάθημα. Και σκούπισα τα δάκρυα και περίμενα τη βροχή. Και μάτωσα την καρδιά μου μέχρι να μην μείνει σταγόνα. Και τότε κατάλαβα ότι γεννήθηκα με ραγισμένη καρδιά.  Δέχθηκα τα χτυπήματα και δεν λύγισα. Πλημμύρισα δ...