Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

Αναμένεται Αρμαγεδδών το 2.880

Υπάρχει περίπτωση σε 867 χρόνια από σήμερα η Γη να καταστραφεί; Μάλλον απίθανο, αν κι είναι ένα σενάριο που δεν πρέπει να αποκλειστεί εντελώς, σύμφωνα με τη ΝΑSΑ. Επιστήμονες της Αμερικανικής Υπηρεσίας Διαστήματος προβλέπουν ότι στις 16 Μαρτίου του 2880 ένας τεράστιος αστεροειδής ονόματι 1950 DA ενδέχεται να προσκρούσει στην επιφάνεια της Γης, και συγκεκριμένα κάπου στον Ατλαντικό, προκαλώντας ένα τεράστιο τσουνάμι που θα πνίξει όλη την Ανατολική ακτή των ΗΠΑ.

Ο αστεροειδής έχει διάμετρο ενός χιλιομέτρου και ταξιδεύει με ταχύτητα 15 χλμ./δευτερόλεπτο προς τον πλανήτη μας. Σύμφωνα με τις αναλύσεις των επιστημόνων, ο αστεροειδής θα προσκρούσει στον πλανήτη μας με ταχύτητα 60.800 χλμ/ώρα και παρόλο που η πιθανότητα που δίνουν για να συμβεί κάτι τέτοιο είναι μόλις 0,3%, το ποσοστό αυτό είναι 50% υψηλότερο από κάθε άλλον από τους 1.400 δυνητικά επικίνδυνους αστεροειδείς.

Ο εν λόγω αστεροειδής εντοπίστηκε για πρώτη φορά στις 23 Φεβρουαρίου 1950, παρέμεινε ορατός για 17 ημέρες και στη συνέχεια εξαφανίστηκε για το υπόλοιπο μισό του περασμένου αιώνα, μέχρι που στις 31 Δεκεμβρίου 2000 έκανε και πάλι την εμφάνιση του βάζοντας σε εγρήγορση τους αστρονόμους. Από τα στοιχεία που περισυλλέχθηκαν τότε, σε συνδυασμό με τις αντίστοιχες παρατηρήσεις των ραντάρ από το παρατηρητήριο του Αρεσίμπο στο Πουέρτο Ρίκο τον Μάρτιο του 2001, προέκυψε ότι η τροχιά του 1950 DA είναι τέτοια που θα τον φέρει στις 16 Μαρτίου του 2880 «πολύ κοντά» στη Γη - πόσο ακριβώς, κανείς δεν μπορεί να προβλέψει με ακρίβεια.



Σύμφωνα με τη ΝΑSΑ οι πιθανότητες να προσκρούσει στη Γη είναι μία στις 300, δηλαδή κατά 50% υψηλότερος συγκριτικά με τον κίνδυνο πρόσκρουσης οποιουδήποτε άλλου διαστημικού αντικειμένου. Ωστόσο, οι παράγοντες που επηρεάζουν τη διαδρομή ενός αστεροειδούς στο αχανές διάστημα είναι πολλοί κι αστάθμητοι και περιλαμβάνουν τον ρυθμό περιστροφής του, την ανακλαστικότητά του, τη σύνθεση, τη μάζα του, τις βαρυτικές επιδράσεις με άλλα σώματα κλπ.

Αν πέσει στη Γη, η πτώση του θα λάβει χώρα στον Ατλαντικό, κοντά στις ανατολικές ακτές των ΗΠΑ και η ισχύς της πρόσκρουσης θα ισοδυναμούσε με περίπου 44.800 μεγατόνους δυναμίτη ΤΝΤ ! Αυτό σημαίνει μεν πως ο υπόλοιπος πλανήτης θα σωθεί (ή τουλάχιστον οι περιοχές που θα είναι πολύ μακριά από τη σημείο της πτώσης), αλλά πολλές αμερικανικές μεγαλουπόλεις θα καταστραφούν μαζί με τους κατοίκους τους, αφού η πτώση μπορεί να δημιουργήσει ένα πρωτοφανές κύμα ύψους 174 μέτρων, ένα φονικό τσουνάμι που μπορεί να «καταπιεί» πόλεις όπως η Νέα Υόρκη κι η Βοστόνη.

Δεδομένου ότι πολλά στοιχεία δεν είναι ακόμα γνωστά για τον 1950 DA, οι επιστήμονες συνιστούν ψυχραιμία, αφού όπως υποστηρίζουν, ο αστεροειδής ενδέχεται να αλλάξει τροχιά, ενώ ακόμα κι αν τελικώς ακολουθήσει μια πορεία πρόσκρουσης, τότε η τεχνολογία σε 800 χρόνια θα έχει εξελιχθεί σε τέτοιο βαθμό που πιθανότατα η εκτροπή του θα είναι... παιχνιδάκι. Γιαυτό είναι εξαιρετικά κρίσιμης σημασίας η επόμενη παρατήρηση του όταν ξαναθεαθεί το 2032. Τότε, οι επιστήμονες θα μπορούν να πουν με μεγαλύτερη σιγουριά αν ο Γαλάζιος Πλανήτης διατρέχει σοβαρό κίνδυνο αφανισμού ή όχι.

Περισσότεροι από 10.000 κομήτες και αστεροειδείς που πλησιάζουν τη Γη σε «σχετικά κοντινή» απόσταση 45 εκατομμυρίων χιλιομέτρων, ωστόσο μόνο 1.000-1.500 από αυτούς είναι αρκετά μεγάλοι ώστε να προκαλέσουν καταστροφές σε περίπτωση πρόσκρουσης.

ΠΗΓΗ: tovima.gr

Σχόλια

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Ξεκαθαρίσματα από την αρχή

Έρχεται κάποια στιγμή στη ζωή σου, που όλα όσα έχεις ζήσει, απώλειες, απογοητεύσεις, απορρίψεις, πληγές, αλλά και χαρές, έρωτες επιτυχίες, γιορτές, να γεννήσουν τέτοια συναισθήματα μέσα σου, που να κάνουν επιτακτική την ανάγκη για ένα τελικό ξεκαθάρισμα. Να αγαπάς τελικά μόνο αυτούς που σε αγαπούν ειλικρινά και με πράξεις, να αποκλείσεις οριστικά τους υποκριτές και συμφεροντολόγους, να ξεχάσεις όσους σε πλήγωσαν, να κρατήσεις κοντά σου μόνο όσους στάθηκαν όρθιοι δίπλα σου σε λιακάδα και καταιγίδα. Φταίει ο ανάδρομος, φταίει το ζώδιο, φταίνε οι πλανήτες, φταίει το τραγικό δίσεκτο, φταίει ότι πλησιάζουν τα γενέθλιά μου; Δεν ξέρω! Μπορεί να φταίει ο ίδιος μου ο εαυτός. Αλλά, πραγματικά, είμαι σε μια στιγμή -και ίσως και μια ηλικία- που πλέον κουράστηκα με τα ψεύτικα λόγια και χαμόγελα, τις δημόσιες σχέσεις και τη ματαιοδοξία. Και κυρίως κουράστηκα με το ψέμα και την αχαριστία, που όσο κι αν προσπαθώ να ξεχνώ και να αδιαφορώ, συνεχώς επανέρχονται πρόσωπα, καταστάσεις και γεγονότα στη μ...

Μάθημα ζωής η απώλεια...

Ο θάνατος ενός πολυαγαπημένου προσώπου είναι βαρύ, συναισθηματικό φορτίο. Αφήνει ανεπούλωτες πληγές και βαθύ τραύμα. Όταν πέθανε ο πατέρας μου πριν από τρεις μήνες, κάποιοι φίλοι μου είπαν ότι τώρα ήρθε η ώρα να ωριμάσω. Δεν ξέρω αν βοηθάει ο θάνατος ενός γονιού στην ωρίμαση, αλλά σίγουρα είναι τεράστια αλλαγή στην καθημερινότητα, στη ζωή σου. Ανατρέπει τις ισορροπίες σου και τη συναισθηματική σου σταθερότητα. Δημιουργείται μία νέα πραγματικότητα στην οποία πρέπει να αντεπεξέλθεις και να προσαρμοστείς. Και πέραν όλων των άλλων είναι η θλίψη και το πένθος που πρέπει να διαχειριστείς. Φορτίο ασήκωτο να πάρει. Εκεί που τη μια στιγμή χαμογελάς ή και γελάς με κάτι πραγματικά αστείο, εκεί βυθίζεσαι σε μια απαράμιλλη απελπισία. Κάθε μέρα είναι ένας αγώνας επιβίωσης και συνειδητοποίησης. Οι περισσότεροι λένε πως ο χρόνος είναι γιατρός, αλλά όπως σε όλες τις άλλες περιπτώσεις, ο χρόνος δεν γιατρεύει... τουλάχιστον όχι το τραύμα της απώλειας, μιας απώλειας που όσο τη συνειδητοποιείς τόσο περισσό...

Ζήσε! Και αγάπα!

Κάποτε ένας πολυ αγαπημένος μου άνθρωπος μου είχε πει ότι ο θάνατος είναι το μόνο βέβαιο καθώς ούτε η γέννηση είναι δεδομένη. Η αλήθεια είναι ότι τον είχα κοιτάξει κάπως στραβά όταν μου το είπε, αλλά αντιλήφθηκα αμέσως τη σκέψη του και την πραγματικότητα που έκρυβε η κυνική, για εμένα, διαπίστωσή του Για περισσότερα από είκοσι χρόνια, οδηγώντας στη δουλειά μου, περνώ έξω από το ΚΑΤ. Και κάθε μέρα, αυτό που σκέφτομαι είναι ότι είμαστε τυχεροί που είμαστε απέξω, γνωρίζοντας πολύ καλά ότι αρκετοί ειναι εκείνοι που ανεβαίνουν τον δικό τους Γολγοθά καθημερινά σ' ένα δωμάτιο νοσοκομείου. Από την ημέρα που έφυγε από τη ζωή ο πατέρας μου, έχω ανανεώσει τη θεωρία μου σχετικά με τη ζωή μας και το πόσο ευγνώμονες πρέπει να είμαστε που συνεχίζουμε όρθιοι τον καθημερινό αγώνα. Ο πόνος από τον χαμό του πατέρα μου είναι αβάσταχτος. Προσπαθείς να παρηγορηθείς επικαλούμενος χίλιες δικαιολογίες: ότι ειναι καλύτερο ένας καρκινοπαθής να φεύγει όσο το δυνατόν γρηγορότερα αν είναι να ταλαιπωρείται χρόνι...