Είναι τρόπος αυτοπροστασίας. Είναι μέθοδος αυτοσυντήρησης. Είναι ανάγκη συναισθηματική. Ποια γυναίκα δεν το έχει κάνει; Η καθεμία για τους δικούς της λόγους. Είμαστε χρόνια σε μία σχέση και καταλαβαίνουμε ότι για εκείνον το συναίσθημα έχει τελειώσει. Δεν υπάρχει περίπτωση να μην το καταλάβει μία γυναίκα που έχει ερωτευτεί πραγματικά τον άνδρα της -είτε σύντροφο είτε σύζυγο- ότι έχει έρθει το τέλος.
Είτε γιατί η σχέση δεν έχει πλέον μέλλον αφού κανείς από τους δύο δεν έχει διάθεση να της δώσει οξυγόνο ή το φιλί της ζωής είτε γιατί υπάρχει τρίτο πρόσωπο. Και στις δύο περιπτώσεις τα σημάδια είναι εκεί, έντονα, φανερά...
Δεν υπάρχει περίπτωση μία γυναίκα να μην αντιληφθεί ότι η συμπεριφορά του αλλάζει, χάνεται η τρυφερότητα, χάνεται η ανοχή, χάνεται και η επαφή... Απλώς καμια μας δεν θέλει να τα δει. Προτιμάμε να ζούμε στο ψέμα και στις δικαιολογίες... Να περνάμε λίγο δύσκολα τελευταία, να έχουμε απομακρυνθεί λόγω συνθηκών, λόγω δυσκολιών. Κυρίες μου αν κάποιος θέλει να σώσει τη σχέση του βρίσκει τον τρόπο να το κάνει, αλλιώς βρίσκει άπειρες δικαιολογίες να ζει στο ψέμα και την υποκρισία. Μπορεί εσείς ακόμη να αισθάνεστε πράγματα τα οποία ωστόσο πλέον να μην έχουν ανταπόκριση κι ενώ οι ανάγκες σας μένουν ακάλυπτες να το ανέχεστε και να συνεχίζετε σφυρίζοντας αδιάφορα ατενίζοντας -μόνες- το ηλιοβασίλεμα βουρκωμένες.
Υπάρχει βέβαια και η άλλη πλευρά -και σίγουρα πιο ανησυχητική. Εκείνη που αρκετές από εμάς απλώς μετά αρκετά χρόνια σε μία σχέση έχουμε βολευτεί και καθησυχαστεί -ναι τον δέσαμε τον γάιδαρο- και δεν τολμάμε να παραδεχθούμε ότι ίσως ποτέ δεν ταιριάζαμε με τον συγκεκριμένο άνθρωπο.. Έρχεται μια μέρα που ξυπνάμε δίπλα σε κάποιον κι εκείνος είναι... ένας ξένος, απόμακρος και αδιάφορος. Και τι κάνουμε εμείς; Τον Κινέζο;
Γιατί είμαστε τόσο πρόθυμες να χάσουμε επιπλέον χρόνο σε μία σχέση δυσλειτουργική; Σε κάτι που έχει πεθάνει προ πολλού και τώρα απλώς της κάνουμε το μνημόσυνο; Γιατί εθελοτυφλούμε; Μία λέξη είναι: ΤΕΛΟΣ. Κι όμως, κάθε τέλος είναι μια αρχή... Όσο καθυστερούμε να παραδεχθούμε ότι είμαστε σε μία τελειωμένη σχέση, τόσο περισσότερο καθυστερούμε να βγούμε εκεί έξω και να βρούμε την πραγματικά τέλεια σχέση -όπως η καθεμία την έχει στο μυαλό της, δεν παραμυθιαζόμαστε, τέλεια σχέση δεν υπάρχει!
Κι ας μην ξεχνάμε, αν βολευόμαστε σε μία σχέση που δεν ικανοποιεί ή απλώς υποκρινόμαστε ότι όλα είναι καλά, έρχεται πάντα η στιγμή που καταλαβαίνεις ότ οέχασες και την ευκαιρία να γίνεις ευτυχισμένη και τον χρόνο να το ζήσεις!
Έλενα Αντωνίου
Είτε γιατί η σχέση δεν έχει πλέον μέλλον αφού κανείς από τους δύο δεν έχει διάθεση να της δώσει οξυγόνο ή το φιλί της ζωής είτε γιατί υπάρχει τρίτο πρόσωπο. Και στις δύο περιπτώσεις τα σημάδια είναι εκεί, έντονα, φανερά...
Δεν υπάρχει περίπτωση μία γυναίκα να μην αντιληφθεί ότι η συμπεριφορά του αλλάζει, χάνεται η τρυφερότητα, χάνεται η ανοχή, χάνεται και η επαφή... Απλώς καμια μας δεν θέλει να τα δει. Προτιμάμε να ζούμε στο ψέμα και στις δικαιολογίες... Να περνάμε λίγο δύσκολα τελευταία, να έχουμε απομακρυνθεί λόγω συνθηκών, λόγω δυσκολιών. Κυρίες μου αν κάποιος θέλει να σώσει τη σχέση του βρίσκει τον τρόπο να το κάνει, αλλιώς βρίσκει άπειρες δικαιολογίες να ζει στο ψέμα και την υποκρισία. Μπορεί εσείς ακόμη να αισθάνεστε πράγματα τα οποία ωστόσο πλέον να μην έχουν ανταπόκριση κι ενώ οι ανάγκες σας μένουν ακάλυπτες να το ανέχεστε και να συνεχίζετε σφυρίζοντας αδιάφορα ατενίζοντας -μόνες- το ηλιοβασίλεμα βουρκωμένες.
Υπάρχει βέβαια και η άλλη πλευρά -και σίγουρα πιο ανησυχητική. Εκείνη που αρκετές από εμάς απλώς μετά αρκετά χρόνια σε μία σχέση έχουμε βολευτεί και καθησυχαστεί -ναι τον δέσαμε τον γάιδαρο- και δεν τολμάμε να παραδεχθούμε ότι ίσως ποτέ δεν ταιριάζαμε με τον συγκεκριμένο άνθρωπο.. Έρχεται μια μέρα που ξυπνάμε δίπλα σε κάποιον κι εκείνος είναι... ένας ξένος, απόμακρος και αδιάφορος. Και τι κάνουμε εμείς; Τον Κινέζο;
Γιατί είμαστε τόσο πρόθυμες να χάσουμε επιπλέον χρόνο σε μία σχέση δυσλειτουργική; Σε κάτι που έχει πεθάνει προ πολλού και τώρα απλώς της κάνουμε το μνημόσυνο; Γιατί εθελοτυφλούμε; Μία λέξη είναι: ΤΕΛΟΣ. Κι όμως, κάθε τέλος είναι μια αρχή... Όσο καθυστερούμε να παραδεχθούμε ότι είμαστε σε μία τελειωμένη σχέση, τόσο περισσότερο καθυστερούμε να βγούμε εκεί έξω και να βρούμε την πραγματικά τέλεια σχέση -όπως η καθεμία την έχει στο μυαλό της, δεν παραμυθιαζόμαστε, τέλεια σχέση δεν υπάρχει!
Κι ας μην ξεχνάμε, αν βολευόμαστε σε μία σχέση που δεν ικανοποιεί ή απλώς υποκρινόμαστε ότι όλα είναι καλά, έρχεται πάντα η στιγμή που καταλαβαίνεις ότ οέχασες και την ευκαιρία να γίνεις ευτυχισμένη και τον χρόνο να το ζήσεις!
Έλενα Αντωνίου
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου