Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

Στο... τραπέζι με τους διάσημους

Έκανε την Oprah Winffrey να αναλυθεί σε κλάματα. Έχει κάνει ρεπορτάζ από χώρες που βίωναν τεράστιας έκτασης φυσικές καταστροφές και τραγωδίες, πήρε συνέντευξη από τους μεγαλύτερους ηγέτες παγκοσμίως. Κι όμως όταν πρέπει να καθίσει στο τραπέζι της συνέντευξης με τους αστέρες του Χόλιγουντ τρέμει η ψυχή του για το τι θα επακολουθήσει.

Ο Piers Morgan στο νέο του βιβλίο αποκαλύπτει τις πιο απρόβλεπτες, εκρηκτικές, βαρετές και απρόσμενες συνεντεύξεις που έκανε ποτέ στην καριέρα του.



28 Φεβρουαρίου 2011
Είχε συναντήσει τον Charlie Sheen στις αρχές του '90 σε εγκαίνια εστιατορίου στο Άσπεν του Κολοράντο. Εκείνη την ημέρα μόλις ξύπνησε είχε δει ότι ο διάσημος ηθοποιός είχε προκαλέσει πανικό με τα καμώματά του, είχε διωχθεί από τη σειρά που πρωταγωνιστούσε, ενώ η προσωπική του ζωή ήταν βυθισμένη στο αλκοόλ και τα ναρκωτικά. Ο Morgan του τηλεφώνησε και του ζήτησε να κάνουν μαζί εκείνο το απόγευμα μία live συνέντευξη. Ο Sheen δέχθηκε και μάλιστα ορκίστηκε στη ζωή των παιδιών του ότι θα ερχόταν στο στούντιο για την εκπομπή. Ωστόσο, στις 17.30 οπότε και άρχισε να καταφθάνει το κοινό και μισή ώρα πριν από την έναρξη της εκπομπής ο Sheen δεν φαινόταν πουθενά.



Η δημοσιογραφική ομάδα της εκπομπής έκανε απεγνωσμένες και απέλπιδες κινήσεις να εντοπίσει τον σταρ αλλά εις μάτην. Και ξαφνικά στις 17.55 μία λιμουζίνα πάρκαρε έξω από το στούντιο και χαμογελαστός βγήκε ο Charlie Sheen. "Εντάξει αδερφέ μου, πάμε για rock'n'roll" του είπε κι άρχισε η συνέντευξη. Κάποια στιγμή ο Morgan τον ρώτησε ευθέως αν παίρνει ναρκωτικά. Του έδειξε τις τελευταίες αιματολογικές εξετάσεις του που έδειχναν ότι είναι καθαρός. Στην αρκετά ηλεκτρισμένη ατμόσφαιρα και διασκεδαστική συνέντευξη ο σταρ τόνισε "δεν παίρνω ναρκωτικά, τα αγοράζω".

9 Νοεμβρίου 2011
Καλεσμένος ο Mickey Rourke. Ο μάνατζέρ του ζήτησε από τον δημοσιογράφο να μην τον ρωτήσει το παραμικρό για το βιβλίο της Carre Otis όπου περιέγραφε τη βία και την κακοποίηση που φέρεται είχε υποστεί από τον πρώην σύζυγό της στη διάρκεια του ταραχώδους και αυτοκαταστροφικού γάμου τους. Όμως ο ίδιος ο Rourke που δεν τον ενδιαφέρουν οι αβρότητες και οι ευγένειες του Χόλιγουντ πλησίασε στα παρασκήνια τον Morgan και του είπε ότι δεν τον πείραζε να τον ρωτήσει για το βιβλίο της Carre, κάτι που ο ίδιος ο δημοσιογράφος το βρήκε τέλειο. Όταν όμως έκανε τη συγκεκριμένη ερώτηση, ο Rourke άρχισε να βρίζει την πρώην γυναίκα του, λέγοντας ότι παραληρεί, είναι νάρκισσος και εγωκεντρική και ότι κυνηγάει τα χρήματα.




16 Απριλίου 2012
Σειρά είχε ο Robert De Niro που έχει τη φήμη ότι είναι ο πιο κακός σταρ για συνεντεύξεις, καθώς δίνει μονοσύλλαβες απαντήσεις, χωρίς καθόλου χιούμορ, είναι εριστικός, γκρινιάρης ή απλώς βαρετός. Για να σπάσουν τον πάγο, πρόβαλαν στην αρχή το βίντεο από το Πεθερικά της Συμφοράς, αλλά ενώ το κοινό είχε ξεκαρδιστεί, το χειλάκι του De Niro ούτε καν έσκασε. Αμήχανος ο Morgan άρχισε τη συνέντευξη: Λοιπόν Robert βλέποντας όλες τις ταινίες σου αισθάνεσαι υπερηφάνεια ή υπάρχουν κάποιες που θα έλεγες "να πάρει έπρεπε να κάνω κάτι πιο σοβαρό" για εμένα;".




Σήκωσε ελαφρά το φρύδι, έκανε μια γκριμάτσα και είπε "Η καρδιά μου φουσκώνει από περηφάνια". Για τα επόμενα 10 λεπτά και τις λοιπές ερωτήσεις απαντούσε με μία φράση “δεν ξέρω", "αυτό είναι ένα μεγάλο ερώτημα", "πραγματικά δεν μπορώ να πω" κι άλλα παρόμοια, ενώ ακόμη χειρότερα έκανε γκριμάτσες κι άφηνε έναν συριγμό!. Στο τέλος και μετά την υπεράνθρωπη προσπάθεια να του βγάλει μια απάντηση ή έστω ένα χαμόγελο ο Morgan τον ευχαρίστησε που ήρθε για τη συνέντευξη "από την πλευρά μου, απόλαυσα κάθε δευτερόλεπτο. Ήταν μεγάλη μου τιμή". Και τότε ο De Niro ξεκαρδίστηκε και είπε "ω, δεν το εννοείς αυτό!".

ΠΗΓΗ: MIRROR


Σχόλια

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Ξεκαθαρίσματα από την αρχή

Έρχεται κάποια στιγμή στη ζωή σου, που όλα όσα έχεις ζήσει, απώλειες, απογοητεύσεις, απορρίψεις, πληγές, αλλά και χαρές, έρωτες επιτυχίες, γιορτές, να γεννήσουν τέτοια συναισθήματα μέσα σου, που να κάνουν επιτακτική την ανάγκη για ένα τελικό ξεκαθάρισμα. Να αγαπάς τελικά μόνο αυτούς που σε αγαπούν ειλικρινά και με πράξεις, να αποκλείσεις οριστικά τους υποκριτές και συμφεροντολόγους, να ξεχάσεις όσους σε πλήγωσαν, να κρατήσεις κοντά σου μόνο όσους στάθηκαν όρθιοι δίπλα σου σε λιακάδα και καταιγίδα. Φταίει ο ανάδρομος, φταίει το ζώδιο, φταίνε οι πλανήτες, φταίει το τραγικό δίσεκτο, φταίει ότι πλησιάζουν τα γενέθλιά μου; Δεν ξέρω! Μπορεί να φταίει ο ίδιος μου ο εαυτός. Αλλά, πραγματικά, είμαι σε μια στιγμή -και ίσως και μια ηλικία- που πλέον κουράστηκα με τα ψεύτικα λόγια και χαμόγελα, τις δημόσιες σχέσεις και τη ματαιοδοξία. Και κυρίως κουράστηκα με το ψέμα και την αχαριστία, που όσο κι αν προσπαθώ να ξεχνώ και να αδιαφορώ, συνεχώς επανέρχονται πρόσωπα, καταστάσεις και γεγονότα στη μ...

Μάθημα ζωής η απώλεια...

Ο θάνατος ενός πολυαγαπημένου προσώπου είναι βαρύ, συναισθηματικό φορτίο. Αφήνει ανεπούλωτες πληγές και βαθύ τραύμα. Όταν πέθανε ο πατέρας μου πριν από τρεις μήνες, κάποιοι φίλοι μου είπαν ότι τώρα ήρθε η ώρα να ωριμάσω. Δεν ξέρω αν βοηθάει ο θάνατος ενός γονιού στην ωρίμαση, αλλά σίγουρα είναι τεράστια αλλαγή στην καθημερινότητα, στη ζωή σου. Ανατρέπει τις ισορροπίες σου και τη συναισθηματική σου σταθερότητα. Δημιουργείται μία νέα πραγματικότητα στην οποία πρέπει να αντεπεξέλθεις και να προσαρμοστείς. Και πέραν όλων των άλλων είναι η θλίψη και το πένθος που πρέπει να διαχειριστείς. Φορτίο ασήκωτο να πάρει. Εκεί που τη μια στιγμή χαμογελάς ή και γελάς με κάτι πραγματικά αστείο, εκεί βυθίζεσαι σε μια απαράμιλλη απελπισία. Κάθε μέρα είναι ένας αγώνας επιβίωσης και συνειδητοποίησης. Οι περισσότεροι λένε πως ο χρόνος είναι γιατρός, αλλά όπως σε όλες τις άλλες περιπτώσεις, ο χρόνος δεν γιατρεύει... τουλάχιστον όχι το τραύμα της απώλειας, μιας απώλειας που όσο τη συνειδητοποιείς τόσο περισσό...

Ζήσε! Και αγάπα!

Κάποτε ένας πολυ αγαπημένος μου άνθρωπος μου είχε πει ότι ο θάνατος είναι το μόνο βέβαιο καθώς ούτε η γέννηση είναι δεδομένη. Η αλήθεια είναι ότι τον είχα κοιτάξει κάπως στραβά όταν μου το είπε, αλλά αντιλήφθηκα αμέσως τη σκέψη του και την πραγματικότητα που έκρυβε η κυνική, για εμένα, διαπίστωσή του Για περισσότερα από είκοσι χρόνια, οδηγώντας στη δουλειά μου, περνώ έξω από το ΚΑΤ. Και κάθε μέρα, αυτό που σκέφτομαι είναι ότι είμαστε τυχεροί που είμαστε απέξω, γνωρίζοντας πολύ καλά ότι αρκετοί ειναι εκείνοι που ανεβαίνουν τον δικό τους Γολγοθά καθημερινά σ' ένα δωμάτιο νοσοκομείου. Από την ημέρα που έφυγε από τη ζωή ο πατέρας μου, έχω ανανεώσει τη θεωρία μου σχετικά με τη ζωή μας και το πόσο ευγνώμονες πρέπει να είμαστε που συνεχίζουμε όρθιοι τον καθημερινό αγώνα. Ο πόνος από τον χαμό του πατέρα μου είναι αβάσταχτος. Προσπαθείς να παρηγορηθείς επικαλούμενος χίλιες δικαιολογίες: ότι ειναι καλύτερο ένας καρκινοπαθής να φεύγει όσο το δυνατόν γρηγορότερα αν είναι να ταλαιπωρείται χρόνι...