Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

Στο... τραπέζι με τους διάσημους

Έκανε την Oprah Winffrey να αναλυθεί σε κλάματα. Έχει κάνει ρεπορτάζ από χώρες που βίωναν τεράστιας έκτασης φυσικές καταστροφές και τραγωδίες, πήρε συνέντευξη από τους μεγαλύτερους ηγέτες παγκοσμίως. Κι όμως όταν πρέπει να καθίσει στο τραπέζι της συνέντευξης με τους αστέρες του Χόλιγουντ τρέμει η ψυχή του για το τι θα επακολουθήσει.

Ο Piers Morgan στο νέο του βιβλίο αποκαλύπτει τις πιο απρόβλεπτες, εκρηκτικές, βαρετές και απρόσμενες συνεντεύξεις που έκανε ποτέ στην καριέρα του.



28 Φεβρουαρίου 2011
Είχε συναντήσει τον Charlie Sheen στις αρχές του '90 σε εγκαίνια εστιατορίου στο Άσπεν του Κολοράντο. Εκείνη την ημέρα μόλις ξύπνησε είχε δει ότι ο διάσημος ηθοποιός είχε προκαλέσει πανικό με τα καμώματά του, είχε διωχθεί από τη σειρά που πρωταγωνιστούσε, ενώ η προσωπική του ζωή ήταν βυθισμένη στο αλκοόλ και τα ναρκωτικά. Ο Morgan του τηλεφώνησε και του ζήτησε να κάνουν μαζί εκείνο το απόγευμα μία live συνέντευξη. Ο Sheen δέχθηκε και μάλιστα ορκίστηκε στη ζωή των παιδιών του ότι θα ερχόταν στο στούντιο για την εκπομπή. Ωστόσο, στις 17.30 οπότε και άρχισε να καταφθάνει το κοινό και μισή ώρα πριν από την έναρξη της εκπομπής ο Sheen δεν φαινόταν πουθενά.



Η δημοσιογραφική ομάδα της εκπομπής έκανε απεγνωσμένες και απέλπιδες κινήσεις να εντοπίσει τον σταρ αλλά εις μάτην. Και ξαφνικά στις 17.55 μία λιμουζίνα πάρκαρε έξω από το στούντιο και χαμογελαστός βγήκε ο Charlie Sheen. "Εντάξει αδερφέ μου, πάμε για rock'n'roll" του είπε κι άρχισε η συνέντευξη. Κάποια στιγμή ο Morgan τον ρώτησε ευθέως αν παίρνει ναρκωτικά. Του έδειξε τις τελευταίες αιματολογικές εξετάσεις του που έδειχναν ότι είναι καθαρός. Στην αρκετά ηλεκτρισμένη ατμόσφαιρα και διασκεδαστική συνέντευξη ο σταρ τόνισε "δεν παίρνω ναρκωτικά, τα αγοράζω".

9 Νοεμβρίου 2011
Καλεσμένος ο Mickey Rourke. Ο μάνατζέρ του ζήτησε από τον δημοσιογράφο να μην τον ρωτήσει το παραμικρό για το βιβλίο της Carre Otis όπου περιέγραφε τη βία και την κακοποίηση που φέρεται είχε υποστεί από τον πρώην σύζυγό της στη διάρκεια του ταραχώδους και αυτοκαταστροφικού γάμου τους. Όμως ο ίδιος ο Rourke που δεν τον ενδιαφέρουν οι αβρότητες και οι ευγένειες του Χόλιγουντ πλησίασε στα παρασκήνια τον Morgan και του είπε ότι δεν τον πείραζε να τον ρωτήσει για το βιβλίο της Carre, κάτι που ο ίδιος ο δημοσιογράφος το βρήκε τέλειο. Όταν όμως έκανε τη συγκεκριμένη ερώτηση, ο Rourke άρχισε να βρίζει την πρώην γυναίκα του, λέγοντας ότι παραληρεί, είναι νάρκισσος και εγωκεντρική και ότι κυνηγάει τα χρήματα.




16 Απριλίου 2012
Σειρά είχε ο Robert De Niro που έχει τη φήμη ότι είναι ο πιο κακός σταρ για συνεντεύξεις, καθώς δίνει μονοσύλλαβες απαντήσεις, χωρίς καθόλου χιούμορ, είναι εριστικός, γκρινιάρης ή απλώς βαρετός. Για να σπάσουν τον πάγο, πρόβαλαν στην αρχή το βίντεο από το Πεθερικά της Συμφοράς, αλλά ενώ το κοινό είχε ξεκαρδιστεί, το χειλάκι του De Niro ούτε καν έσκασε. Αμήχανος ο Morgan άρχισε τη συνέντευξη: Λοιπόν Robert βλέποντας όλες τις ταινίες σου αισθάνεσαι υπερηφάνεια ή υπάρχουν κάποιες που θα έλεγες "να πάρει έπρεπε να κάνω κάτι πιο σοβαρό" για εμένα;".




Σήκωσε ελαφρά το φρύδι, έκανε μια γκριμάτσα και είπε "Η καρδιά μου φουσκώνει από περηφάνια". Για τα επόμενα 10 λεπτά και τις λοιπές ερωτήσεις απαντούσε με μία φράση “δεν ξέρω", "αυτό είναι ένα μεγάλο ερώτημα", "πραγματικά δεν μπορώ να πω" κι άλλα παρόμοια, ενώ ακόμη χειρότερα έκανε γκριμάτσες κι άφηνε έναν συριγμό!. Στο τέλος και μετά την υπεράνθρωπη προσπάθεια να του βγάλει μια απάντηση ή έστω ένα χαμόγελο ο Morgan τον ευχαρίστησε που ήρθε για τη συνέντευξη "από την πλευρά μου, απόλαυσα κάθε δευτερόλεπτο. Ήταν μεγάλη μου τιμή". Και τότε ο De Niro ξεκαρδίστηκε και είπε "ω, δεν το εννοείς αυτό!".

ΠΗΓΗ: MIRROR


Σχόλια

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Η εξέλιξη στην αισθηματική λογοτεχνία

Μία σκέψη έχει τρυπώσει στο μυαλό μου και δεν μπορεί να φύγει. Πριν από λίγες ημέρες διάβασα ένα Άρλεκιν από τη δεκαετία του '90 και θύμωσα. Θύμωσα τόσο πολύ! Με γέμισε τοξικότητα και θλίψη και μαζί και ανακούφιση που επιτέλους έχουμε τη δύναμη να αλλάξουμε... την ιστορία. Θυμήθηκα τον λόγο για τον οποίο θέλησα να γράψω ιστορίες αγάπης και τι δεν μου άρεσε σ' αυτές που διάβαζα στα εφηβικά μου χρόνια. Ποτέ δεν μου άρεσαν οι άντρες-κυρίαρχοι-αφέντες και οι γυναίκες-παρθένες (στη συμπεριφορά)- υποτακτικές.  Άντρες που επέβαλαν το εγώ τους, έδιναν εντολές, δεν δέχονταν αντιρρήσεις, έλεγχαν το άβουλο θηλυκό με γοητεία και σεξ και σε όλες τις σελίδες κυριαρχούσε αυτή η τοξική αρρενωπότητα. Άντρες που χτυπούσαν το χέρι στο τραπέζι και έλεγαν "σκάσε" και μπορεί να έριχναν και καμία ελαφριά γιατί "έτσι είναι οι άντρες" και οι γυναίκες το θεωρούσαν αρρενωπό και σέξι και ποθητό και επιθυμητό.  Γυναίκες που νόμιζαν ότι είχαν προσωπικότητα αλλά η μόνη έγνοια ήταν να μην

ΠΟΥ ΠΑΕΙ Ο ΕΡΩΤΑΣ ΟΤΑΝ ΠΕΘΑΙΝΕΙ;

Είναι ένα ερώτημα που το έχουμε κάνει όλοι. Ερωτευόμαστε σφόδρα έναν άνθρωπο κι ένα πρωί... το απόλυτο κενό... Προχωράμε στη ζωή μας σαν να μην υπήρξε ποτέ. Κι όμως αυτός ο άνθρωπος κάποτε σήμαινε τα πάντα για εμάς! Οπότε; Πού πάει τόσός έρωτας; Τόσα παράφορα συναισθήματα; Τόσα σ' αγαπώ για πάντα; Προσωπικά κατέληξα σε μία απάντηση. Απλώς πεθαίνει. Σβήνει και χάνεται. Εξατμίζεται. Ξεκινά με πάθος και φόρα για να καταλήξει ένα φάντασμα. Ο έρωτας, ναι πεθαίνει, αλλά αν πραγματικά αγαπάμε έναν άνθρωπο, ανεξαρτήτως της κατάληξης της σχέσης μας, απλώς συνεχίζουμε να αγαπάμε. Γιατί άλλωστε η αγάπη είναι ανιδιοτελής και μπορεί να υπάρξει σε πολλές μορφές. Αδερφική, πατρική, μητρική, φιλική, επαγγελματική... πόσες ακόμη μπορείτε να σκεφθείτε. Και φυσικά η αγάπη ανάμεσα σε δύο ανθρώπους που κάποτε υπήρξαν τα πάντα ο ένας για τον άλλο. Όταν η σχέση τελειώνει, ο έρωτας έχει τελειώσει προ πολλού, καθώς ως μοφή δεν διαρκεί σε όλη τη διάρκεια της σχέσης ούτε σε όλη τη διάρκεια της ζωής τ

Η ΑΠΟΣΤΑΣΗ ΠΟΥ... ΠΟΝΑΕΙ!

Μάτια που δεν βλέπονται, γρήγορα λησμονιούνται λέει ο θυμόσοφος λαός μας. Από την άλλη, υπάρχει και το εκ διαμέτρου αντίθετο μότο "δεν θέλω να σε βλέπω συχνά, θέλω να μου λείπεις". Περί γούστου κολοκυθόπιτα. Προσωπικά δεν πιστεύω ότι η απόσταση ενδυναμώνει τον έρωτα ούτε ότι τον αποδυναμώνει. Όταν τρελαίνεσαι για έναν άνθρωπο θέλεις να τον βλέπεις συνέχεια, να τον ζεις, να τον αναπνέεις, να τον αγγίζεις, να είναι κάθε μέρα σαν την πρώτη φορά που τον είδες. Να έχεις ακόμη καρδιοχτύπι και αγωνία, λαχτάρα, πόθο, επιθυμία... Δεν είμαι από αυτές που θεωρούν ότι ο άλλος είναι δεδομένο όταν βλέπεστε συνέχεια, αλλά από εκείνες που ζουν τη στιγμή με τον αγαπημένο τους σαν να είναι η τελευταία. Σήμερα είστε μαζί, αύριο; Ανασφάλεια, θα μου πείτε. Μπορεί, τι να πω! Δεν έχω μάθει να βάζω ταμπέλες στο συναίσθημα ούτε ακολουθώ στρατηγική και σχέδιο... τυλίγματος. Αυτό που αισθάνομαι και σκέφτομαι το λέω, το ζω... το ζω μέχρι μέσα στην ψυχή μου, κάτω από το πετσί μου και δεν χορταίνω...