Είναι σαν να έχουμε κατάρα, ένα στίγμα που λέει αυτός ξέρει να αγαπάει, κάτσε να μείνει μόνος. Και σε ρίχνει αυτός ο δαιμόνιος Έρωτας στον δρόμο του πιο ακατάλληλου που για ένα διάστημα θα γίνει στα μάτια σου ο πιο κατάλληλος και θα πάρει από εσένα τα πάντα ώσπου στο τέλος θα μείνεις αποστεωμενος από κάθε συναίσθημα και ξεζουμισμένος από δάκρυα!
Και γιατί το κάνουμε αφού ξέρουμε το φινάλε; Υπάρχει λογική στον έρωτα; Φυσικά και όχι! Και όποιος προσπαθήσει να εξηγήσει με λογική τα ανεξήγητα απλώς δεν έχει βιώσει ποτέ τη χαρά του πραγματικού έρωτα. Υπάρχει μόνο μία καρδιά που χτυπά δυνατά κι έχει τους δικούς της λόγους και νόμους. Είναι παράλογο να ρωτάει ένας λογικός έναν ερωτευμένο γιατί τα δίνει όλα στο υποκείμενο του πόθου του. Μα στον έρωτα υπάρχουν μέτρα; Υπάρχουν όρια; Πολύ; Λίγο; Με μέτρο; Τι είσαι εμπορικό κέντρο; Αν κάνεις έκπτωση τι σε εμποδίζεις να κάνεις και προσφορές;
Αχ έρωτα, έρωτα! Χτυπάς με τα βέλη σου χωρίς καμία λογική και αφήνεις τον ερωτοχτυπημένο πιο μόνο και δυστυχισμένο απ' ό,τι ήταν στη μοναξιά του. Γιατί τόσος πόνος; Γιατί τόση απογοήτευση; Γιατί τόσα δάκρυα; Ας το πάρουμε απόφαση. Είναι θεωρία 100% αποδεδειγμένη. Φέρουμε στίγμα! Αγαπάμε γιατί έτσι θέλουμε και όχι γιατί περιμένουμε ανταπόδοση κι αυτοί οι άνθρωποι είμαστε καταδικασμένοι να παραμείνουμε μόνοι κι ελεύθεροι κάνοντας πρόσκαιρα ευτυχισμένους ανθρώπους πιο λογικούς από εμάς και πιο περιορισμένους ώστε την επόμενη φορά να μπορέσουν να τα δώσουν όλα σ' αυτόν που θα ερωτευτούν.
Είμαστε κάπως σαν εκαπιδευτές στον έρωτα. Όσο για εμάς δεν πιστεύω ότι θα μας ερωτευτούν ουδέποτε. Έχουν μάθει απλώς να παίρνουν τα πάντα σαν κακομαθημένα παιδιά κι όταν τα έχουν αποκτήσει όλα, απλώς είμαστε δεδομένα. Κανείς δεν αγαπά αυτόν που του δείχνει ότι τόσα χρόνια ζούσε στο σκοτάδι. Μπορεί να κολακευτεί αλλά θα προχωρήσει, Καλύτερα κλείστε εσείς την πόρτα και προχωρήστε. Η καρδιά μας θα ραγίσει πολλές φορές, πρέπει να τη θωρακίσουμε από κάθε είδους επιθέσεις... Αγαπάμε και προχωράμε. Θα μείνουμε ποτέ στάσιμοι; Δεν το ξέρω. Μακάρι να βρεθεί άλλος ένας καμένος και να μας αναγνωρίσει ώστε το ένα μισό να βρει το άλλο του μισό. Άλλωστε ζωή χωρίς έρωτα τι έχουμε πει ότι είναι; Ζωή μισή...
Έλενα Αντωνίου
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου