Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

Περί καλοσύνης και άλλων τινών κακών...

Ή το 'χεις ή δεν το 'χεις. Είναι μόνο μία μικρή λέξη, ναι μονοσύλλαβη, που έρχεται αυθόρμητα στα χείλη και δεν μπορείς να το ελέγξεις. ΝΑΙ. Η γυναίκα που λέει πάντα ναι γιατί λυπάται τους πάντες... Και ποια δεν έχει περάσει από αυτό το στάδιο... Ε, εντάξει υπάρχουν και οι εξαιρέσεις. Και καλά κάνουν, καλύτερα περνούν κι έχουν και το κεφάλι τους ήσυχο.

Εγώ πάω σε άλλο επίπεδο. Δεν ξέρω, όταν σπανίως δηλαδή πω και κανά όχι με πιάνει ένα ενοχικό σύνδρομο, λες κι έκανα έγκλημα, σαν να απογοήτευσα τον κόσμο όλο, σαν να προκάλεσα έναν μικρό Τιτανικό. Από πού προέρχεται αυτή η ενοχή; Τι την προκαλεί Γιατί δεν λυπάμαι περισσότερο τον εαυτό μου και πρέπει να σκέφτομαι μόνο την ικανοποίηση των άλλων; Γιατί ενώ το είναι μου θέλει να ουρλιάξει ΟΧΙ, μεγαλύτερο και ηχηρότερο του Μεταξά, βγάζει μία άναρθρη κραυγή 'ναι', που μετά το σκυλομετανιώνει;


Ναι, με ενοχλεί ο εαυτός μου, οι αδυναμίες και οι ευαισθησίες του, γιατί οι άλλοι τελικά τις εκμεταλλεύονται! Τον καλό τον λέμε και αλλιώς. Μην ντρέπεστε, ναι έτσι τον αποκαλούμε. Αλλά είπαμε ή το 'χεις ή δεν το 'χεις. Πρέπει να κάνω λοβοτομή για να το ξεπεράσω.

Αυτό που με ανησυχεί περισσότερο δεν είναι οι κοινωνικές μου επαφές που κατά έναν τρόπο μαθαίνεις αναγκαστικά να τις προσγειώνεις έστω κι απότομα στην πεζή πραγματικότητα του όχι. Με ανησυχεί η ερωτική εκμετάλλευση, μήπως ο άλλος βολεύεταιστο ναι που πηγάζει από την εκπληκτική αδυναμία που του έχεις. Αλλά αξίζει ένας τέτοιος άνθρωπος να βρίσκεται στη ζωή σου; Μάλλον όχι. Αλλά πόσο γρήγορα το συνειδητοποιείς; Μήπως όταν είναι πολύ αργά κι έχεις πέσει στα βαθιά του έρωτα ώστε να μην μπορείς να κάνεις με τίποτα πίσω και να έχεις μετατραπεί σ' ένα τέλειο θύμα εκμετάλλευσης...

Εκεί που υποβαθμίζεις τον εαυτό σου και τις ανάγκες σου στα τάρταρα για να είναι ικανοποιημένος ο μοναδικός άλλος που βρήκες στην αναζήτηση του τέλειου συντρόφου... Εκεί που το εμείς έχει πάει περίπατο και μόνο ο άλλος βρίσκεται στο επίκεντρο του ενδιαφέροντος... 'Α εγώ δεν του χαλάω χατίρι' λες παθιασμένα για να το μετανιώσεις καιρό μετά. Το θέμα είναι να μην χαλάει χατίρι ο ένας στον άλλο, να κακομαθαίνει ο ένας τον άλλον και να μην υποβαθμίζονται η προσωπικότητα και οι ανάγκες κανενός.

Όταν οι υποχωρήσεις είναι μονομερείς γιατί απλώς έχεις μάθει να λες ναι, ναι, ναι να το ξέρεις δεν θα σου βγει σε καλό. Γιατί όταν πεις το όχι θα είναι πάντα σε λάθος στιγμή και θα προκαλέσει παλιρροϊκό κύμα. Μάθε πότε πότε να λες ένα όχι και αρκετά ναι -πάντα μετά κριτικής σκέψης - και να κρατάς τις ισορροπίες στις κοινωνικές, φιλικές κι ερωτικές σου σχέσεις!

Έλενα Αντωνίου

Υ.Γ. Και κανείς δεν πρέπει να συγχέει την καλοσύνη με το ναι ή όχι. Δεν γίνεσαι κακιά αν προστατεύσεις και λίγο τον εαυτό σου. Και στο κάτω κάτω αν κάποιος θέλει δίπλα του έναν άνθρωπο μόνο για να του λέει ναι τότε τι να πω, εξαρτάται τι είδους ανθρώπους θέλει ο καθένας στη ζωή του και τι ανάγκες ή ελλείψεις μας καλύπτουν. Ας κοιτάξουμε όμως και λίγο τον εαυτό μας έτσι; Τα λέω στον σκύλο μου να τα ακούει η ουρά του...

Σχόλια

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Ξεκαθαρίσματα από την αρχή

Έρχεται κάποια στιγμή στη ζωή σου, που όλα όσα έχεις ζήσει, απώλειες, απογοητεύσεις, απορρίψεις, πληγές, αλλά και χαρές, έρωτες επιτυχίες, γιορτές, να γεννήσουν τέτοια συναισθήματα μέσα σου, που να κάνουν επιτακτική την ανάγκη για ένα τελικό ξεκαθάρισμα. Να αγαπάς τελικά μόνο αυτούς που σε αγαπούν ειλικρινά και με πράξεις, να αποκλείσεις οριστικά τους υποκριτές και συμφεροντολόγους, να ξεχάσεις όσους σε πλήγωσαν, να κρατήσεις κοντά σου μόνο όσους στάθηκαν όρθιοι δίπλα σου σε λιακάδα και καταιγίδα. Φταίει ο ανάδρομος, φταίει το ζώδιο, φταίνε οι πλανήτες, φταίει το τραγικό δίσεκτο, φταίει ότι πλησιάζουν τα γενέθλιά μου; Δεν ξέρω! Μπορεί να φταίει ο ίδιος μου ο εαυτός. Αλλά, πραγματικά, είμαι σε μια στιγμή -και ίσως και μια ηλικία- που πλέον κουράστηκα με τα ψεύτικα λόγια και χαμόγελα, τις δημόσιες σχέσεις και τη ματαιοδοξία. Και κυρίως κουράστηκα με το ψέμα και την αχαριστία, που όσο κι αν προσπαθώ να ξεχνώ και να αδιαφορώ, συνεχώς επανέρχονται πρόσωπα, καταστάσεις και γεγονότα στη μ...

Μάθημα ζωής η απώλεια...

Ο θάνατος ενός πολυαγαπημένου προσώπου είναι βαρύ, συναισθηματικό φορτίο. Αφήνει ανεπούλωτες πληγές και βαθύ τραύμα. Όταν πέθανε ο πατέρας μου πριν από τρεις μήνες, κάποιοι φίλοι μου είπαν ότι τώρα ήρθε η ώρα να ωριμάσω. Δεν ξέρω αν βοηθάει ο θάνατος ενός γονιού στην ωρίμαση, αλλά σίγουρα είναι τεράστια αλλαγή στην καθημερινότητα, στη ζωή σου. Ανατρέπει τις ισορροπίες σου και τη συναισθηματική σου σταθερότητα. Δημιουργείται μία νέα πραγματικότητα στην οποία πρέπει να αντεπεξέλθεις και να προσαρμοστείς. Και πέραν όλων των άλλων είναι η θλίψη και το πένθος που πρέπει να διαχειριστείς. Φορτίο ασήκωτο να πάρει. Εκεί που τη μια στιγμή χαμογελάς ή και γελάς με κάτι πραγματικά αστείο, εκεί βυθίζεσαι σε μια απαράμιλλη απελπισία. Κάθε μέρα είναι ένας αγώνας επιβίωσης και συνειδητοποίησης. Οι περισσότεροι λένε πως ο χρόνος είναι γιατρός, αλλά όπως σε όλες τις άλλες περιπτώσεις, ο χρόνος δεν γιατρεύει... τουλάχιστον όχι το τραύμα της απώλειας, μιας απώλειας που όσο τη συνειδητοποιείς τόσο περισσό...

Ζήσε! Και αγάπα!

Κάποτε ένας πολυ αγαπημένος μου άνθρωπος μου είχε πει ότι ο θάνατος είναι το μόνο βέβαιο καθώς ούτε η γέννηση είναι δεδομένη. Η αλήθεια είναι ότι τον είχα κοιτάξει κάπως στραβά όταν μου το είπε, αλλά αντιλήφθηκα αμέσως τη σκέψη του και την πραγματικότητα που έκρυβε η κυνική, για εμένα, διαπίστωσή του Για περισσότερα από είκοσι χρόνια, οδηγώντας στη δουλειά μου, περνώ έξω από το ΚΑΤ. Και κάθε μέρα, αυτό που σκέφτομαι είναι ότι είμαστε τυχεροί που είμαστε απέξω, γνωρίζοντας πολύ καλά ότι αρκετοί ειναι εκείνοι που ανεβαίνουν τον δικό τους Γολγοθά καθημερινά σ' ένα δωμάτιο νοσοκομείου. Από την ημέρα που έφυγε από τη ζωή ο πατέρας μου, έχω ανανεώσει τη θεωρία μου σχετικά με τη ζωή μας και το πόσο ευγνώμονες πρέπει να είμαστε που συνεχίζουμε όρθιοι τον καθημερινό αγώνα. Ο πόνος από τον χαμό του πατέρα μου είναι αβάσταχτος. Προσπαθείς να παρηγορηθείς επικαλούμενος χίλιες δικαιολογίες: ότι ειναι καλύτερο ένας καρκινοπαθής να φεύγει όσο το δυνατόν γρηγορότερα αν είναι να ταλαιπωρείται χρόνι...