Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

Πίνουν το πικρό ποτήρι...

Μόλις 4,5% φθάνει το ποσοστό των Φιλελεύθερων Δημοκρατών σύμφωνα με το ZDF, ενώ το ARD είναι πιο γενναιόδωρο, τους δίνει 4,7%. Ούτως ή άλλως το εκλογικό αυτό αποτέλεσμα σημαίνει ότι το FDP μένει εκτός της Μπούντεσταγκ. Η εκλογική αναμέτρηση της 22ας Σεπτεμβρίου είναι η πιο πικρή νύχτα και σίγουρα η μεγαλύτερη αποτυχία στην ιστορία του κόμματος.

Ο Ράινερ Μπρούντερλε ανέβηκε στο βήμα άμα τη ανακοινώσει των πρώτων exit poll. "Απόψε είναι μια δύσκολη βραδιά. Είμαστε ακόμη σε αναμονή για την τελική καταμέτρηση και ελπίζουμε ακόμη ότι θα κάνουμε το άλμα. Αυτό είναι το χειρότερο αποτέλεσμα που έχουμε επιτύχει ως FDP. Δεδομένου ότι ήμουν ο επικρατέστερος υποψήφιος αναλαμβάνω την ευθύνη γι' αυτό".  Ο βασικός υποψήφιος των Φιλελεύθερων τόνισε: "Δεν είναι το τέλος του κόμματος. Τα πράγματα θα είναι πιο δύσκολα, αλλά το έργο μας θα συνεχιστεί".



Επίσης, ο επικεφαλής του κόμματος Φίλιπ Ρέσλερ ανέλαβε την πολιτική ευθύνη για την πανωλεθρία. Σχεδόν με δυσκολία κρατάει τα δάκρυά του, αλλά βρήκε τη δύναμη να ευχαριστήσει τους νικητές "που είναι η Άνγκελα Μέρκελ", λέει. Ο ίδιος μιλά για την "πιο θλιβερή και πικρή ώρα του FDP", ενώ μετά την ομιλία του αγκάλιασε τη γυναίκα του. Παρ' όλα αυτά, το βράδυ των εκλογών δεν έχει φύγει ακόμη, αλλά το αποτέλεσμα είναι ήδη σαφές: Αυτό το αποτέλεσμα είναι ένα φιάσκο για το FDP. Και αυτό είναι μια πικρή ήττα για το σύνολο της ηγεσίας του κόμματος".

Οι ηγέτες των Ελεύθερων Δημοκρατών, μετά τα απογοητευτικά αποτελέσματα του κόμματός τους, άφησαν να εννοηθεί ότι θα παραιτηθούν, αφού το FDP μοιάζει να οδεύει προς απώλεια όλων των κοινοβουλευτικών του εδρών. Ο Κρίστιαν Λίντνερ, ανώτατο στέλεχος των Φιλελεύθερων, είπε πως το αποτέλεσμα σηματοδοτεί "τη χειρότερη ήττα που έχουμε υποστεί εδώ και δεκαετίες". Ο Φίλιπ Ρέσλερ, ηγετικό στέλεχος του κόμματος και υπουργός Οικονομικών, επίσης ανέλαβε προσωπικά την ευθύνη για την ήττα του FDP.


ΠΗΓΗ: Bild.de

Σχόλια

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Ξεκαθαρίσματα από την αρχή

Έρχεται κάποια στιγμή στη ζωή σου, που όλα όσα έχεις ζήσει, απώλειες, απογοητεύσεις, απορρίψεις, πληγές, αλλά και χαρές, έρωτες επιτυχίες, γιορτές, να γεννήσουν τέτοια συναισθήματα μέσα σου, που να κάνουν επιτακτική την ανάγκη για ένα τελικό ξεκαθάρισμα. Να αγαπάς τελικά μόνο αυτούς που σε αγαπούν ειλικρινά και με πράξεις, να αποκλείσεις οριστικά τους υποκριτές και συμφεροντολόγους, να ξεχάσεις όσους σε πλήγωσαν, να κρατήσεις κοντά σου μόνο όσους στάθηκαν όρθιοι δίπλα σου σε λιακάδα και καταιγίδα. Φταίει ο ανάδρομος, φταίει το ζώδιο, φταίνε οι πλανήτες, φταίει το τραγικό δίσεκτο, φταίει ότι πλησιάζουν τα γενέθλιά μου; Δεν ξέρω! Μπορεί να φταίει ο ίδιος μου ο εαυτός. Αλλά, πραγματικά, είμαι σε μια στιγμή -και ίσως και μια ηλικία- που πλέον κουράστηκα με τα ψεύτικα λόγια και χαμόγελα, τις δημόσιες σχέσεις και τη ματαιοδοξία. Και κυρίως κουράστηκα με το ψέμα και την αχαριστία, που όσο κι αν προσπαθώ να ξεχνώ και να αδιαφορώ, συνεχώς επανέρχονται πρόσωπα, καταστάσεις και γεγονότα στη μ...

Μάθημα ζωής η απώλεια...

Ο θάνατος ενός πολυαγαπημένου προσώπου είναι βαρύ, συναισθηματικό φορτίο. Αφήνει ανεπούλωτες πληγές και βαθύ τραύμα. Όταν πέθανε ο πατέρας μου πριν από τρεις μήνες, κάποιοι φίλοι μου είπαν ότι τώρα ήρθε η ώρα να ωριμάσω. Δεν ξέρω αν βοηθάει ο θάνατος ενός γονιού στην ωρίμαση, αλλά σίγουρα είναι τεράστια αλλαγή στην καθημερινότητα, στη ζωή σου. Ανατρέπει τις ισορροπίες σου και τη συναισθηματική σου σταθερότητα. Δημιουργείται μία νέα πραγματικότητα στην οποία πρέπει να αντεπεξέλθεις και να προσαρμοστείς. Και πέραν όλων των άλλων είναι η θλίψη και το πένθος που πρέπει να διαχειριστείς. Φορτίο ασήκωτο να πάρει. Εκεί που τη μια στιγμή χαμογελάς ή και γελάς με κάτι πραγματικά αστείο, εκεί βυθίζεσαι σε μια απαράμιλλη απελπισία. Κάθε μέρα είναι ένας αγώνας επιβίωσης και συνειδητοποίησης. Οι περισσότεροι λένε πως ο χρόνος είναι γιατρός, αλλά όπως σε όλες τις άλλες περιπτώσεις, ο χρόνος δεν γιατρεύει... τουλάχιστον όχι το τραύμα της απώλειας, μιας απώλειας που όσο τη συνειδητοποιείς τόσο περισσό...

Ζήσε! Και αγάπα!

Κάποτε ένας πολυ αγαπημένος μου άνθρωπος μου είχε πει ότι ο θάνατος είναι το μόνο βέβαιο καθώς ούτε η γέννηση είναι δεδομένη. Η αλήθεια είναι ότι τον είχα κοιτάξει κάπως στραβά όταν μου το είπε, αλλά αντιλήφθηκα αμέσως τη σκέψη του και την πραγματικότητα που έκρυβε η κυνική, για εμένα, διαπίστωσή του Για περισσότερα από είκοσι χρόνια, οδηγώντας στη δουλειά μου, περνώ έξω από το ΚΑΤ. Και κάθε μέρα, αυτό που σκέφτομαι είναι ότι είμαστε τυχεροί που είμαστε απέξω, γνωρίζοντας πολύ καλά ότι αρκετοί ειναι εκείνοι που ανεβαίνουν τον δικό τους Γολγοθά καθημερινά σ' ένα δωμάτιο νοσοκομείου. Από την ημέρα που έφυγε από τη ζωή ο πατέρας μου, έχω ανανεώσει τη θεωρία μου σχετικά με τη ζωή μας και το πόσο ευγνώμονες πρέπει να είμαστε που συνεχίζουμε όρθιοι τον καθημερινό αγώνα. Ο πόνος από τον χαμό του πατέρα μου είναι αβάσταχτος. Προσπαθείς να παρηγορηθείς επικαλούμενος χίλιες δικαιολογίες: ότι ειναι καλύτερο ένας καρκινοπαθής να φεύγει όσο το δυνατόν γρηγορότερα αν είναι να ταλαιπωρείται χρόνι...