Αγαπώ τα νέα παιδιά, αυτά τα γεμάτα ορμή και όνειρα και πάθος κι ελπίδα... Ει, μου φωνάζει μία φωνή, δεν είναι έτσι τα 20χρονα πλέον. Είναι αποβλακωμένα από την πολλή τηλεόραση, τα κομπιούτερ και την... προπαγάνδα! Φυσικά δεν είναι όλα έτσι, αλλά σίγουρα η πλειονότητα έχει μεγάλο πρόβλημα... Γεμάτα φιλοδοξίες που δεν βασίζονται σε ανάλογες ικανότητες και κυρίως ανταγωνιστικά και επιθετικά. Ο θάνατός σου η ζωή μου, λες και η δική σου ύπαρξη είναι εκείνη που παρεμποδίζει την ανέλιξή τους...
Έφθασα 30 και κάτι και στα 20 κοίταζα το πάτωμα όταν μου μίλαγαν οι 40άρηδες, έδινε εντολή ο διευθυντής μου και δεν έμπαινε καν στο μυαλό μου η σκέψη να φέρω αντίρρηση. Να κάνω διάλογο ναι, αλλά όχι με θράσος και εγωισμό να προσπαθώ να επιβάλω την εντελώς λανθασμένη αντίληψή μου σ' έναν άνθρωπο που έχει 30 χρόνια προϋπηρεσία!
Βιάζονται να τα ζήσουν όλα, να τα κατακτήσουν όλα, να σου πάρουν τη ζωή, τη δουλειά... Η αλεπού 100 χρονών και το αλεπουδάκι 101; Ε, όχι ρε παιδί μου δεν γίνεται! Δεν θα πεθάνω εγώ για να ζήσεις εσύ αγοράκι μου/κοριτσάκι μου. Έχω δουλέψει σαν σκυλί είκοσι χρόνια, έχω χτίσει την -υποτιθέμενη- καριέρα μου τούβλο τούβλο για να πατήσει ο πρώτος τυχών που διψά να ζήσει μέσα από τη ζωή τη δική μου τη δική του; Και με κλεμμένα όνειρα και ζήλο να χτίσει τα τρεμάμενα θεμέλια του δικού του οικοδομήματος; Ε, όχι! Όλοι πρέπει να ακολουθήσουμε μία πορεία, να ζήσουμε το ταξίδι, να γευτούμε την πίκρα αλλά και τη γλύκα, όλα στην ώρα τους κι όλα ακριβώς τη στιγμή που πρέπει... Αλλιώς ικανοποίηση και πλήρωση δεν θα έρθει... μια ζωή θα είναι ζωή μισή!!!
Έλενα Αντωνίου
Έφθασα 30 και κάτι και στα 20 κοίταζα το πάτωμα όταν μου μίλαγαν οι 40άρηδες, έδινε εντολή ο διευθυντής μου και δεν έμπαινε καν στο μυαλό μου η σκέψη να φέρω αντίρρηση. Να κάνω διάλογο ναι, αλλά όχι με θράσος και εγωισμό να προσπαθώ να επιβάλω την εντελώς λανθασμένη αντίληψή μου σ' έναν άνθρωπο που έχει 30 χρόνια προϋπηρεσία!
Βιάζονται να τα ζήσουν όλα, να τα κατακτήσουν όλα, να σου πάρουν τη ζωή, τη δουλειά... Η αλεπού 100 χρονών και το αλεπουδάκι 101; Ε, όχι ρε παιδί μου δεν γίνεται! Δεν θα πεθάνω εγώ για να ζήσεις εσύ αγοράκι μου/κοριτσάκι μου. Έχω δουλέψει σαν σκυλί είκοσι χρόνια, έχω χτίσει την -υποτιθέμενη- καριέρα μου τούβλο τούβλο για να πατήσει ο πρώτος τυχών που διψά να ζήσει μέσα από τη ζωή τη δική μου τη δική του; Και με κλεμμένα όνειρα και ζήλο να χτίσει τα τρεμάμενα θεμέλια του δικού του οικοδομήματος; Ε, όχι! Όλοι πρέπει να ακολουθήσουμε μία πορεία, να ζήσουμε το ταξίδι, να γευτούμε την πίκρα αλλά και τη γλύκα, όλα στην ώρα τους κι όλα ακριβώς τη στιγμή που πρέπει... Αλλιώς ικανοποίηση και πλήρωση δεν θα έρθει... μια ζωή θα είναι ζωή μισή!!!
Έλενα Αντωνίου
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου