Τις τελευταίες εβδομάδες μία σκέψη έχει τρυπώσει στο μυαλό μου. Μια σκέψη που την έκανα και χρόνια πριν, αλλά τελευταία επανήλθε. Σκεφτόμουν που λέτε ότι πολλούς ανθρώπους θα συναντήσουμε στη διάρκεια της δημόσιας ζωής μας, πολλούς θα γνωρίσουμε, ελάχιστους θα έχουμε κοντά μας και με ακόμη λιγότερους θα χτίσουμε πραγματικές φιλίες. Εκεί στο μεταίχμιο της γνωριμίας και της φιλίας είναι που κρίνονται όλα, αν η σχέση θα προχωρήσει σε κάτι βαθύτερο ή θα παραμείνει μία γνωριμία που στη διάρκεια του χρόνου θα ξεθωριάσει. Αυτό λοιπόν σκεφτόμουν, αυτούς τους ανθρώπους που αποφασίσαμε να τους βάλουμε στον στενό περίγυρο, να μην τους θεωρήσουμε φίλους. Ανοίγεις την καρδιά σου, προσφέρεις ανιδιοτελώς... τα πάντα, χωρίς να περιμένεις τίποτα, χαρίζεις χρόνο, αγάπη, σεβασμό, συμβουλές, στήριξη, βοήθεια. Και ως ανταπόδοση; Όχι, δεν χρειάζονται ανταποδόσεις, όχι με την έννοια που μπορεί κάποιος να το αντιληφθεί. Μία ανταπόδοση ο καθένας που έχει λάβει όλα τα προαναφερθέντα μπορεί να προσφέρει. Κ...
Συγγραφέας