Δεν είμαι καθόλου, δεν ξέρω αν το λένε melancholy blues, spring blues ή όπως αλλιώς. Δεν είμαι καθόλου καλά. Κοιτάζω πίσω τη ζωή μου και ξέρω πολύ καλά ότι η τελευταία φορά που είχα έναν πολύ όμορφο Μάιο που οδηγούσε σε ένα ονειρεμένο καλοκαίρι ήταν το 1999. Και μετά άρχισε η κόλαση. Από τη στιγμή που μπαίνει ο Μάιος ξεκινά η μελαγχολία. Ένας μήνας που έχει ταυτιστεί με την άνοιξη στα καλύτερά της, ένας μήνας που προμηνύει καλοκαίρι, ένας μήνας που ξεκινούν οι πρώτες βραδιnές βόλτες, ακούγονται ομιλίες στα μπαλκόνια και στις γειτιονιές, μαζεύουμε οριστικά τα χειμωνιάτικα και ντυνόμαστε αρώματα, χρώματα και καλοκαίρι. Μυρωδιές γιασεμιού, νερατζιών, λεμονανθών διαχέονται στην ατμόσφαιρα. Κι όμως... Εδώ και 20 χρόνια τρέμω τη στιγμή που θα μπει ο Μάιος για όλα όσα με περιμένουν... ένας μήνας που έχει ταυτιστεί με σημάδια, σκιές, πόνο και απώλεια... μήνας περισυλλογής, ανασύνταξης, αποφάσεων, αυτοκαταστροφής.. εκεί που θέλω να τα τινάξω όλα στον αέρα, να εξαφανιστώ και να μην ξαναγυρί...
Συγγραφέας