Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

Τα μυστικά της βασίλισσας

Γιατί δεν της παίρνει ο αέρας τα μαλλιά, γιατί δεν σηκώνεται η φούστα της; Τι περιέχει η τσάντα της; Γιατί δεν φτερνίζεται δημοσίως; Σ’ αυτά κι άλλα πολλά δίνονται απαντήσεις... Κάποιοι θεωρούν ότι η Ελισάβετ έχει ραμμένα στο στρίφωμά της ειδικά βάρη ώστε να μην σηκώνεται το ύφασμα είτε όταν φυσάει αέρας είτε όταν βγαίνει από αυτοκίνητο ή άμαξα. Ωστόσο, πρόκειται για λανθασμένη άποψη, καθώς η απάντηση είναι πολύ πιο απλή. Όλα τα ρούχα της βασίλισσας είναι ραμμένα με τέτοιο τρόπο ώστε λόγω του διπλού υφάσματος να παραμένουν στη θέση τους και να μην ανεβαίνουν ποτέ πάνω από το γόνατο, ώστε να αποκαλυφθούν έστω και τα μισοφόρια της. 

Στα 60 χρόνια της μοναρχίας της έχει επισκεφθεί περισσότερες από 100 χώρες κι έχει φροντίσει να δείχνει πάντα άψογη, υγιής, κομψή και χαμογελαστή. Είτε κρύο είτε ζέστη η βασίλισσα δεν δείχνει ποτέ να ιδρώνει ή έστω να ζεσταίνεται ελαφρά, ούτε μία ελαφρά γυαλάδα έστω στο μέτωπό της. Σύμφωνα με τον σχεδιαστή ρούχων των βασιλέων, Stewart Parvin, η Αυτού Μεγαλειότης είναι κατά βάση ψυχρό άτομο, εννοώντας πάντα τη θερμοκρασία σώματος. Έτσι το σώμα της διατηρεί μία σταθερή θερμοκρασία κι ακόμη και σε θερμότερα κλίματα δεν αισθάνεται τόσο τη ζέστη ώστε να την επηρεάσει. Το δροσερό δέρμα της δεν αφήνει γυαλάδες να εμφανιστούν ενώ και τα ρούχα της μένουν καθαρά. 



Γκαρνταρόμπα: Όταν βρίσκεται σε επίσημο ταξίδι ή κάποια υποχρέωση, η βασίλισσα επιμένει να είναι ελαφρά ενδεδυμένη με υφάσματα άνετα στην επιδερμίδα της, όπως το βαμβακερό ή το μάλλινο. Δεν φορά ποτέ λινά και με τίποτα πολυεστέρα. Η προσωπική της βοηθός αναφέρει πως πάντα έχουν ένα ολόιδιο ρούχο μαζί τους σε περίπτωση που συμβεί κάτι. Η Ελισάβετ αμέσως αλλάζει και φορά το καθαρό ίδιο ρούχο χωρίς ουδείς να πάρει χαμπάρι. Όλα της τα ρούχα πλένονται στο χέρι, τα στεγνώνουν με ατμό και τα σιδερώνει μία από τις τρεις ενδυματολόγους της βασίλισσας ώστε να αποφύγουν οποιαδήποτε άσχημη χημική μυρωδιά. Όσον αφορά το μακιγιάζ της, η βοηθός της αναφέρει πως υπάρχει μία μυστική φόρμουλα για την επιδερμίδα της βασίλισσας, ώστε να αποφεύγουν την περιττή και αντιαισθητική γυαλάδα. 

Μαλλιά: Αναρωτιέστε πώς ο αέρας δεν παίρνει ποτέ τα μαλλιά μαζί με το καπέλο της Ελισάβετ; Πώς η βασίλισσα είναι πάντα καλοχτενισμένη; Τζελ! Αυτό είναι το μυστικό. Μάλιστα, κακόβουλα, πίσω από την πλάτη της το προσωπικό το χαρακτηρίζει «υγρό σκυρόδεμα». Όσο για τα καπέλα της φροντίζει να τα καρφιτσώνει καλά στα μαλλιά της ενώ ποτέ δεν τα αφαιρεί δημοσίως. Αντιθέτως περιμένει να απομακρυνθεί από το πλήθος και να μπει σε ιδιωτικό χώρο προτού τα βγάλει από το κεφάλι της.

Διατροφή: Ομάδα πιστών υπηρετών βρίσκεται πάντα μαζί της και φροντίζει όλες τις λεπτομέρειες του προγράμματός της, ιδίως όταν η βασίλισσα ταξιδεύει. Σε περίπτωση υπερατλαντικών ταξιδίων, μήνες πριν από την επίσημη πραγματοποίησή τους, τέσσερις υπάλληλοί της επισκέπτονται τον προορισμό και συλλέγουν πληροφορίες ώστε να σχεδιάσουν με κάθε λεπτομέρεια το πρόγραμμα. Από τι καιρό θα κάνει μέχρι και τι θα περιέχει το μενού που θα προσφερθεί στη βασίλισσα, η οποία είναι εκείνη που πρέπει να το εγκρίνει. Το προσωπικό της φροντίζει ώστε η Ελισάβετ να μην φάει ή να πιει κάτι που θα ανεβάσει τη θερμοκρασία του σώματός της. Οι τοπικές νοστιμιές δεν συστήνονται για να μην διαταραχθεί το στομάχι της. Όμως και τα θαλασσινά – καβούρια, αστακοί, κυδώνια, μύδια και στρείδια είναι στα απαγορευμένα της λίστας.

Αλλά παρά και το σχολαστικό προγραμματισμό υπάρχουν στιγμές που μπορεί κάτι να πάει στραβά. Κατά την πρώτη της περιοδεία στην Μπελίζ το 1985 προσφέρθηκε στη βασίλισσα μία τοπική σπεσιαλιτέ αποκαλούμενη «gibnut». Αν και ήταν διστακτική δοκίμασε μία δύο δαγκωνιές, καθώς δεν αντιλήφθηκε ότι δοκίμαζε έναν γιγαντιαίο αρουραίο!!! Ένα χρόνο αργότερα επισκέφθηκε την Κίνα όπου εξοργίστηκε που δεν ενημερώθηκε ότι πρέπει να φάει με τα παραδοσιακά ξυλάκια. Ωστόσο, δεν έφερε αντίρρηση να καθίσει στο πάτωμα και να απολαύσει το φαγητό με τα χέρια συμμετέχοντας σε παραδοσιακή τελετή κατά την επίσημη επίσκεψη στον βασιλιά Χασάν του Μαρόκου. Η αλήθεια είναι ότι η βασίλισσα επιλέγει απλές γεύσεις κα αποφεύγει τα πρωτότυπα, παράξενα και πικάντικα. Μεταφέρει μαζί της σε όλα τα ταξίδια της συγκεκριμένη μάρκα εμφιαλωμένου νερού, ποτέ ανθρακούχο, αλλά και το αγαπημένο της τσάι με την προσωπική επιλογή γεύσης – περγαμόντο – αλλά και τη δική της γλυκαντική ουσία. Τον καφέ τον προμηθεύεται από το ξενοδοχείο Σαβόι και προτίμηση του δείχνει ο Δούκας του Εδιμβούργου. 

Υγεία: Δεν πάει πουθενά χωρίς τα ομοιοπαθητικά φάρμακά της. Εξήντα φιαλίδια με χάπια λέγεται ότι μεταφέρει σε μία δερμάτινη αποσκευή. Είναι οπαδός των εναλλακτικών θεραπευτικών μεθόδων και τα προτιμά από τη συμβατική Ιατρική. Βιταμίνες, κρύα επιθέματα και γιατροσόφια για κάθε μορφή ασθένειας βρίσκονται πάντα στο ειδικό βαλιτσάκι της, που περιέχει ακόμη και συσκευή μασάζ. Πώς και δεν φτερνίζεται ποτέ; Αν για παράδειγμα την ενοχλεί η γύρη ή αισθάνεται ότι είναι κρυωμένη, πριν πάει στην υποχρέωσή της πίνει προληπτικά ένα ισχυρό αντιπυρετικό φάρμακο.

Τελικά, τι μεταφέρει στην τσάντα της; Ένα χαρτομάντιλο, κραγιόν, ένα μικρό καθρεφτάκι κι ένα αντίγραφο από το ημερήσιο πρόγραμμά της. Ωστόσο, μία συνοδός της κρατά πάντα την... «καφέ τσάντα» που πάντα περιέχει έξτρα καλσόν, γάντια, κάποιο γλυκό, ένα ενυδατικό, υγρά μαντίλια με άρωμα λεβάντας σε περίπτωση καύσωνα. 

ΠΗΓΗ: DAILY MAIL

Σχόλια

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Ξεκαθαρίσματα από την αρχή

Έρχεται κάποια στιγμή στη ζωή σου, που όλα όσα έχεις ζήσει, απώλειες, απογοητεύσεις, απορρίψεις, πληγές, αλλά και χαρές, έρωτες επιτυχίες, γιορτές, να γεννήσουν τέτοια συναισθήματα μέσα σου, που να κάνουν επιτακτική την ανάγκη για ένα τελικό ξεκαθάρισμα. Να αγαπάς τελικά μόνο αυτούς που σε αγαπούν ειλικρινά και με πράξεις, να αποκλείσεις οριστικά τους υποκριτές και συμφεροντολόγους, να ξεχάσεις όσους σε πλήγωσαν, να κρατήσεις κοντά σου μόνο όσους στάθηκαν όρθιοι δίπλα σου σε λιακάδα και καταιγίδα. Φταίει ο ανάδρομος, φταίει το ζώδιο, φταίνε οι πλανήτες, φταίει το τραγικό δίσεκτο, φταίει ότι πλησιάζουν τα γενέθλιά μου; Δεν ξέρω! Μπορεί να φταίει ο ίδιος μου ο εαυτός. Αλλά, πραγματικά, είμαι σε μια στιγμή -και ίσως και μια ηλικία- που πλέον κουράστηκα με τα ψεύτικα λόγια και χαμόγελα, τις δημόσιες σχέσεις και τη ματαιοδοξία. Και κυρίως κουράστηκα με το ψέμα και την αχαριστία, που όσο κι αν προσπαθώ να ξεχνώ και να αδιαφορώ, συνεχώς επανέρχονται πρόσωπα, καταστάσεις και γεγονότα στη μ...

Μάθημα ζωής η απώλεια...

Ο θάνατος ενός πολυαγαπημένου προσώπου είναι βαρύ, συναισθηματικό φορτίο. Αφήνει ανεπούλωτες πληγές και βαθύ τραύμα. Όταν πέθανε ο πατέρας μου πριν από τρεις μήνες, κάποιοι φίλοι μου είπαν ότι τώρα ήρθε η ώρα να ωριμάσω. Δεν ξέρω αν βοηθάει ο θάνατος ενός γονιού στην ωρίμαση, αλλά σίγουρα είναι τεράστια αλλαγή στην καθημερινότητα, στη ζωή σου. Ανατρέπει τις ισορροπίες σου και τη συναισθηματική σου σταθερότητα. Δημιουργείται μία νέα πραγματικότητα στην οποία πρέπει να αντεπεξέλθεις και να προσαρμοστείς. Και πέραν όλων των άλλων είναι η θλίψη και το πένθος που πρέπει να διαχειριστείς. Φορτίο ασήκωτο να πάρει. Εκεί που τη μια στιγμή χαμογελάς ή και γελάς με κάτι πραγματικά αστείο, εκεί βυθίζεσαι σε μια απαράμιλλη απελπισία. Κάθε μέρα είναι ένας αγώνας επιβίωσης και συνειδητοποίησης. Οι περισσότεροι λένε πως ο χρόνος είναι γιατρός, αλλά όπως σε όλες τις άλλες περιπτώσεις, ο χρόνος δεν γιατρεύει... τουλάχιστον όχι το τραύμα της απώλειας, μιας απώλειας που όσο τη συνειδητοποιείς τόσο περισσό...

Ζήσε! Και αγάπα!

Κάποτε ένας πολυ αγαπημένος μου άνθρωπος μου είχε πει ότι ο θάνατος είναι το μόνο βέβαιο καθώς ούτε η γέννηση είναι δεδομένη. Η αλήθεια είναι ότι τον είχα κοιτάξει κάπως στραβά όταν μου το είπε, αλλά αντιλήφθηκα αμέσως τη σκέψη του και την πραγματικότητα που έκρυβε η κυνική, για εμένα, διαπίστωσή του Για περισσότερα από είκοσι χρόνια, οδηγώντας στη δουλειά μου, περνώ έξω από το ΚΑΤ. Και κάθε μέρα, αυτό που σκέφτομαι είναι ότι είμαστε τυχεροί που είμαστε απέξω, γνωρίζοντας πολύ καλά ότι αρκετοί ειναι εκείνοι που ανεβαίνουν τον δικό τους Γολγοθά καθημερινά σ' ένα δωμάτιο νοσοκομείου. Από την ημέρα που έφυγε από τη ζωή ο πατέρας μου, έχω ανανεώσει τη θεωρία μου σχετικά με τη ζωή μας και το πόσο ευγνώμονες πρέπει να είμαστε που συνεχίζουμε όρθιοι τον καθημερινό αγώνα. Ο πόνος από τον χαμό του πατέρα μου είναι αβάσταχτος. Προσπαθείς να παρηγορηθείς επικαλούμενος χίλιες δικαιολογίες: ότι ειναι καλύτερο ένας καρκινοπαθής να φεύγει όσο το δυνατόν γρηγορότερα αν είναι να ταλαιπωρείται χρόνι...