Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

Τα μυστικά της βασίλισσας

Γιατί δεν της παίρνει ο αέρας τα μαλλιά, γιατί δεν σηκώνεται η φούστα της; Τι περιέχει η τσάντα της; Γιατί δεν φτερνίζεται δημοσίως; Σ’ αυτά κι άλλα πολλά δίνονται απαντήσεις... Κάποιοι θεωρούν ότι η Ελισάβετ έχει ραμμένα στο στρίφωμά της ειδικά βάρη ώστε να μην σηκώνεται το ύφασμα είτε όταν φυσάει αέρας είτε όταν βγαίνει από αυτοκίνητο ή άμαξα. Ωστόσο, πρόκειται για λανθασμένη άποψη, καθώς η απάντηση είναι πολύ πιο απλή. Όλα τα ρούχα της βασίλισσας είναι ραμμένα με τέτοιο τρόπο ώστε λόγω του διπλού υφάσματος να παραμένουν στη θέση τους και να μην ανεβαίνουν ποτέ πάνω από το γόνατο, ώστε να αποκαλυφθούν έστω και τα μισοφόρια της. 

Στα 60 χρόνια της μοναρχίας της έχει επισκεφθεί περισσότερες από 100 χώρες κι έχει φροντίσει να δείχνει πάντα άψογη, υγιής, κομψή και χαμογελαστή. Είτε κρύο είτε ζέστη η βασίλισσα δεν δείχνει ποτέ να ιδρώνει ή έστω να ζεσταίνεται ελαφρά, ούτε μία ελαφρά γυαλάδα έστω στο μέτωπό της. Σύμφωνα με τον σχεδιαστή ρούχων των βασιλέων, Stewart Parvin, η Αυτού Μεγαλειότης είναι κατά βάση ψυχρό άτομο, εννοώντας πάντα τη θερμοκρασία σώματος. Έτσι το σώμα της διατηρεί μία σταθερή θερμοκρασία κι ακόμη και σε θερμότερα κλίματα δεν αισθάνεται τόσο τη ζέστη ώστε να την επηρεάσει. Το δροσερό δέρμα της δεν αφήνει γυαλάδες να εμφανιστούν ενώ και τα ρούχα της μένουν καθαρά. 



Γκαρνταρόμπα: Όταν βρίσκεται σε επίσημο ταξίδι ή κάποια υποχρέωση, η βασίλισσα επιμένει να είναι ελαφρά ενδεδυμένη με υφάσματα άνετα στην επιδερμίδα της, όπως το βαμβακερό ή το μάλλινο. Δεν φορά ποτέ λινά και με τίποτα πολυεστέρα. Η προσωπική της βοηθός αναφέρει πως πάντα έχουν ένα ολόιδιο ρούχο μαζί τους σε περίπτωση που συμβεί κάτι. Η Ελισάβετ αμέσως αλλάζει και φορά το καθαρό ίδιο ρούχο χωρίς ουδείς να πάρει χαμπάρι. Όλα της τα ρούχα πλένονται στο χέρι, τα στεγνώνουν με ατμό και τα σιδερώνει μία από τις τρεις ενδυματολόγους της βασίλισσας ώστε να αποφύγουν οποιαδήποτε άσχημη χημική μυρωδιά. Όσον αφορά το μακιγιάζ της, η βοηθός της αναφέρει πως υπάρχει μία μυστική φόρμουλα για την επιδερμίδα της βασίλισσας, ώστε να αποφεύγουν την περιττή και αντιαισθητική γυαλάδα. 

Μαλλιά: Αναρωτιέστε πώς ο αέρας δεν παίρνει ποτέ τα μαλλιά μαζί με το καπέλο της Ελισάβετ; Πώς η βασίλισσα είναι πάντα καλοχτενισμένη; Τζελ! Αυτό είναι το μυστικό. Μάλιστα, κακόβουλα, πίσω από την πλάτη της το προσωπικό το χαρακτηρίζει «υγρό σκυρόδεμα». Όσο για τα καπέλα της φροντίζει να τα καρφιτσώνει καλά στα μαλλιά της ενώ ποτέ δεν τα αφαιρεί δημοσίως. Αντιθέτως περιμένει να απομακρυνθεί από το πλήθος και να μπει σε ιδιωτικό χώρο προτού τα βγάλει από το κεφάλι της.

Διατροφή: Ομάδα πιστών υπηρετών βρίσκεται πάντα μαζί της και φροντίζει όλες τις λεπτομέρειες του προγράμματός της, ιδίως όταν η βασίλισσα ταξιδεύει. Σε περίπτωση υπερατλαντικών ταξιδίων, μήνες πριν από την επίσημη πραγματοποίησή τους, τέσσερις υπάλληλοί της επισκέπτονται τον προορισμό και συλλέγουν πληροφορίες ώστε να σχεδιάσουν με κάθε λεπτομέρεια το πρόγραμμα. Από τι καιρό θα κάνει μέχρι και τι θα περιέχει το μενού που θα προσφερθεί στη βασίλισσα, η οποία είναι εκείνη που πρέπει να το εγκρίνει. Το προσωπικό της φροντίζει ώστε η Ελισάβετ να μην φάει ή να πιει κάτι που θα ανεβάσει τη θερμοκρασία του σώματός της. Οι τοπικές νοστιμιές δεν συστήνονται για να μην διαταραχθεί το στομάχι της. Όμως και τα θαλασσινά – καβούρια, αστακοί, κυδώνια, μύδια και στρείδια είναι στα απαγορευμένα της λίστας.

Αλλά παρά και το σχολαστικό προγραμματισμό υπάρχουν στιγμές που μπορεί κάτι να πάει στραβά. Κατά την πρώτη της περιοδεία στην Μπελίζ το 1985 προσφέρθηκε στη βασίλισσα μία τοπική σπεσιαλιτέ αποκαλούμενη «gibnut». Αν και ήταν διστακτική δοκίμασε μία δύο δαγκωνιές, καθώς δεν αντιλήφθηκε ότι δοκίμαζε έναν γιγαντιαίο αρουραίο!!! Ένα χρόνο αργότερα επισκέφθηκε την Κίνα όπου εξοργίστηκε που δεν ενημερώθηκε ότι πρέπει να φάει με τα παραδοσιακά ξυλάκια. Ωστόσο, δεν έφερε αντίρρηση να καθίσει στο πάτωμα και να απολαύσει το φαγητό με τα χέρια συμμετέχοντας σε παραδοσιακή τελετή κατά την επίσημη επίσκεψη στον βασιλιά Χασάν του Μαρόκου. Η αλήθεια είναι ότι η βασίλισσα επιλέγει απλές γεύσεις κα αποφεύγει τα πρωτότυπα, παράξενα και πικάντικα. Μεταφέρει μαζί της σε όλα τα ταξίδια της συγκεκριμένη μάρκα εμφιαλωμένου νερού, ποτέ ανθρακούχο, αλλά και το αγαπημένο της τσάι με την προσωπική επιλογή γεύσης – περγαμόντο – αλλά και τη δική της γλυκαντική ουσία. Τον καφέ τον προμηθεύεται από το ξενοδοχείο Σαβόι και προτίμηση του δείχνει ο Δούκας του Εδιμβούργου. 

Υγεία: Δεν πάει πουθενά χωρίς τα ομοιοπαθητικά φάρμακά της. Εξήντα φιαλίδια με χάπια λέγεται ότι μεταφέρει σε μία δερμάτινη αποσκευή. Είναι οπαδός των εναλλακτικών θεραπευτικών μεθόδων και τα προτιμά από τη συμβατική Ιατρική. Βιταμίνες, κρύα επιθέματα και γιατροσόφια για κάθε μορφή ασθένειας βρίσκονται πάντα στο ειδικό βαλιτσάκι της, που περιέχει ακόμη και συσκευή μασάζ. Πώς και δεν φτερνίζεται ποτέ; Αν για παράδειγμα την ενοχλεί η γύρη ή αισθάνεται ότι είναι κρυωμένη, πριν πάει στην υποχρέωσή της πίνει προληπτικά ένα ισχυρό αντιπυρετικό φάρμακο.

Τελικά, τι μεταφέρει στην τσάντα της; Ένα χαρτομάντιλο, κραγιόν, ένα μικρό καθρεφτάκι κι ένα αντίγραφο από το ημερήσιο πρόγραμμά της. Ωστόσο, μία συνοδός της κρατά πάντα την... «καφέ τσάντα» που πάντα περιέχει έξτρα καλσόν, γάντια, κάποιο γλυκό, ένα ενυδατικό, υγρά μαντίλια με άρωμα λεβάντας σε περίπτωση καύσωνα. 

ΠΗΓΗ: DAILY MAIL

Σχόλια

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Η εξέλιξη στην αισθηματική λογοτεχνία

Μία σκέψη έχει τρυπώσει στο μυαλό μου και δεν μπορεί να φύγει. Πριν από λίγες ημέρες διάβασα ένα Άρλεκιν από τη δεκαετία του '90 και θύμωσα. Θύμωσα τόσο πολύ! Με γέμισε τοξικότητα και θλίψη και μαζί και ανακούφιση που επιτέλους έχουμε τη δύναμη να αλλάξουμε... την ιστορία. Θυμήθηκα τον λόγο για τον οποίο θέλησα να γράψω ιστορίες αγάπης και τι δεν μου άρεσε σ' αυτές που διάβαζα στα εφηβικά μου χρόνια. Ποτέ δεν μου άρεσαν οι άντρες-κυρίαρχοι-αφέντες και οι γυναίκες-παρθένες (στη συμπεριφορά)- υποτακτικές.  Άντρες που επέβαλαν το εγώ τους, έδιναν εντολές, δεν δέχονταν αντιρρήσεις, έλεγχαν το άβουλο θηλυκό με γοητεία και σεξ και σε όλες τις σελίδες κυριαρχούσε αυτή η τοξική αρρενωπότητα. Άντρες που χτυπούσαν το χέρι στο τραπέζι και έλεγαν "σκάσε" και μπορεί να έριχναν και καμία ελαφριά γιατί "έτσι είναι οι άντρες" και οι γυναίκες το θεωρούσαν αρρενωπό και σέξι και ποθητό και επιθυμητό.  Γυναίκες που νόμιζαν ότι είχαν προσωπικότητα αλλά η μόνη έγνοια ήταν να μην

ΠΟΥ ΠΑΕΙ Ο ΕΡΩΤΑΣ ΟΤΑΝ ΠΕΘΑΙΝΕΙ;

Είναι ένα ερώτημα που το έχουμε κάνει όλοι. Ερωτευόμαστε σφόδρα έναν άνθρωπο κι ένα πρωί... το απόλυτο κενό... Προχωράμε στη ζωή μας σαν να μην υπήρξε ποτέ. Κι όμως αυτός ο άνθρωπος κάποτε σήμαινε τα πάντα για εμάς! Οπότε; Πού πάει τόσός έρωτας; Τόσα παράφορα συναισθήματα; Τόσα σ' αγαπώ για πάντα; Προσωπικά κατέληξα σε μία απάντηση. Απλώς πεθαίνει. Σβήνει και χάνεται. Εξατμίζεται. Ξεκινά με πάθος και φόρα για να καταλήξει ένα φάντασμα. Ο έρωτας, ναι πεθαίνει, αλλά αν πραγματικά αγαπάμε έναν άνθρωπο, ανεξαρτήτως της κατάληξης της σχέσης μας, απλώς συνεχίζουμε να αγαπάμε. Γιατί άλλωστε η αγάπη είναι ανιδιοτελής και μπορεί να υπάρξει σε πολλές μορφές. Αδερφική, πατρική, μητρική, φιλική, επαγγελματική... πόσες ακόμη μπορείτε να σκεφθείτε. Και φυσικά η αγάπη ανάμεσα σε δύο ανθρώπους που κάποτε υπήρξαν τα πάντα ο ένας για τον άλλο. Όταν η σχέση τελειώνει, ο έρωτας έχει τελειώσει προ πολλού, καθώς ως μοφή δεν διαρκεί σε όλη τη διάρκεια της σχέσης ούτε σε όλη τη διάρκεια της ζωής τ

Η ΑΠΟΣΤΑΣΗ ΠΟΥ... ΠΟΝΑΕΙ!

Μάτια που δεν βλέπονται, γρήγορα λησμονιούνται λέει ο θυμόσοφος λαός μας. Από την άλλη, υπάρχει και το εκ διαμέτρου αντίθετο μότο "δεν θέλω να σε βλέπω συχνά, θέλω να μου λείπεις". Περί γούστου κολοκυθόπιτα. Προσωπικά δεν πιστεύω ότι η απόσταση ενδυναμώνει τον έρωτα ούτε ότι τον αποδυναμώνει. Όταν τρελαίνεσαι για έναν άνθρωπο θέλεις να τον βλέπεις συνέχεια, να τον ζεις, να τον αναπνέεις, να τον αγγίζεις, να είναι κάθε μέρα σαν την πρώτη φορά που τον είδες. Να έχεις ακόμη καρδιοχτύπι και αγωνία, λαχτάρα, πόθο, επιθυμία... Δεν είμαι από αυτές που θεωρούν ότι ο άλλος είναι δεδομένο όταν βλέπεστε συνέχεια, αλλά από εκείνες που ζουν τη στιγμή με τον αγαπημένο τους σαν να είναι η τελευταία. Σήμερα είστε μαζί, αύριο; Ανασφάλεια, θα μου πείτε. Μπορεί, τι να πω! Δεν έχω μάθει να βάζω ταμπέλες στο συναίσθημα ούτε ακολουθώ στρατηγική και σχέδιο... τυλίγματος. Αυτό που αισθάνομαι και σκέφτομαι το λέω, το ζω... το ζω μέχρι μέσα στην ψυχή μου, κάτω από το πετσί μου και δεν χορταίνω...