Έβλεπα μία ταινία, από αυτές τις ρομαντικές κομεντί, που σου προσφέρουν μιάμιση ευχάριστη ώρα, που ξέρεις πάντα το τέλος, αλλά ζεις το παραμύθι κλπ κλπ. Και ξέρετε πού πήγε το μυαλό μου; Για ποιον λόγο πληγώνουμε ανθρώπους; Γιατί ραγίζουμε την καρδιά τους; Γιατί τους αφήνουμε με σπασμένα φτερά να μην ξαναπετάξουν; Γιατί τους προκαλούμε φόβο; Γιατί τους προκαλούμε πόνο; Γιατί στα κομμάτια τους καταδικάζουμε σε αιώνια μοναξιά; Επειδή είμαστε ψεύτες; Υποκριτές; Χειριστικοί; Φοβισμένοι; Συμβιβασμένοι; Άδειοι;
Φυσικά και θα μπεις σε μια σχέση, και όποτε μπαίνεις έχεις τις καλύτερες προθέσεις, πιστεύω. Τη στιγμή που σου τελειώνει ό,τι έχεις αισθανθεί για τον άλλον άνθρωπο, γιατί δεν φεύγεις; Γιατί δεν είσαι ειλικρινής; Γιατί πρέπει να τον γονατίσεις τον άλλον; Τόσο πολύ τον μισείς που του προσφέρεις αργό θάνατο; Βλέπω γύρω μου τόσο φοβισμένους ανθρώπους, τόσο πληγωμένους. Γυναίκες, άνδρες μόνοι. Οι μεν κατηγορούν τους δε. Και όμως...
Ποιος σας δίνει το δικαίωμα να κομματιάζετε ψυχές και καρδιές; Γιατί δεν έχετε ελάχιστη αξιοπρέπεια και ανθρωπιά; Πολλά ερωτήματα έπεσαν μαζί και για κάποιους θα πέσουν βαριά... Το να σου αποκαλύπτει ένας άνθρωπος την ψυχή του και εσύ να την ποδοπατάς ή να κάνεις κομμάτια έναν άνθρωπο γεμάτο σκιές και σημάδια που τόλμησε να πιστέψει το παραμύθι που πλάσαρες, γιατί είσαι μαέστρος στο ψέμα, δεν σε κάνει άνδρα ή απόλυτη γυναίκα. Σε κάνει δυστυχισμένο. Αντέχεις πάνω σου το βάρος από την πληγωμένη καρδιά; Τα δάκρυα που προκάλεσες; Εσύ που ορκιζόσουν ότι θέλεις μόνο το χαμόγελό της να προκαλείς; Εσύ που ορκιζόσουν ότι μπήκες στη ζωή του για να την ομορφύνεις.
Μπορεί κάθε σχέση να μην μπορεί να έχει ευτυχή... κατάληξη, ας χρησιμοποιήσω αυτήν την έκφραση που ομολογώ ότι δεν μου αρέσει καθόλου γιατί κατάληξη είναι ο θάνατος, αλλά τουλάχιστον όσο διαρκεί κάν' το να αξίζει. Με σεβασμό, αγάπη, ειλικρίνεια. Ό,τι κι αν ήταν για εσένα αυτός, για εκείνον ήσουν ο άνθρωπος της ζωής του. Μην αποδεικνύεσαι τόσο λίγος... Τουλάχιστον άστην ή άστον να πιστεύει ότι άξιζε τον χρόνο και τα δάκρυά σου. Γιατί ο χωρισμός πάντα θα πονά... Κάθε χωρισμός ένα αντίο... Κάθε αντίο ένας θάνατος...
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου