Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

Τα δάκτυλα «δείχνουν» τις ικανότητες

Το μήκος των δακτύλων ενός άνδρα μπορεί να αποτελεί προάγγελο οικονομικής επιτυχίας, αναφέρουν επιστήμονες από το Πανεπιστήμιο Κέμπριτζ. Σε μελέτη που πραγματοποίησαν με παίκτες του χρηματιστηρίου του Λονδίνου, ανακάλυψαν ότι όσοι είχαν παράμεσο μακρύτερο από τον δείκτη κέρδιζαν τα περισσότερα χρήματα! 

Αν και η συσχέτιση φαίνεται εν πρώτοις παράδοξη, επιστήμονες με άρθρο τους στην επιθεώρηση «Ρroceedings» της Εθνικής Ακαδημίας Επιστημών (ΡΝΑS) των ΗΠΑ την αποδίδουν στην έκθεση των ανδρών στην τεστοστερόνη κατά την εμβρυϊκή ζωή. 

Η αναλογία παράμεσου προς δείκτη καθορίζεται στη μήτρα και σε προγενέστερες μελέτες έχει συσχετισθεί με τη λήψη αποφάσεων, την επιθετικότητα, καθώς και την επιτυχία στα ανταγωνιστικά αθλήματα. 



Η ίδια ερευνητική ομάδα - με επικεφαλής τον δρα Τζον Κόουτς από το Τμήμα Φυσιολογίας, Ανάπτυξης & Νευροεπιστήμης του πανεπιστημίου - είχε διαπιστώσει πέρυσι ότι η τεστοστερόνη μπορεί να αυξάνει τις πιθανότητες επιτυχίας και στη διάρκεια της ενήλικης ζωής. Σε σχετική μελέτη, πάλι με χρηματιστηριακούς παράγοντες του Λονδίνου, όσοι είχαν υψηλότερα επίπεδα της ορμόνης το πρωί, είχαν περισσότερες πιθανότητες να αποκομίσουν απρόσμενα κέρδη στη διάρκεια της συνεδρίασης του χρηματιστηρίου της ίδιας μέρας. 

Τα νεώτερα ευρήματα βασίζονται σε 44 άνδρες, ορισμένοι εκ των οποίων κερδίζουν σχεδόν 4 εκατομμύρια ευρώ τον χρόνο. Οι επιστήμονες τους παρακολούθησαν επί 20 μήνες, διαπιστώνοντας πως όσοι είχαν τους πιο μακρείς παράμεσους κέρδισαν 11 φορές περισσότερα απ΄ ό,τι εκείνοι με τους πιο βραχείς σε σύγκριση με τον δείκτη. 

Αυτή η «βιολογική» πλευρά της επιτυχίας ήταν σχεδόν εξίσου σημαντική με την επαγγελματική πείρα των εθελοντών: όσοι έπαιζαν τα περισσότερα χρόνια στο χρηματιστήριο κέρδιζαν σχεδόν 9 φορές περισσότερα χρήματα απ΄ όσα οι λιγότερο πεπειραμένοι. 

Οι ερευνητές εκτιμούν ότι η αυξημένη έκθεση στην τεστοστερόνη κατά την εμβρυϊκή ζωή μπορεί να βελτιώνει την ικανότητα συγκέντρωσης και να οξύνει τα αντανακλαστικά, που είναι απαραίτητα για να παρακολουθούν οι παίκτες του χρηματιστηρίου τις τιμές των μετοχών και να κάνουν τις απαιτούμενες κινήσεις την κατάλληλη ώρα. 

ΠΗΓΗ: tanea.gr

Σχόλια

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Ξεκαθαρίσματα από την αρχή

Έρχεται κάποια στιγμή στη ζωή σου, που όλα όσα έχεις ζήσει, απώλειες, απογοητεύσεις, απορρίψεις, πληγές, αλλά και χαρές, έρωτες επιτυχίες, γιορτές, να γεννήσουν τέτοια συναισθήματα μέσα σου, που να κάνουν επιτακτική την ανάγκη για ένα τελικό ξεκαθάρισμα. Να αγαπάς τελικά μόνο αυτούς που σε αγαπούν ειλικρινά και με πράξεις, να αποκλείσεις οριστικά τους υποκριτές και συμφεροντολόγους, να ξεχάσεις όσους σε πλήγωσαν, να κρατήσεις κοντά σου μόνο όσους στάθηκαν όρθιοι δίπλα σου σε λιακάδα και καταιγίδα. Φταίει ο ανάδρομος, φταίει το ζώδιο, φταίνε οι πλανήτες, φταίει το τραγικό δίσεκτο, φταίει ότι πλησιάζουν τα γενέθλιά μου; Δεν ξέρω! Μπορεί να φταίει ο ίδιος μου ο εαυτός. Αλλά, πραγματικά, είμαι σε μια στιγμή -και ίσως και μια ηλικία- που πλέον κουράστηκα με τα ψεύτικα λόγια και χαμόγελα, τις δημόσιες σχέσεις και τη ματαιοδοξία. Και κυρίως κουράστηκα με το ψέμα και την αχαριστία, που όσο κι αν προσπαθώ να ξεχνώ και να αδιαφορώ, συνεχώς επανέρχονται πρόσωπα, καταστάσεις και γεγονότα στη μ...

Μάθημα ζωής η απώλεια...

Ο θάνατος ενός πολυαγαπημένου προσώπου είναι βαρύ, συναισθηματικό φορτίο. Αφήνει ανεπούλωτες πληγές και βαθύ τραύμα. Όταν πέθανε ο πατέρας μου πριν από τρεις μήνες, κάποιοι φίλοι μου είπαν ότι τώρα ήρθε η ώρα να ωριμάσω. Δεν ξέρω αν βοηθάει ο θάνατος ενός γονιού στην ωρίμαση, αλλά σίγουρα είναι τεράστια αλλαγή στην καθημερινότητα, στη ζωή σου. Ανατρέπει τις ισορροπίες σου και τη συναισθηματική σου σταθερότητα. Δημιουργείται μία νέα πραγματικότητα στην οποία πρέπει να αντεπεξέλθεις και να προσαρμοστείς. Και πέραν όλων των άλλων είναι η θλίψη και το πένθος που πρέπει να διαχειριστείς. Φορτίο ασήκωτο να πάρει. Εκεί που τη μια στιγμή χαμογελάς ή και γελάς με κάτι πραγματικά αστείο, εκεί βυθίζεσαι σε μια απαράμιλλη απελπισία. Κάθε μέρα είναι ένας αγώνας επιβίωσης και συνειδητοποίησης. Οι περισσότεροι λένε πως ο χρόνος είναι γιατρός, αλλά όπως σε όλες τις άλλες περιπτώσεις, ο χρόνος δεν γιατρεύει... τουλάχιστον όχι το τραύμα της απώλειας, μιας απώλειας που όσο τη συνειδητοποιείς τόσο περισσό...

Ζήσε! Και αγάπα!

Κάποτε ένας πολυ αγαπημένος μου άνθρωπος μου είχε πει ότι ο θάνατος είναι το μόνο βέβαιο καθώς ούτε η γέννηση είναι δεδομένη. Η αλήθεια είναι ότι τον είχα κοιτάξει κάπως στραβά όταν μου το είπε, αλλά αντιλήφθηκα αμέσως τη σκέψη του και την πραγματικότητα που έκρυβε η κυνική, για εμένα, διαπίστωσή του Για περισσότερα από είκοσι χρόνια, οδηγώντας στη δουλειά μου, περνώ έξω από το ΚΑΤ. Και κάθε μέρα, αυτό που σκέφτομαι είναι ότι είμαστε τυχεροί που είμαστε απέξω, γνωρίζοντας πολύ καλά ότι αρκετοί ειναι εκείνοι που ανεβαίνουν τον δικό τους Γολγοθά καθημερινά σ' ένα δωμάτιο νοσοκομείου. Από την ημέρα που έφυγε από τη ζωή ο πατέρας μου, έχω ανανεώσει τη θεωρία μου σχετικά με τη ζωή μας και το πόσο ευγνώμονες πρέπει να είμαστε που συνεχίζουμε όρθιοι τον καθημερινό αγώνα. Ο πόνος από τον χαμό του πατέρα μου είναι αβάσταχτος. Προσπαθείς να παρηγορηθείς επικαλούμενος χίλιες δικαιολογίες: ότι ειναι καλύτερο ένας καρκινοπαθής να φεύγει όσο το δυνατόν γρηγορότερα αν είναι να ταλαιπωρείται χρόνι...