Ζήσε! Και αγάπα!

Κάποτε ένας πολυ αγαπημένος μου άνθρωπος μου είχε πει ότι ο θάνατος είναι το μόνο βέβαιο καθώς ούτε η γέννηση είναι δεδομένη. Η αλήθεια είναι ότι τον είχα κοιτάξει κάπως στραβά όταν μου το είπε, αλλά αντιλήφθηκα αμέσως τη σκέψη του και την πραγματικότητα που έκρυβε η κυνική, για εμένα, διαπίστωσή του

Για περισσότερα από είκοσι χρόνια, οδηγώντας στη δουλειά μου, περνώ έξω από το ΚΑΤ. Και κάθε μέρα, αυτό που σκέφτομαι είναι ότι είμαστε τυχεροί που είμαστε απέξω, γνωρίζοντας πολύ καλά ότι αρκετοί ειναι εκείνοι που ανεβαίνουν τον δικό τους Γολγοθά καθημερινά σ' ένα δωμάτιο νοσοκομείου.

Από την ημέρα που έφυγε από τη ζωή ο πατέρας μου, έχω ανανεώσει τη θεωρία μου σχετικά με τη ζωή μας και το πόσο ευγνώμονες πρέπει να είμαστε που συνεχίζουμε όρθιοι τον καθημερινό αγώνα. Ο πόνος από τον χαμό του πατέρα μου είναι αβάσταχτος. Προσπαθείς να παρηγορηθείς επικαλούμενος χίλιες δικαιολογίες: ότι ειναι καλύτερο ένας καρκινοπαθής να φεύγει όσο το δυνατόν γρηγορότερα αν είναι να ταλαιπωρείται χρόνια, ότι είναι εγωκεντρικό να θέλεις να έχεις δίπλα σου έναν άνθρωπο που αυτός υποφέρει μόνο και μόνο για να μην υποφέρεις εσύ από την απουσία του και πόσες άλλες σκέψεις.

Και μετά πας στο νεκροταφείο και σε μια γωνιά υπάρχουν τα μνήματα μωρών και παιδιών: τριών χρόνων, πέντε μηνών, επτά χρόνων, ενός έτους, τριών ημερών, ενός μήνα. Σκέψου πόσο αλαζόνας και εγωιστής είσαι και ταυτόχρονα πόσο τυχερός και συνέχισε την ημέρα σου με άλλη νοοτροπία!

Σκέψου πόσο λίγος είσαι όταν μισείς, συκοφαντείς, ανταγωνίζεσαι και φθονείς όσα πέτυχε ο διπλανός σου. Σκέψου πόσο γρήγορα μπορεί να τελειώσουν όλα και αν εσύ είσαι περήφανος για τον εαυτό σου και τη συμπεριφορά σου. Σκέψου αν αγάπησες ποτέ αληθινά και άνευ όρων. Σκέψου... Όλα μπορεί να τελειώσουν σε ένα ανοιγοκλείσιμο των βλεφάρων. Αξίζει να φύγεις με πικρία, μισή ζωή, απωθημένα και κακίες;

Εγώ απαντώ, όχι! Κι επειδή με κούρασαν οι κακίες ανθρώπων που εγώ ωφέλησα και βοήθησα και -γιατί όχι- αγάπησα, αποφάσισα να αγαπώ όσους με αγαπούν και να συνεχίσω να απολαμβάνω κάθε στιγμή σαν να είναι η τελευταία. Αν πλήγωσα κάποιον το έκανα άθελά μου, αλλά ποτέ δεν χαμογέλασα ψεύτικα, ποτέ δεν εκμεταλλεύτηκα ανθρώπους και καταστάσεις,  ποτέ δεν ζήλεψα, ποτέ δεν πρόδωσα. Αγαπώ με όλη τη δύναμη της καρδιάς μου και δεν λέω ψέματα. Εύχομαι το καλύτερο για όλους και όλοι να πάρουν αυτό που δίνουν και αυτό που αξίζουν. Όπως έλεγε ο γλυκός μου μπαμπάς, στη γη ερχόμαστε μια φορά! Ζήσε! Και αγάπα!