Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

«Σημάδι» κατάθλιψης τα πολλά chat και email


Πώς χρησιμοποιείτε το Ίντερνετ; Το ερώτημα μόνο ρητορικό δεν είναι, διότι μία νέα μελέτη αποκαλύπτει ότι ο τρόπος με τον οποίο χρησιμοποιούμε το διαδίκτυο μπορεί να παρέχει σημαντικές ενδείξεις για την ψυχική μας διάθεση.
Όπως επισημαίνουν οι ειδικοί, το περιεχόμενο της χρήσης του Ίντερνετ αποκαλύπτει ορισμένα ψυχολογικά χαρακτηριστικά: όποιος λ.χ. περνάει τις νύχτες του παίζοντας πόκερ, μάλλον είναι ριψοκίνδυνος τύπος, ενώ όποιος αρέσκεται να ποστάρει στο YouTube βίντεο του εαυτού του την ώρα του καραόκε, σαφέστατα είναι εξωστρεφής.
Αυτή είναι η μία πλευρά του θέματος. Η άλλη είναι η μηχανική πίσω από την χρήση του διαδικτύου. Πόσο συχνά στέλνετε email, κάνετε chat online, περνάτε από τη μία εφαρμογή στην άλλη ή χρησιμοποιείτε ταυτοχρόνως πολλές εφαρμογές; Οι απαντήσεις σε αυτά τα ερωτήματα μπορεί να αποκαλύπτουν την παρουσία ή μη καταθλιπτικών συμπτωμάτων.
Την όλη έρευνα, που είναι η πρώτη του είδους, πραγματοποίησε ομάδα επιστημόνων ηλεκτρονικών υπολογιστών, μηχανικών ηλεκτρονικών υπολογιστών και ψυχολόγων από το Πανεπιστήμιο Επιστήμης & Τεχνολογίας του Μισούρι.
Οι ερευνητές ζήτησαν από 216 φοιτητές να συμπληρώσουν ένα ερωτηματολόγιο για τις «πρόσφατες συναισθηματικές εμπειρίες» τους.
Αυτό που δεν ήξεραν οι φοιτητές ήταν πως στο ερωτηματολόγιο είχαν ενσωματωθεί ερωτήματα αξιολόγησης της ψυχικής τους κατάστασης, τα οποία αποκάλυψαν ποιοι από αυτούς είχαν καταθλιπτικά συμπτώματα.
Στη συνέχεια, οι ερευνητές συνέκριναν τις απαντήσεις τους με την χρήση του Ίντερνετ, η οποία αξιολογήθηκε με βάση τρεις παραμέτρους:
* Το σύνολο των πληροφοριών που έστελναν και λάμβαναν οι εθελοντές μέσω του διαδικτύου
* Τις εφαρμογές που χρησιμοποιούσαν
* Την εντροπία (είναι η έννοια μέσω της οποίας μετράται η αταξία), που ουσιαστικά υποδήλωνε πόσες εφαρμογές χρησιμοποιούσε κάθε εθελοντής ταυτοχρόνως, για να στέλνει και να λαμβάνει πληροφορίες.



Διαφορετικός τρόπος
Οι ερευνητές δεν ασχολήθηκαν με το είδος των πληροφοριών που αναζητούσαν και λάμβαναν οι εθελοντές, αλλά αμιγώς με τον τρόπο που χρησιμοποιούσαν το διαδίκτυο. Έτσι ανακάλυψαν πως οι καταθλιπτικοί εθελοντές το χρησιμοποιούσαν με εντελώς διαφορετικό τρόπο απ’ ό,τι οι μη καταθλιπτικοί.
Στην πραγματικότητα, οι καταθλιπτικοί εθελοντές είχαν την τάση να στέλνουν πολύ περισσότερα email, να μιλούν περισσότερο στα chat, να μοιράζονται περισσότερα file με άλλους χρήστες, να αλλάζουν συχνά ανάμεσα σε πολυάριθμα websites και να χρησιμοποιούν ταυτοχρόνως πολλές διαδικτυακές εφαρμογές.
Όπως γράφουν οι ερευνητές στην ανάλυσή τους, η οποία έχει γίνει δεκτή για δημοσίευση στο επιστημονικό περιοδικό «IEEE Technology and Society Magazine», δεν είναι γνωστοί οι ακριβείς λόγοι για τους οποίους οι διαδικτυακές συμπεριφορές «δείχνουν» την κατάθλιψη.
Εντούτοις, είναι πιθανό η γρήγορη εναλλαγή ανάμεσα σε διαφορετικά sitesνα αντανακλά τηνανηδονία (είναι η μειωμένη ικανότητα να νιώσει κάποιος συναισθήματα) επειδή οι χρήστες αναζητούν απεγνωσμένα κάτι που θα τους προκαλέσει συναισθηματική διέγερση.
Αντίστοιχα, τα υπερβολικά email και chat μπορεί να υποδηλώνουν έλλειψη ισχυρών διαπροσωπικών σχέσεων, που ωθεί τους χρήστες να λαχταρούν την επαφή είτε με απομακρυσμένους φίλους είτε με νέα άτομα, που γνωρίζουν online.
Τόσο η ανηδονία, όμως, όσο και η μοναξιά, αποτελούν καλά τεκμηριωμένους παράγοντες που παίζουν ρόλο στην κατάθλιψη.

Πάσχει ένας στους δέκα
Οι ειδικοί λένε πως τα ευρήματα αυτά είναι σημαντικά, διότι η κατάθλιψη όχι μόνο εξαπλώνεται ασταμάτητα αλλά είναι και επικίνδυνη.
Τα Κέντρα Ελέγχου & Προλήψεως των Ασθενειών (CDC) των ΗΠΑ υπολογίζουν πως τουλάχιστον ένας στους δέκα ενήλικες πάσχουν από κλινική κατάθλιψη, η οποία προκαλεί συμπτώματα όπως η διαταραχή της ορέξεως, του ύπνου και της ικανότητας συγκέντρωσης, η έλλειψη ενδιαφέροντος στις καθημερινές δραστηριότητες και το να αισθάνεται συνεχώς κάποιος ότι είναι αποτυχημένος.
Σε υποομάδες του πληθυσμού, όμως, η νόσος είναι ακόμα πιο συχνή. Η Αμερικανική Εταιρεία Κολεγιακής Υγείας (ACHA), δημοσίευσε πέρυσι μία έκθεση, που έδειξε ότι το 30% των φοιτητών και των φοιτητριών είναι τόσο καταθλιπτικοί, ώστε τους είναι δύσκολο να λειτουργήσουν.

ΠΗΓΗ: tanea.gr

Σχόλια

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Ξεκαθαρίσματα από την αρχή

Έρχεται κάποια στιγμή στη ζωή σου, που όλα όσα έχεις ζήσει, απώλειες, απογοητεύσεις, απορρίψεις, πληγές, αλλά και χαρές, έρωτες επιτυχίες, γιορτές, να γεννήσουν τέτοια συναισθήματα μέσα σου, που να κάνουν επιτακτική την ανάγκη για ένα τελικό ξεκαθάρισμα. Να αγαπάς τελικά μόνο αυτούς που σε αγαπούν ειλικρινά και με πράξεις, να αποκλείσεις οριστικά τους υποκριτές και συμφεροντολόγους, να ξεχάσεις όσους σε πλήγωσαν, να κρατήσεις κοντά σου μόνο όσους στάθηκαν όρθιοι δίπλα σου σε λιακάδα και καταιγίδα. Φταίει ο ανάδρομος, φταίει το ζώδιο, φταίνε οι πλανήτες, φταίει το τραγικό δίσεκτο, φταίει ότι πλησιάζουν τα γενέθλιά μου; Δεν ξέρω! Μπορεί να φταίει ο ίδιος μου ο εαυτός. Αλλά, πραγματικά, είμαι σε μια στιγμή -και ίσως και μια ηλικία- που πλέον κουράστηκα με τα ψεύτικα λόγια και χαμόγελα, τις δημόσιες σχέσεις και τη ματαιοδοξία. Και κυρίως κουράστηκα με το ψέμα και την αχαριστία, που όσο κι αν προσπαθώ να ξεχνώ και να αδιαφορώ, συνεχώς επανέρχονται πρόσωπα, καταστάσεις και γεγονότα στη μ...

Μάθημα ζωής η απώλεια...

Ο θάνατος ενός πολυαγαπημένου προσώπου είναι βαρύ, συναισθηματικό φορτίο. Αφήνει ανεπούλωτες πληγές και βαθύ τραύμα. Όταν πέθανε ο πατέρας μου πριν από τρεις μήνες, κάποιοι φίλοι μου είπαν ότι τώρα ήρθε η ώρα να ωριμάσω. Δεν ξέρω αν βοηθάει ο θάνατος ενός γονιού στην ωρίμαση, αλλά σίγουρα είναι τεράστια αλλαγή στην καθημερινότητα, στη ζωή σου. Ανατρέπει τις ισορροπίες σου και τη συναισθηματική σου σταθερότητα. Δημιουργείται μία νέα πραγματικότητα στην οποία πρέπει να αντεπεξέλθεις και να προσαρμοστείς. Και πέραν όλων των άλλων είναι η θλίψη και το πένθος που πρέπει να διαχειριστείς. Φορτίο ασήκωτο να πάρει. Εκεί που τη μια στιγμή χαμογελάς ή και γελάς με κάτι πραγματικά αστείο, εκεί βυθίζεσαι σε μια απαράμιλλη απελπισία. Κάθε μέρα είναι ένας αγώνας επιβίωσης και συνειδητοποίησης. Οι περισσότεροι λένε πως ο χρόνος είναι γιατρός, αλλά όπως σε όλες τις άλλες περιπτώσεις, ο χρόνος δεν γιατρεύει... τουλάχιστον όχι το τραύμα της απώλειας, μιας απώλειας που όσο τη συνειδητοποιείς τόσο περισσό...

Ζήσε! Και αγάπα!

Κάποτε ένας πολυ αγαπημένος μου άνθρωπος μου είχε πει ότι ο θάνατος είναι το μόνο βέβαιο καθώς ούτε η γέννηση είναι δεδομένη. Η αλήθεια είναι ότι τον είχα κοιτάξει κάπως στραβά όταν μου το είπε, αλλά αντιλήφθηκα αμέσως τη σκέψη του και την πραγματικότητα που έκρυβε η κυνική, για εμένα, διαπίστωσή του Για περισσότερα από είκοσι χρόνια, οδηγώντας στη δουλειά μου, περνώ έξω από το ΚΑΤ. Και κάθε μέρα, αυτό που σκέφτομαι είναι ότι είμαστε τυχεροί που είμαστε απέξω, γνωρίζοντας πολύ καλά ότι αρκετοί ειναι εκείνοι που ανεβαίνουν τον δικό τους Γολγοθά καθημερινά σ' ένα δωμάτιο νοσοκομείου. Από την ημέρα που έφυγε από τη ζωή ο πατέρας μου, έχω ανανεώσει τη θεωρία μου σχετικά με τη ζωή μας και το πόσο ευγνώμονες πρέπει να είμαστε που συνεχίζουμε όρθιοι τον καθημερινό αγώνα. Ο πόνος από τον χαμό του πατέρα μου είναι αβάσταχτος. Προσπαθείς να παρηγορηθείς επικαλούμενος χίλιες δικαιολογίες: ότι ειναι καλύτερο ένας καρκινοπαθής να φεύγει όσο το δυνατόν γρηγορότερα αν είναι να ταλαιπωρείται χρόνι...