Λένε πως σε κάθε χωρισμό φταίνε και οι δύο. Αυτό υποστήριζα κι εγώ μέχρι που η ζωή με διέψευσε. Δεν είναι πάντα έτσι. Μερικές φορές είναι μόνο ο ένας που αποφασίζει να δώσει τέλος, ίσως γιατί ο άλλος δεν αισθάνεται απλά το ίδιο με τον άνθρωπό του, ίσως γιατί ο άλλος έχει ήδη αλλάξει σελίδα, ίσως γιατί ο άλλος είναι ανικανοποίητος, ίσως γιατί ο άλλος έχει πλέον άλλες ανάγκες, ίσως γιατί ο άλλος είναι δειλός... Ναι, δειλός, να σταθεί στο ύψος των περιστάσεων και του μεγέθους της αγάπης και απλώς αποφασίζει να τη σκοτώσει.
Πώς μπορεί ένας άνθρωπος που λέει ότι σ' αγαπά, ότι πεθαίνει από έρωτα για εσένα, να σε σκοτώνει; Σηκώνει το όπλο και σημαδεύει και βρίσκει κατευθείαν στην καρδιά. Δεν καταλαβαίνει πόσο εγωιστικό είναι να παίρνει για εσένα την απόφαση; Να σε αφήνει να ξεψυχήσεις και να αργοσβήνεις κι αυτός απλώς να σε παρακολουθεί αδιάφορα, άψυχα...
Οι επιλογές έχουν ήδη γίνει, εκείνος έχει προχωρήσει, έχει ξεχάσει τις στιγμές, έχει σκοτώσει μέσα του όλη την αγάπη που είχε και πλέον μόνο σε ανέχεται. Αλλά παράλληλα έχει τόση ανασφάλεια που δνε μπορεί να ζήσει, να υπάρξει μόνος. Η επόμενη επιλογή θα είναι κάτι απλό, όχι κάτι που θα προκλεί ταραχή στην καρδιά, τρικυμία στον συναισθηματικό κόσμο, ούτε επιτάχυνση των καρδιακών παλμών. Απλώς θα είναι κάτι απλό που θα μπορεί να το συστήνει ως... η επόμενη επιλογή.
Αξίζει αυτό στον έρωτα που έζησε; Σ' αυτό το απόλυτο που κάποιοι περνούν όλη τη ζωή αναζητώντας το και περιμένοντάς το... Που δεν είναι όλοι τυχεροί να το γνωρίσουν και να το ζήσουν. Κι όμως άλλοι το σκοτώνουν... έτσι απλά...Ξεχνούν όρκους, στιγμές, αγκαλιές, εξομολογήσεις, θυσίες. Αναιρούν τον ίδιο τους τον εαυτό...Προδίδουν το είναι τους... Είναι μόνο μια επιλογή... Όπως ήσουν κι εσύ... Μία επιλογή... Γιατί δεν είχαν τη δύναμη να αντέξουν και να το ζήσουν...
Και μετά γεμίζουν ενοχές και αυτό τους δείχνει ακόμη πιο μικρούς στα μάτια του ανθρώπου που κάποτε τους θωρούσε λες και ήταν ο θεός του... Οι ενοχές πηγάζουν από την αντίληψη της προδοσίας, ξέρουν ότι αυτοί ήταν που έφυγαν, αυτοί ήταν οι λιπόψυχοι... Αυτοί... Γιατί έτσι απλά αποφάσισαν να σε σκοτώσουν... για να μπορέσουν να συνεχίσουν στην απλή και απλοϊκή ζωή τους...
Πώς μπορεί ένας άνθρωπος που λέει ότι σ' αγαπά, ότι πεθαίνει από έρωτα για εσένα, να σε σκοτώνει; Σηκώνει το όπλο και σημαδεύει και βρίσκει κατευθείαν στην καρδιά. Δεν καταλαβαίνει πόσο εγωιστικό είναι να παίρνει για εσένα την απόφαση; Να σε αφήνει να ξεψυχήσεις και να αργοσβήνεις κι αυτός απλώς να σε παρακολουθεί αδιάφορα, άψυχα...
Οι επιλογές έχουν ήδη γίνει, εκείνος έχει προχωρήσει, έχει ξεχάσει τις στιγμές, έχει σκοτώσει μέσα του όλη την αγάπη που είχε και πλέον μόνο σε ανέχεται. Αλλά παράλληλα έχει τόση ανασφάλεια που δνε μπορεί να ζήσει, να υπάρξει μόνος. Η επόμενη επιλογή θα είναι κάτι απλό, όχι κάτι που θα προκλεί ταραχή στην καρδιά, τρικυμία στον συναισθηματικό κόσμο, ούτε επιτάχυνση των καρδιακών παλμών. Απλώς θα είναι κάτι απλό που θα μπορεί να το συστήνει ως... η επόμενη επιλογή.
Αξίζει αυτό στον έρωτα που έζησε; Σ' αυτό το απόλυτο που κάποιοι περνούν όλη τη ζωή αναζητώντας το και περιμένοντάς το... Που δεν είναι όλοι τυχεροί να το γνωρίσουν και να το ζήσουν. Κι όμως άλλοι το σκοτώνουν... έτσι απλά...Ξεχνούν όρκους, στιγμές, αγκαλιές, εξομολογήσεις, θυσίες. Αναιρούν τον ίδιο τους τον εαυτό...Προδίδουν το είναι τους... Είναι μόνο μια επιλογή... Όπως ήσουν κι εσύ... Μία επιλογή... Γιατί δεν είχαν τη δύναμη να αντέξουν και να το ζήσουν...
Και μετά γεμίζουν ενοχές και αυτό τους δείχνει ακόμη πιο μικρούς στα μάτια του ανθρώπου που κάποτε τους θωρούσε λες και ήταν ο θεός του... Οι ενοχές πηγάζουν από την αντίληψη της προδοσίας, ξέρουν ότι αυτοί ήταν που έφυγαν, αυτοί ήταν οι λιπόψυχοι... Αυτοί... Γιατί έτσι απλά αποφάσισαν να σε σκοτώσουν... για να μπορέσουν να συνεχίσουν στην απλή και απλοϊκή ζωή τους...
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου