Μπροστά στην αυτοκαταστροφή, διάλεξε το όνειρο

Πριν από λίγες ημέρες έγραφα για τον Μάιο, το πόσο δύσκολος είναι... Και εφέτος αυτό δεν άλλαξε... Πολύ δύσκολος μήνας... μήνας απολογισμών και αποφάσεων και νέων ξεκινημάτων αλλά και τελείας...

Πόση δύναμη έχουν οι άνθρωποι που αγαπάς να σε απογοητεύουν... Ένα  βήμα μακριά από το γοητεύουν. Άλλωστε, σύνθετη λέξη είναι γοητεύω... απογοητεύω...

Το κακό είναι ότι έχω εκπλαγεί και έχω απογοητευτεί τόσο από ανθρώπους, καταστάσεις γεγονότα, ανάδρομους πλανήτες και συγκυρίες που ήμουν ένα βήμα μακριά από την αυτοκαταστροφή. Η αγαπημένη μου λέξη και απόφαση... Μαζεύω, μαζεύω, μαζεύω και όταν έρχεται η έκρηξη διαλύω τα πάντα.. τα πάντα! Καταστρέφω και καταστρέφομαι. Και τις συνέπειες, τις πληρώνω γιατί αυτό είναι γενναιότητα! Να δέχεσαι και να πληρώνεις τις συνέπειες αποφάσεων και επιλογών.

Ένα αγαπημένο τραγούδι λέει ότι είναι "γυναικεία επιλογή". Lady's Choice, και έτσι είναι. Όλα είναι γυναικεία επιλογή. Το αν θα δεχθεί, αν θα ανεχθεί, αν θα συμβιβαστεί, αν θα υπομείνει... Και προσωπικά ούτε δέχθηκα, ούτε ανέχθηκα, ούτε συμβιβάστηκα, ούτε υπέμεινα... Αλλά και τώρα υπάρχουν πολλές πιεστικές καταστάσεις που με ωθούν να προσγειωθώ σε μια σκληρή πραγματικότητα. Μία πραγματικότητα που μισώ και την ξεχνούσα βυθισμένη στους δικούς μου κόσμους, αυτούς που έπλαθα και μαγευόμουν. Αλλά ήταν τόσο ωμή η πραγματικότητα που ήρθε σαν χαστούκι και άρχισα να αμφιβάλλω για ποιον λόγο πλάθω αυτούς τους κόσμους όπου ζουν τελικά μόνο στα μυθιστορήματα. Ένιωθα ότι δίνω έναν αγώνα με θεριά και νικούν κατά κράτος. Ένιωθα να γονατίζω και να χάνομαι...

Και μετά... μετά απλώς συμβαίνουν πράγματα... Κάθε φορά συμβαίνουν πράγματα τη στιγμή που ετοιμάζομαι να παραιτηθώ... και μου θυμίζουν ότι είμαι πολύ δυνατή, πολύ εξωπραγματική και πολύ θαρραλέα για να επιλέξω άλλη μια φορά την αυτοκαταστροφή.

Είναι ένα σημάδι, ένα μήνυμα, ένας άνθρωπος... δύο άνθρωποι στη συγκεκριμένη περίπτωση... η Αφροδίτη και ο Benoit. Αυτοί οι δύο μου θύμισαν πώς είναι να ονειρεύομαι, να μαγεύομαι, να ελπίζω, να πιστεύω και να πολεμάω. Και μετά ήταν το σημάδι... θα σας μιλήσω άλλη φορά γι' αυτό... Τώρα, απλώς συνεχίζω. Μπορεί λαβωμένη, αλλά λαβωμένη ήμουν πάντα... αν παραδινόμουν στους δαίμονές μου θα είχα χαθεί ήδη...

ΕΑ