Πριν από τέσσερα χρόνια, στις 14 Ιουνίου 2017, ήταν η δεύτερη φορά που έμπαινα στα γραφεία της ΧΑΡΛΕΝΙΚ και ήταν για να υπογράψω το συμβόλαιό μου. Ήταν μια στιγμή που την περίμενα από τα 11 μου χρόνια, τότε που είχα αναφωνήσει "εγώ όταν μεγαλώσω θα γράφω ιστορίες αγάπης για την Άρλεκιν". Ήταν μία στιγμή που την ονειρευόμουν σχεδόν ολόκληρη τη ζωή μου. Βγήκα έξω νιώθοντας τα αυτιά μου να βουίζουν. Κάθισα σε ένα καφέ εκεί κοντά προσπαθώντας να συνειδητοποιήσω ακριβώς τι συμβαίνει. Ήταν η στιγμή στη ζωή μου που είχα πει στον εαυτό μου (όσον αφορούσε στις ιστορίες μου) ή ΧΑΡΛΕΝΙΚ ή τίποτα, αποφασισμένη να προχωρήσω μόνη μου στον εκδοτικό δρόμο.
Τέσσερα χρόνια μετά, η αγάπη σας στις λέξεις μου, έχει φέρει οκτώ ιστορίες και την κυκλοφορία ελληνικής σειράς Άρλεκιν. Μπορεί να επαναλαμβάνομαι, μπορεί να παθαίνω συναισθηματικές εκρήξεις, αλλά δεν θα σταματήσω να το λέω: Να πιστεύετε στα όνειρά σας, να δουλεύετε και να μάχεστε γι' αυτά. Όλα έρχονται τη στιγμή που είμαστε έτοιμοι να τα ζήσουμε.
Και ενώ τα ζείτε ποτέ μην επαναπαυθείτε. Μερικές φορές σκέφτομαι πως το όνειρο είναι σαν ερωτική σχέση: Θέλει δουλειά, πίστη, αφοσίωση, αμοιβαιότητα, προσήλωση, θυσίες... αλλά όταν πραγματοποιείται είναι τέτοια η ευτυχία και τόση η ανταμοιβή που κάνουν την ανάμνηση του κόπου, του πόνου και της πρότερης απογοήτευσης να εξανεμίζεται.
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου