Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

Υπάρχουν άνδρες με "Α" κεφαλαίο και υπάρχουν και ανδρείκελα

 Σκέφτομαι, σκέφτομαι, σκέφτομαι...Προτιμώ να απέχω και να μην γράφω εδώ και μήνες. Μόνο παρατηρώ, ακούω, βλέπω... Και πληγώνομαι, και πονάω, και προβληματίζομαι. Αλήθεια; Τώρα αντιληφθήκατε την πατριαρχική κοινωνία με τα στερεότυπα; Τον μισογυνισμό; Τον φυλετικό ρατσισμό και διαχωρισμό που υφιστάμεθα οι γυναίκες; Τις κακοποιήσεις; Πρώτα χρειάστηκε μία Σοφία Μπεκατώρου με την τόση γενναιότητά της να μιλήσει δημόσια για τον βιασμό της! Πέσαμε από τα σύννεφα! Μίλησαν τόσες ηθοποιοί για τη σεξουαλική παρενόχληση και κακοποίηση! Πάλι πέσαμε από τα σύννεφα! Για να μην αναφέρω τα μισογυνίστικα σχόλια που προκάλεσαν από μερίδα που ανήκει στη βαθιά συντηρητική, υποκριτική πατριαρχική ελληνική κοινωνία.



Στήθηκε το ελληνικό #MeToo. Εκφράσαμε τη συμπαράσταση και την αλληλεγγύη μας και ησυχάσαμε. Επαναπαυτήκαμε ότι τα θεμέλια έτριξαν συθέμελα και κάτι είχε αλλάξει. Φυσικά, αλλάξαμε πλευρό και συνεχίσαμε να κοιμόμαστε τον ύπνο του δικαίου. Τον Μάιο η Καρολάιν έπεσε θύμα άγριας δολοφονίας από τον ίδιο της τον σύζυγο. Τότε ποινικοποιήσαμε και την ομορφιά και το επάγγελμα. Και άσχημος να ήταν ο Μπάμπης Χ, ο Μπάμπης Ψ, ο Μπάμπης Δ, δεν αποκλείει το γεγονός ότι η Καρολάιν θα μπορούσε να είχε γοητευθεί και να αποπλανηθεί. Δεν σημαίνει ότι οποιοσδήποτε ευπαρουσίαστος πιλότος είναι δολοφόνος, ούτε ότι μόνο οι όμορφοι ή μόνο οι πιλότοι δολοφονούν τις συντρόφους τους. Το τσουβάλιασμα αυτό δεν το αντιλαμβάνομαι. Η ουσία είναι μία: η Καρολάιν είναι θύμα δολοφονίας από τον σύζυγό της. Ναι, είναι γυναικοκτονία. Τέλος.


Και έρχεται άλλο ένα έγκλημα να μας ταράξει: η δολοφονία της 26χρονης Γαρυφαλλιάς από τον 30χρονο σύντροφό της στη Φολέγανδρο. Δεν υπάρχει κακιά στιγμή, ούτε στράβωσε η φάση όταν μία γυναίκα είναι νεκρή από τα χέρια του άνδρα που εμπιστευόταν. Είναι δολοφονία, είναι γυναικοκτονία. Η σχέση, λένε, είχε καυγάδες, είχε εντάσεις. Θα ακούσουμε πάλι για μία σχέση με έναν άνθρωπο χειριστικό.

Οι περισσότερες γυναίκες έχουμε υπάρξει σε μία τέτοια σχέση. Σε μία σχέση με έναν άνδρα χειριστικό, που δεν ήθελε να έχουμε προσωπικότητα, ήθελε να φοράμε μόνο ό,τι επέλεγε εκείνος, έλεγχε τις κινήσεις, τις επικοινωνίες, τις φιλίες μας, τις αναπνοές μας. Πολλές φορές ο έλεγχος ξέφευγε, πήγαινε στις προσβολές, στην υποτιμητική συμπεριφορά, στη λεκτική βία. Του έφταιγε η προσωπικότητά μας, οι ιδέες μας, οι πρωτοβουλίες μας, η ανεξαρτησία μας. Σε πιο ακραίες περιπτώσεις προχωρούσε στη σωματική βία, στην άγρια κακοποίηση. Πολλές φύγαμε, πολλές έμειναν, κάποιες δεν πρόλαβαν να φύγουν...


"Με αγαπάει, δεν μπορώ να τον αφήσω" είναι η πιο συχνή δικαιολογία. "Δεν ζει χωρίς εμένα"... "Τον αγαπώ"...  Ενοχικό σύνδρομο! Όταν είμαστε μέσα σε τοξικές σχέσεις δεν το καταλαβαίνουμε ότι είναι τοξικές ώσπου ξεπερνώνται κατά πολύ τα όρια. Αλλά το σκέφτομαι κάθε μέρα, κάθε μέρα... Ο έρωτας δεν πρέπει να πονάει, η αγάπη δεν πρέπει να πληγώνει. Όχι, γιατί όταν αγαπάς τον άλλον θέλεις το καλύτερο για εκείνον, δεν θέλεις να προκαλείς πόνο ή δάκρυα, θέλεις να είσαι η αφορμή για την ευτυχία του, το χαμόγελό του. Και όχι, δεν είναι η ρομαντική μου πλευρά που τα βλέπει έτσι. Υπάρχει μοίρασμα, υπάρχει αμοιβαιότητα, υπάρχει σεβασμός! Και ναι! Από τον σεβασμό αρχίζουν και τελειώνουν όλα! Γιατί όταν σέβεσαι τη γυναίκα, δεν τη χτυπάς ούτε με λόγια. Γιατί όταν σέβεσαι τον εαυτό σου, δεν υποτιμάς τον άλλον για να καλύψεις τις δικές σου ανασφάλειες και κόμπλεξ. Γιατί όταν σέβεσαι, μόνο τότε λέγεσαι άνθρωπος. Και όχι κτήνος. Όχι τέρας!


Άνδρες λίγοι, άνδρες που δεν τιμούν το φύλο τους, άνδρες ανδρείκελα. Αυτοί είναι ο Χ, Ψ, Δ που βρίσκουν δύναμη στερώντας την αξιοπρέπεια από ένα πλάσμα που θεωρούν πιο αδύναμο από τους ίδιους, που το θεωρούν κατώτερό τους. Υπάρχουνς ΑΝΔΡΕΣ και υπάρχουν και ανδράκια. 

Κορίτσια, μην κάνετε άνδρες το τίποτα! Και μην υποτιμάτε τον εαυτό σας για να νιώθουν κάποιοι άλλοι ισχυροί! Μην δίνετε ύπαρξη στο τίποτα. Αφήστε τους να χαθούν στο κοινωνικό περιθώριο, ξεχασμένα απομεινάρια μίας παρηκμασμένης πατριαρχίας. Ζητήστε βοήθεια, μιλήστε, απλώστε ένα χέρι. Φροντίστε την ψυχή σας και το σώμα σας! Τη δύναμή σας φοβούνται και αυτό που δεν μπορούν να φθάσουν! Και προσπαθούν να σας φέρουν στο μηδέν τους. Είστε δυνατές! Είμαστε δυνατές! Είμαστε ηρωίδες! Όχι μόνο οι γυναίκες αλλά κάθε ον που περνά από μία τέτοια κόλαση! Σε κανέναν δεν αξίζει ένας τέτοιος άνθρωπος στη ζωή του. Κανένας μόνος! Καμία μόνη! Όχι άλλες γυναικοκτονίες, όχι άλλες άνανδρες δολοφονίες επειδή "στραβωσε η φάση" ή "ήταν η κακιά η ώρα".

Σχόλια

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Ξεκαθαρίσματα από την αρχή

Έρχεται κάποια στιγμή στη ζωή σου, που όλα όσα έχεις ζήσει, απώλειες, απογοητεύσεις, απορρίψεις, πληγές, αλλά και χαρές, έρωτες επιτυχίες, γιορτές, να γεννήσουν τέτοια συναισθήματα μέσα σου, που να κάνουν επιτακτική την ανάγκη για ένα τελικό ξεκαθάρισμα. Να αγαπάς τελικά μόνο αυτούς που σε αγαπούν ειλικρινά και με πράξεις, να αποκλείσεις οριστικά τους υποκριτές και συμφεροντολόγους, να ξεχάσεις όσους σε πλήγωσαν, να κρατήσεις κοντά σου μόνο όσους στάθηκαν όρθιοι δίπλα σου σε λιακάδα και καταιγίδα. Φταίει ο ανάδρομος, φταίει το ζώδιο, φταίνε οι πλανήτες, φταίει το τραγικό δίσεκτο, φταίει ότι πλησιάζουν τα γενέθλιά μου; Δεν ξέρω! Μπορεί να φταίει ο ίδιος μου ο εαυτός. Αλλά, πραγματικά, είμαι σε μια στιγμή -και ίσως και μια ηλικία- που πλέον κουράστηκα με τα ψεύτικα λόγια και χαμόγελα, τις δημόσιες σχέσεις και τη ματαιοδοξία. Και κυρίως κουράστηκα με το ψέμα και την αχαριστία, που όσο κι αν προσπαθώ να ξεχνώ και να αδιαφορώ, συνεχώς επανέρχονται πρόσωπα, καταστάσεις και γεγονότα στη μ...

Μάθημα ζωής η απώλεια...

Ο θάνατος ενός πολυαγαπημένου προσώπου είναι βαρύ, συναισθηματικό φορτίο. Αφήνει ανεπούλωτες πληγές και βαθύ τραύμα. Όταν πέθανε ο πατέρας μου πριν από τρεις μήνες, κάποιοι φίλοι μου είπαν ότι τώρα ήρθε η ώρα να ωριμάσω. Δεν ξέρω αν βοηθάει ο θάνατος ενός γονιού στην ωρίμαση, αλλά σίγουρα είναι τεράστια αλλαγή στην καθημερινότητα, στη ζωή σου. Ανατρέπει τις ισορροπίες σου και τη συναισθηματική σου σταθερότητα. Δημιουργείται μία νέα πραγματικότητα στην οποία πρέπει να αντεπεξέλθεις και να προσαρμοστείς. Και πέραν όλων των άλλων είναι η θλίψη και το πένθος που πρέπει να διαχειριστείς. Φορτίο ασήκωτο να πάρει. Εκεί που τη μια στιγμή χαμογελάς ή και γελάς με κάτι πραγματικά αστείο, εκεί βυθίζεσαι σε μια απαράμιλλη απελπισία. Κάθε μέρα είναι ένας αγώνας επιβίωσης και συνειδητοποίησης. Οι περισσότεροι λένε πως ο χρόνος είναι γιατρός, αλλά όπως σε όλες τις άλλες περιπτώσεις, ο χρόνος δεν γιατρεύει... τουλάχιστον όχι το τραύμα της απώλειας, μιας απώλειας που όσο τη συνειδητοποιείς τόσο περισσό...

Ζήσε! Και αγάπα!

Κάποτε ένας πολυ αγαπημένος μου άνθρωπος μου είχε πει ότι ο θάνατος είναι το μόνο βέβαιο καθώς ούτε η γέννηση είναι δεδομένη. Η αλήθεια είναι ότι τον είχα κοιτάξει κάπως στραβά όταν μου το είπε, αλλά αντιλήφθηκα αμέσως τη σκέψη του και την πραγματικότητα που έκρυβε η κυνική, για εμένα, διαπίστωσή του Για περισσότερα από είκοσι χρόνια, οδηγώντας στη δουλειά μου, περνώ έξω από το ΚΑΤ. Και κάθε μέρα, αυτό που σκέφτομαι είναι ότι είμαστε τυχεροί που είμαστε απέξω, γνωρίζοντας πολύ καλά ότι αρκετοί ειναι εκείνοι που ανεβαίνουν τον δικό τους Γολγοθά καθημερινά σ' ένα δωμάτιο νοσοκομείου. Από την ημέρα που έφυγε από τη ζωή ο πατέρας μου, έχω ανανεώσει τη θεωρία μου σχετικά με τη ζωή μας και το πόσο ευγνώμονες πρέπει να είμαστε που συνεχίζουμε όρθιοι τον καθημερινό αγώνα. Ο πόνος από τον χαμό του πατέρα μου είναι αβάσταχτος. Προσπαθείς να παρηγορηθείς επικαλούμενος χίλιες δικαιολογίες: ότι ειναι καλύτερο ένας καρκινοπαθής να φεύγει όσο το δυνατόν γρηγορότερα αν είναι να ταλαιπωρείται χρόνι...