Μία σκέψη έχει τρυπώσει στο μυαλό μου και δεν μπορεί να φύγει.
Πριν από λίγες ημέρες διάβασα ένα Άρλεκιν από τη δεκαετία του '90 και θύμωσα. Θύμωσα τόσο πολύ! Με γέμισε τοξικότητα και θλίψη και μαζί και ανακούφιση που επιτέλους έχουμε τη δύναμη να αλλάξουμε... την ιστορία.
Θυμήθηκα τον λόγο για τον οποίο θέλησα να γράψω ιστορίες αγάπης και τι δεν μου άρεσε σ' αυτές που διάβαζα στα εφηβικά μου χρόνια. Ποτέ δεν μου άρεσαν οι άντρες-κυρίαρχοι-αφέντες και οι γυναίκες-παρθένες (στη συμπεριφορά)- υποτακτικές.
Άντρες που επέβαλαν το εγώ τους, έδιναν εντολές, δεν δέχονταν αντιρρήσεις, έλεγχαν το άβουλο θηλυκό με γοητεία και σεξ και σε όλες τις σελίδες κυριαρχούσε αυτή η τοξική αρρενωπότητα. Άντρες που χτυπούσαν το χέρι στο τραπέζι και έλεγαν "σκάσε" και μπορεί να έριχναν και καμία ελαφριά γιατί "έτσι είναι οι άντρες" και οι γυναίκες το θεωρούσαν αρρενωπό και σέξι και ποθητό και επιθυμητό.
Γυναίκες που νόμιζαν ότι είχαν προσωπικότητα αλλά η μόνη έγνοια ήταν να μην εκνευρίσουν το απόλυτο αρσενικό, να μην πουν κάτι που θα παρεκκλίνει από τους κανόνες του και να είναι όμορφες μόνο για τον "αφέντη", να εξαρτάται η ύπαρξή τους και τα θέλω τους από έναν άντρα.
Είναι ωραίο η γυναίκα να είναι θηλυκό, να είναι σύγχρονη και ισχυρή, δυνατή και ταυτόχρονα αδύναμη, ονειροπόλα αλλά και ρεαλίστρια, να διεκδικεί όσα της αξίζουν και της οφείλονται, να διαδραματίζει ηγετικούς ρόλους και να καθοδηγεί τις εξελίξεις, να πέφτει και να σηκώνεται, να μην περιμένει τον ιππότη να τη σώσει, αλλά να δίνει και την ψυχή της για τον άντρα που αγαπά. Αυτές είναι οι γυναίκες με αντρική ψυχή και γι' αυτές θέλω να γράφω.
Είναι ωραίο ο άντρας να είναι αρρενωπός αλλά να σέβεται τις γυναίκες, να είναι αρσενικό, με λόγο και τιμή, δυνατός και αδύναμος, με λάθη και σωστά, που δεν ψάχνει να σώσει καμία απροστάτευτη κορασίδα αλλά να επιθυμεί να παραδοθεί σώμα και ψυχή σε μία γυναίκα, τη βασίλισσα της ζωής του. Θέλω τον άντρα τζέντλεμαν-αλήτη και γι' αυτούς λατρεύω να γράφω.
Μια συνάντηση ψυχών και ανθρώπων που μοιράζονται ισότιμα και ισάξια. Και όχι παιχνίδι ισχύος και επιβολής... Όχι άλλα στερεότυπα και λανθασμένα πρότυπα...
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου