Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

Στο πλευρό της Demi Moore

Έξω από το νοσοκομείο όπου νοσηλεύεται η Demi Moore βρίσκεται η κόρη της, Rumer Willis, φανερά ανήσυχη...
 Σύμφωνα με πηγές, όπως δημοσιεύει η New York Post, η Rummer επικοινώνησε ακρετές φορές με τον Ashton Kutcher και ζήτησε τη βοήθειά του, ώστε να συνεφέρει τη μητέρα της. Όπως αναφέρει πηγή στο HollywoodLife.com, η Rumer είναι συγκλονισμένη από την κατάσταση της μητέρας της και ανησυχεί πολύ βλέποντας την Demi να καταρρέει. Τηλεφώνησε στον Αshton δεκάδες φορές και είτε δεν μπόρεσε να τον βρει είτε της έλεγε ότι θα βοηθήσει, αλλά τελικά δεν έκανε κάτι.

Ωστόσο, η Rumer έχει εκφράσει την ανησυχία της βδομάδες πριν από το περιστατικό καθώς τελευταία η μητέρα της είχε γίνει μόνιμη συνοδός της κόρης της στις νυχτερινές εξόδους, χορεύοντας, φλερτάροντας και πίνοντας... ενεργειακό ποτό! Στις χριστουγεννιάτικες διακοπές τους οι δύο γυναίκες βρέθηκαν στα Turks and Caicos. Εκεί σε μπαρ, «η Demi χόρευε σαν τρελή, δεν φερόταν σαν μαμά... ήταν άγριο!» ανέφερε πηγή και πρόσθεσε ότι «η Rumer φαινόταν κατατρομαγμένη και πολύ ντροπιασμένη. Ήταν πραγματικά σοκαριστικό».

Πρόσφατα, στις 11 Ιανουαρίου, οι δυο τους αποφάσισαν να διασκεδάσουν άλλο ένα βράδυ μαζί. «Αρχικά η Moore ήταν κλεισμένη στον εαυτό της αλλά μετά άρχισε να χαλαρώνει και η διάθεσή της έφτιαξε. Φαινόταν πολύ χαρούμενη που έβγαινε με φίλους της κόρης της», ανέφερε πηγή στο περιοδικό People.

Σύμφωνα με την ίδια πηγή, η Moore απέφυγε το αλκοόλ αλλά έπινε ενεργειακό ποτό και στη συνέχεια άρχισε να φλερτάρει με τον ηθοποιό Ryan Rottman του «90210», όπου η κόρη της είχε κάνει γκεστ
εμφάνιση. «Η Moore έβρισκε τρόπους να τον αγγίζει όλο το βράδυ, ενώ κάποια στιγμή που εκείνος στεκόταν μπροστά της, του χούφτωσε τον πισινό. Όταν ξεκουμπώθηκε το πουκάμισό του εκείνη έχωσε το χέρι της μέσα και έπαιζε με το μπούστο του», πρόσθεσε η πηγή.


Σχόλια

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Κόκκινο σαν το πιο φλογερό όνειρο και σαν τον αιώνιο έρωτα

Ποτέ δεν μου άρεσαν τα λουλούδια, όχι με τον κλασικό τρόπο που όλοι θεωρούν ότι αρέσουν τα λουλούδια στις γυναίκες. Άλλωστε, δεν είμαι από εκείνες που θα επιθυμήσουν ή θα ενθουσιαστούν όταν τους προσφέρουν μια ανθοδέσμη, στερεοτυπική, επιτηδευμένη. Ίσως γι' αυτό συγκινούμαι τόσο με τα αγριολούλουδα, τις ανεμώνες, τις παπαρούνες. Παπαρούνες... Το κορυφαίο μου, τελικά. Κάπου διάβασα πως η παπαρούνα είναι άρρηκτα συνυφασμένη με τα όνειρα, καθώς θεωρείται σύμβολο του Μορφέα, του θεού των ονείρων. Ο Μορφέας ζούσε στον δικό του κόσμο. Γεννήθηκε από τη "νύχτα", αφού μητέρα του είναι η Νυξ, η θεά της νύχτας και των σκοτεινών δημιουργιών, ενώ ο πατέρας του είναι ο Ύπνος. Ο Μορφέας είχε την "αποστολή" να παίρνει ανθρώπινες μορφές με τις οποίες εμφανιζόταν στα όνειρα των ανθρώπων. Στην Κίνα, η παπαρούνα έχει μια ρομαντική έννοια για τους λάτρεις της. Σημαίνει την πραγματική αφοσίωση και την πίστη μεταξύ των εραστών. Αυτή η έννοια ξεπήδησε από ένα κινεζικό μύθο όπου λέγεται...

Ηχηρά... απών

Η πρώτη Γιορτή του Πατέρα χωρίς εκείνον... Ποτέ δεν το είχα σκεφτεί. Ποτέ δεν το είχα υπολογίσει... Κι όμως, φέτος είναι η πρώτη γιορτή του Πατέρα χωρίς εκείνον και πρέπει να συμβιβαστώ μ' ένα φιλί στον ουρανό...  Έφυγε πριν από έναν χρόνο περίπου και κάθε μέρα είναι μια νέα πρόκληση. Δεν γονάτισα, δεν λύγισα, δεν διαλύθηκα. Εκείνος έτσι ήθελε, έτσι με έμαθε, έτσι μου δίδαξε. Ο πατέρας μου ήταν ένας άνθρωπος του κόσμου, με ισχυρή θέληση και ευρεία αντίληψη. Κυρίως με φιλοσοφημένο τρόπο ζωής. Σημάδεψε τη φιλοσοφία μου και τη ζωή μου. Έκανα χρόνια να τον γνωρίσω, να τον μάθω. Στα κρισιμότερα χρόνια της ζωής μου δεν ήταν κοντά μου. Ταξίδευε για να προσφέρει στην οικογένειά του μια καλύτερη ποιότητα ζωής. Τον στερηθήκαμε... Αλλά δεν είχε σημασία η ποσότητα του χρόνου, αλλά η ποιότητα, όσο περάσαμε κοντά του. Δεν μιλούσε πολύ. Αλλά όταν έλεγε κάτι, ήταν τόσο εύστοχο, τόσο βαθιά σωστό και τόσο φιλοσοφημένο που κλόνιζε τις πεποιθήσεις και τα πιστεύω σου.  Ήμουν έφηβη και αντιδραστική...

Ραγισμένη επιθυμία

 Όταν ήμουν παιδί είχα ένα πλατύ χαμόγελο, έτσι νόμιζα ότι φανέρωνα την αθωότητα και την αισιοδοξία μου. Όταν ήμουν παιδί είχα τα πιο μεγάλα όνειρα, όνειρα που έδιναν πνοή στην πορεία μου. Όταν ήμουν παιδί είχα καρδιά, μια μεγάλη καρδιά που χωρούσε όλο τον κόσμο. Και μετά μεγάλωσα και κατάλαβα ότι ο κόσμος των μεγάλων είναι μόνο πλατιά, ψεύτικα χαμόγελα, μόνο για να κρύβω σκιές, συναισθήματα, και τραύματα. Να ζω σε έναν πλαστό κόσμο με ανθρώπους, που ξέχασαν να ζουν, να νιώθουν, να αγαπούν.  Με ανθρώπους που φοβούνται ακόμη και τη λέξη "συναίσθημα".  Κι όμως αυτή περικλείει όλα όσα μπορεί να νιώσει κάποιος...  Πάθος, πόθο, ελπίδα, αγάπη, έρωτα, πόνο... πόνο... πόνο... Κι όμως, έκρυψα τον πόνο και τον έκανα χαμόγελο. Και έκρυψα τις πληγές και τις ονόμασα μάθημα. Και σκούπισα τα δάκρυα και περίμενα τη βροχή. Και μάτωσα την καρδιά μου μέχρι να μην μείνει σταγόνα. Και τότε κατάλαβα ότι γεννήθηκα με ραγισμένη καρδιά.  Δέχθηκα τα χτυπήματα και δεν λύγισα. Πλημμύρισα δ...