Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

Οι άντρες «κλέβουν» τον ύπνο των γυναικών


Η αγάπη μπορεί να τα νικάει όλα, αλλά όχι και το ροχαλητό. Μια νέα έρευνα δείχνει πως μία γυναίκα στις τρεις χάνει ετησίως περισσότερες από 3 εβδομάδες ύπνου τον χρόνο εξαιτίας του ροχαλητού του συντρόφου της και ότι οι τέσσερις στις δέκα καταφεύγουν τακτικά σε άλλο δωμάτιο για να κλείσουν μάτι.
Ο εφιάλτης, όμως, φαίνεται πως τελειωμό δεν έχει – και τελικά μία στις εννέα γυναίκες κοιμάται για πάντα σε ξεχωριστό δωμάτιο για να… σωθεί!
Σε αντίθεση, όμως, με ό,τι πιστεύουν πολλές γυναίκες, δεν είναι μόνο οι άντρες που ροχαλίζουν. Σύμφωνα με την έρευνα του Βρετανικού Ιδρύματος Πνευμόνων (BLF), που πραγματοποιήθηκε σε 2.500 εθελοντές, συνολικά το 39% των ενηλίκων χάνουν κατά μέσον όρο 1,5 ώρα ύπνου κάθε βράδυ εξαιτίας του ροχαλητού του/της συντρόφου τους.
Στους «χαμένους» ανήκει το 41% των γυναικών αλλά και το 24% των ανδρών, που δηλώνουν πως τους ξυπνάει το ροχαλητό της συμβίας τους.



Οι ειδικοί του BLF προειδοποιούν ότι το δυνατό ροχαλητό μπορεί να αποτελεί ένδειξη υπνικής άπνοιας, κατά την οποία χαλαρώνουν τόσο πολύ οι μύες και οι ιστοί του λάρυγγα, ώστε «πέφτουν» και εμποδίζουν την αναπνοή.
Όταν την αποφράξουν πλήρως, εκδηλώνεται η άπνοια, κύριο χαρακτηριστικό της οποίας είναι η αιφνίδια διακοπή του ροχαλητού και λίγο μετά ο χαρακτηριστικός ήχος του ανθρώπου που ασφυκτιά και προσπαθεί να πάρει ανάσα.
Οι πάσχοντες από άπνοια αισθάνονται το επόμενο πρωί κουρασμένοι και αδύναμοι να συγκεντρωθούν, ενώ συχνά έχουν και υπνηλία στη διάρκεια της ημέρας.
Τα υπάρχοντα στοιχεία υποδηλώνουν ότι το 4% των μεσηλίκων ανδρών και το 2% των μεσηλίκων γυναικών έχουν άπνοια.
Το ροχαλητό και η υπνική άπνοια είναι πιο συχνές σε άτομα που διαθέτουν περιττά κιλά ή/και υπερκαταναλώνουν αλκοόλ και γι’ αυτό η απώλεια βάρους και ο περιορισμός του αλκοόλ μπορεί να την αμβλύνουν.

ΠΗΓΗ: tanea.gr

Σχόλια

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Ξεκαθαρίσματα από την αρχή

Έρχεται κάποια στιγμή στη ζωή σου, που όλα όσα έχεις ζήσει, απώλειες, απογοητεύσεις, απορρίψεις, πληγές, αλλά και χαρές, έρωτες επιτυχίες, γιορτές, να γεννήσουν τέτοια συναισθήματα μέσα σου, που να κάνουν επιτακτική την ανάγκη για ένα τελικό ξεκαθάρισμα. Να αγαπάς τελικά μόνο αυτούς που σε αγαπούν ειλικρινά και με πράξεις, να αποκλείσεις οριστικά τους υποκριτές και συμφεροντολόγους, να ξεχάσεις όσους σε πλήγωσαν, να κρατήσεις κοντά σου μόνο όσους στάθηκαν όρθιοι δίπλα σου σε λιακάδα και καταιγίδα. Φταίει ο ανάδρομος, φταίει το ζώδιο, φταίνε οι πλανήτες, φταίει το τραγικό δίσεκτο, φταίει ότι πλησιάζουν τα γενέθλιά μου; Δεν ξέρω! Μπορεί να φταίει ο ίδιος μου ο εαυτός. Αλλά, πραγματικά, είμαι σε μια στιγμή -και ίσως και μια ηλικία- που πλέον κουράστηκα με τα ψεύτικα λόγια και χαμόγελα, τις δημόσιες σχέσεις και τη ματαιοδοξία. Και κυρίως κουράστηκα με το ψέμα και την αχαριστία, που όσο κι αν προσπαθώ να ξεχνώ και να αδιαφορώ, συνεχώς επανέρχονται πρόσωπα, καταστάσεις και γεγονότα στη μ...

Μάθημα ζωής η απώλεια...

Ο θάνατος ενός πολυαγαπημένου προσώπου είναι βαρύ, συναισθηματικό φορτίο. Αφήνει ανεπούλωτες πληγές και βαθύ τραύμα. Όταν πέθανε ο πατέρας μου πριν από τρεις μήνες, κάποιοι φίλοι μου είπαν ότι τώρα ήρθε η ώρα να ωριμάσω. Δεν ξέρω αν βοηθάει ο θάνατος ενός γονιού στην ωρίμαση, αλλά σίγουρα είναι τεράστια αλλαγή στην καθημερινότητα, στη ζωή σου. Ανατρέπει τις ισορροπίες σου και τη συναισθηματική σου σταθερότητα. Δημιουργείται μία νέα πραγματικότητα στην οποία πρέπει να αντεπεξέλθεις και να προσαρμοστείς. Και πέραν όλων των άλλων είναι η θλίψη και το πένθος που πρέπει να διαχειριστείς. Φορτίο ασήκωτο να πάρει. Εκεί που τη μια στιγμή χαμογελάς ή και γελάς με κάτι πραγματικά αστείο, εκεί βυθίζεσαι σε μια απαράμιλλη απελπισία. Κάθε μέρα είναι ένας αγώνας επιβίωσης και συνειδητοποίησης. Οι περισσότεροι λένε πως ο χρόνος είναι γιατρός, αλλά όπως σε όλες τις άλλες περιπτώσεις, ο χρόνος δεν γιατρεύει... τουλάχιστον όχι το τραύμα της απώλειας, μιας απώλειας που όσο τη συνειδητοποιείς τόσο περισσό...

Ζήσε! Και αγάπα!

Κάποτε ένας πολυ αγαπημένος μου άνθρωπος μου είχε πει ότι ο θάνατος είναι το μόνο βέβαιο καθώς ούτε η γέννηση είναι δεδομένη. Η αλήθεια είναι ότι τον είχα κοιτάξει κάπως στραβά όταν μου το είπε, αλλά αντιλήφθηκα αμέσως τη σκέψη του και την πραγματικότητα που έκρυβε η κυνική, για εμένα, διαπίστωσή του Για περισσότερα από είκοσι χρόνια, οδηγώντας στη δουλειά μου, περνώ έξω από το ΚΑΤ. Και κάθε μέρα, αυτό που σκέφτομαι είναι ότι είμαστε τυχεροί που είμαστε απέξω, γνωρίζοντας πολύ καλά ότι αρκετοί ειναι εκείνοι που ανεβαίνουν τον δικό τους Γολγοθά καθημερινά σ' ένα δωμάτιο νοσοκομείου. Από την ημέρα που έφυγε από τη ζωή ο πατέρας μου, έχω ανανεώσει τη θεωρία μου σχετικά με τη ζωή μας και το πόσο ευγνώμονες πρέπει να είμαστε που συνεχίζουμε όρθιοι τον καθημερινό αγώνα. Ο πόνος από τον χαμό του πατέρα μου είναι αβάσταχτος. Προσπαθείς να παρηγορηθείς επικαλούμενος χίλιες δικαιολογίες: ότι ειναι καλύτερο ένας καρκινοπαθής να φεύγει όσο το δυνατόν γρηγορότερα αν είναι να ταλαιπωρείται χρόνι...