Δεν σημαίνει αναγκαστικά πως όλα τελείωσαν και σταματάς να αισθάνεσαι οτιδήποτε γι' αυτόν τον άνθρωπο που έχεις απέναντί σου. Πολλές φορές δεν φθάνει μόνο η αγάπη για να σε κρατήσει σε μία σχέση. Υπάρχουν πολλοί... παράγοντες που σε αναγκάζουν να αποχωρείς...
Μπορεί μέσα σου να πεθαίνεις! Μπορεί μέσα σου να κλαις! Μπορεί μέσα σου να πονάς! Αλλά ποτέ στο αντίο επάνω δεν πρέπει να υπάρχουν εκφράσεις ή εκδηλώσεις συναισθημάτων. Πες... αντίο και φύγε... Άλλωστε και οι δύο ξέρετε ότι είναι αυτή η σκληρή στιγμή του αποχωρισμού και του αποχαιρετισμού. Ίσως μάλιστα να προσπαθείτε και οι δύο να το πείτε και κανείς από τους δύο να μην μπορεί.
Αλλά είναι στιγμές που πρέπει να ειπωθεί γιατί πολύ απλά δεν υπάρχει... παραπέρα, δεν υπάρχει κάτι περισσότερο γιατί μέσα στο μυαλό του ή στην καρδιά του ένας από τους δύο έχει βάλει όρια και όρους, μπορεί ο έρωτας να αντίκειται στη λογική του, μπορεί το συναίσθημα να είναι υπερβολικό για τα δεδομένα ενός ανθρώπου που έχει τέτράγωνη σκέψη, μπορεί το καθήκον να είναι πάνω από την αγάπη... Καθήκον, μισητή λέξη. Όπως υποχρέωση... Όπως λογική... Όπως χωρισμός... Όπως το αντίο...
Αν το σκεφτείς δεν θα το πεις ποτέ... Αλλά το ξέρεις ότι πρέπει... οπότε όσο κι αν το καθυστερείς... ο χρόνος θα το φέρει ως φυσική συνέπεια. Μπορεί να μην ειπωθεί ποτέ αλλά θα το ζήσεις, επώδυνα και ολοκληρωτικά. Οπότε μπορείς απλώς να το πεις δυνατά και ηχηρά και να μην γυρίσεις πίσω τη στιγμή που θα ακούσεις να φωνάζει το όνομά σου. Να μην λυγίσεις αν δεις απελπισία στο βλέμμα. Να μην δακρύσεις όταν αντικρίσεις το πρώτο δάκρυ. Να μην ραγίσεις όταν ακούσεις την καρδιά του να σπάει. Απλώς πεέπει να γίνει!..
Έλενα Αντωνίου
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου