Τελευταία το σκέφτομαι όλο και πιο συχνά. Οι σχέσεις σε όλα τα επίπεδα, φιλικό, επαγγελματικό, ερωτικό, μου θυμίζουν τη σχέση με τις εταιρείες κινητής τηλεφωνίας.
Όταν θέλουν να σε προσελκύσουν για πελάτη, σου προσφέρουν ένα σωρό προνόμια: πακέτα, εκπτώσεις, MB, συσκευές, αξεσουάρ μπλα μπλα μπλα. Όσο περνούν τα χρόνια και το συμβόλαιο ανανεώνεται, ξεχνούν ότι είσαι πελάτης. Υπάρχει συνήθεια και φθορά. Θεωρείσαι δεδομένος. Δεν υπάρχει κάτι να ανανεώσει αυτήν τη σχέση. Όλοι τείνουν να ξεχνούν ότι ο παλιός πελάτης είναι αυτός που έχει στηρίξει την εταιρεία για χρόνια, που έχει περάσει όλες τις ανανεώσεις, όλες τις δυσκολίες. Έχει περπατήσει μαζί σου όλα τα βήματα για τη δική σου εξέλιξη. Και όμως, ο καινούργιος πελάτης πάντα φαντάζει σαν κάτι πολύτιμο και μοναδικό. Ώσπου να παλιώσει κι αυτός.
Οι σχέσεις, όμως, για να επιβιώσουν θέλουν φροντίδα, θέλουν ανανέωση, θέλουν προσπάθεια και από τις δύο πλευρές. Θέλουν κίνητρο! Δεν μπορεί να δίνει μόνο η μία πλευρά, μόνο ο ένας. Το να θεωρούμε δεδομένους και σίγουρους τους ανθρώπους στη ζωή μας, είναι το μεγαλύτερο λάθος που μπορούμε να κάνουμε. Γιατί έτσι ακριβώς τους χάνουμε.
Και μπορεί, επαναλαμβάνω, το νέο να φαντάζει ανεκτίμητο, αλλά πάντα το παλιό είναι αλλιώς. Και πάντα, όταν θεωρούμε ότι αυτό που έχουμε στη ζωή μας, αξίζει, οφείλουμε στον εαυτό μας να το προσπαθήσουμε περισσότερο από το να παραιτούμαστε αμέσως.
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου