«Καλύτερα να έχεις αγαπήσει και να χάσεις παρά να μην έχεις αγαπήσει ποτέ». – Άλφρεντ Λόρδος Τένισον.
Το σκέφτομαι ξανά και ξανά. Θα ήθελα να ακούσω κάποια στιγμή και τη δική σας άποψη. Είναι καλύτερο να έχεις αγαπήσει παράφορα και να χάσεις ή είναι καλύτερο να μην έχεις αγαπήσει ποτέ;
Σκέφτομαι διάφορα, όπως το ότι ο τυφλός δεν ξέρει πώς είναι το φως αφού γεννήθηκε τυφλός Οπότε υπάρχει η ελπίδα...
Θέλω να πω πως αν αγαπήσεις και χάσεις ενώ θεωρείς ότι ζεις την αγάπη την αιώνια, τότε θα χάσεις και την ελπίδα. Την ξόδεψες τη μεγάλη αγάπη που σου αναλογεί, οπότε απελπίζεσαι ότι δεν υπάρχει τίποτα πλέον να περιμένεις.
Από την άλλη πλευρά, είναι καλύτερα να αγαπήσεις, να έχεις βιώσει αυτό το απόλυτο συναίσθημα, να έχεις ζήσει μια υπέροχη ιστορία αγάπης που απλώς δεν ήταν τόσο δυνατή για να διαρκέσει, από το να μην ξέρεις για πόσο έντονα συναισθήματα είσαι ικανός. Να μην γευθείς ποτέ την απόλυτη ευτυχία.
Άλλωστε, κανείς "παράδεισος" δεν διαρκεί για πάντα.
Ίσως η αλήθεια είναι στη μέση...
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου