Υπάρχουν γυναίκες που επιλέγουν να προχωρούν μόνες. Γυναίκες που δεν περιμένουν από κανέναν να αποφασίσει για τη ζωή τους. Ανοίγουν μόνες τους τον δρόμο τους και τον βαδίζουν με όλες τις λάθος επιλογές και τα σφάλματά τους. Υπάρχουν γυναίκες που επιλέγουν τη μοναξιά, αυτές που δεν θα τους κρατήσει ποτέ κανείς το χέρι στη διαδρομή, που κανείς δεν θα σταθεί στο πλάι τους.
Προσπάθησαν να μπουν μπροστά τους και έκοψαν τη φόρα τους, δεν θέλησαν να καθίσουν πίσω τους γιατί φοβήθηκαν ότι η λάμψη τους θα τους καλύψει, προσπάθησαν να πατήσουν πάνω τους για να μην τις αφήσουν να αναπνεύσουν.
Αλλά εκείνες αγωνίστηκαν για τη θέση τους στην επιφάνεια, δεν φοβήθηκαν, λύγισαν κάποιες στιγμές, αλλά δεν σταμάτησαν... Είναι ελεύθερες, είναι αδύναμες αλλά και σκληρές, είναι ρεαλίστριες αλλά και συναισθηματικές, όπως είναι όλοι οι άνθρωποι, είναι απλώς ανθρώπινες, τέλειες όπως είναι, τέλειες όπως αισθάνονται. Δεν ζητούν από κανέναν να τις καταλάβει. Κυρίως όχι να τις σώσει. Έχουν σώσει από καιρό τον εαυτό τους... Δεν ζητούν από κανέναν ούτε καν να τις αγαπήσει. Απλώς θέλουν να ζήσουν... όπως έχουν επιλέξει. Μόνες και ελεύθερες... Εσύ που μπαίνεις στη ζωή της επειδή σου το επέτρεψε, φρόντισε -όσο μείνεις- να της φερθείς όπως της αξίζει... Κυρίως μην φοβηθείς...
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου