Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

Σαντορίνη, όνειρο ζωής


Από τους σημαντικότερους τουριστικούς προορισμούς σε παγκόσμιο επίπεδο, η Σαντορίνη (Θήρα) είναι ένα όνειρο που το βλέπει κανείς με τα μάτια ανοιχτά. Οι πιστοί φίλοι της Σαντορίνης που επισκέπτονται το νησί με πλοίο αισθάνονται κάθε φορά την ίδια σπάνια συγκίνηση, ήδη από τη στιγμή που αρχίζουν να διαγράφονται αχνά οι γραμμές του φημισμένου ηφαιστειογενούς νησιού. Όσοι πάλι επισκέπτονται τη Σαντορίνη πρώτη φορά αντικρίζουν εκστατικοί τους παραδοσιακούς οικισμούς που απλώνονται στο χείλος της καλντέρας, ενώ η θαλασσινή αύρα τούς συνοδεύει ώς τον Αθηνιό, το μικρό αλλά πολυσύχναστο λιμάνι του νησιού, που υποδέχεται τους ταξιδιώτες. Ανεβαίνοντας τις φιδωτές στροφές της ορθοπλαγιάς πάνω από τον Αθηνιό, όσοι δε γνωρίζουν από παλαιότερες επισκέψεις τους το νησί παίρνουν απλώς μια πρόγευση αυτού που πρόκειται να ακολουθήσει. Φθάνοντας ύστερα από λίγο στα Φηρά, την πρωτεύουσα της Σαντορίνης, έχουν πλέον τη δυνατότητα να απολαύσουν τη μαγευτική θέα στην καλντέρα, τη Νέα και την Παλαιά Καμένη, τη Θηρασιά. Τότε μόνο συνειδητοποιούν ότι η φύση δημιούργησε και ο άνθρωπος έχτισε εκεί όπου η θέα κόβει την ανάσα.


Όμως, δεν είναι μόνον η ανεπανάληπτη θέα στην εντυπωσιακή καλντέρα και το υπέροχο ηλιοβασίλεμα που τραβά την προσοχή των επισκεπτών στη Σαντορίνη. Αμέτρητα είναι και τα υπόλοιπα αξιοθέατα του νησιού: τα αρχιτεκτονικά στολίδια, δείγματα γνήσιας θηραϊκής αρχιτεκτονικής (Φηρά, Φηροστεφάνι, Ημεροβίγλι, Οία), οι σπουδαίοι αρχαιολογικοί χώροι (Ακρωτήρι, αρχαία Θήρα), οι παραδοσιακοί οικισμοί (Εμπορείο, Μεγαλοχώρι, Πύργος), οι νησίδες Νέα και Παλαιά Καμένη, μνημεία ιδιαίτερου φυσικού κάλλους και μεγάλου επιστημονικού ενδιαφέροντος, το εξαίρετο Μουσείο Προϊστορικής Θήρας στα Φηρά, τα παραδοσιακά οινοποιεία, που αποκαλύπτουν στους επισκέπτες τα μυστικά της παρασκευής του φημισμένου σαντορινιού κρασιού. Κι όλα αυτά σε συνδυασμό με την άρτια ξενοδοχειακή υποδομή, την έντονη νυχτερινή ζωή, τα κοσμοπολίτικα θέρετρα με τις οργανωμένες παραλίες (Καμάρι, Περίσσα, Περίβολος), την εξαίρετη τοπική κουζίνα (φάβα, άσπρες μελιτζάνες, ντοματάκια λιαστά, ντοματοκεφτέδες κ.ά.).

ΠΗΓΗ: in.gr

Σχόλια

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Η εξέλιξη στην αισθηματική λογοτεχνία

Μία σκέψη έχει τρυπώσει στο μυαλό μου και δεν μπορεί να φύγει. Πριν από λίγες ημέρες διάβασα ένα Άρλεκιν από τη δεκαετία του '90 και θύμωσα. Θύμωσα τόσο πολύ! Με γέμισε τοξικότητα και θλίψη και μαζί και ανακούφιση που επιτέλους έχουμε τη δύναμη να αλλάξουμε... την ιστορία. Θυμήθηκα τον λόγο για τον οποίο θέλησα να γράψω ιστορίες αγάπης και τι δεν μου άρεσε σ' αυτές που διάβαζα στα εφηβικά μου χρόνια. Ποτέ δεν μου άρεσαν οι άντρες-κυρίαρχοι-αφέντες και οι γυναίκες-παρθένες (στη συμπεριφορά)- υποτακτικές.  Άντρες που επέβαλαν το εγώ τους, έδιναν εντολές, δεν δέχονταν αντιρρήσεις, έλεγχαν το άβουλο θηλυκό με γοητεία και σεξ και σε όλες τις σελίδες κυριαρχούσε αυτή η τοξική αρρενωπότητα. Άντρες που χτυπούσαν το χέρι στο τραπέζι και έλεγαν "σκάσε" και μπορεί να έριχναν και καμία ελαφριά γιατί "έτσι είναι οι άντρες" και οι γυναίκες το θεωρούσαν αρρενωπό και σέξι και ποθητό και επιθυμητό.  Γυναίκες που νόμιζαν ότι είχαν προσωπικότητα αλλά η μόνη έγνοια ήταν να μην

ΠΟΥ ΠΑΕΙ Ο ΕΡΩΤΑΣ ΟΤΑΝ ΠΕΘΑΙΝΕΙ;

Είναι ένα ερώτημα που το έχουμε κάνει όλοι. Ερωτευόμαστε σφόδρα έναν άνθρωπο κι ένα πρωί... το απόλυτο κενό... Προχωράμε στη ζωή μας σαν να μην υπήρξε ποτέ. Κι όμως αυτός ο άνθρωπος κάποτε σήμαινε τα πάντα για εμάς! Οπότε; Πού πάει τόσός έρωτας; Τόσα παράφορα συναισθήματα; Τόσα σ' αγαπώ για πάντα; Προσωπικά κατέληξα σε μία απάντηση. Απλώς πεθαίνει. Σβήνει και χάνεται. Εξατμίζεται. Ξεκινά με πάθος και φόρα για να καταλήξει ένα φάντασμα. Ο έρωτας, ναι πεθαίνει, αλλά αν πραγματικά αγαπάμε έναν άνθρωπο, ανεξαρτήτως της κατάληξης της σχέσης μας, απλώς συνεχίζουμε να αγαπάμε. Γιατί άλλωστε η αγάπη είναι ανιδιοτελής και μπορεί να υπάρξει σε πολλές μορφές. Αδερφική, πατρική, μητρική, φιλική, επαγγελματική... πόσες ακόμη μπορείτε να σκεφθείτε. Και φυσικά η αγάπη ανάμεσα σε δύο ανθρώπους που κάποτε υπήρξαν τα πάντα ο ένας για τον άλλο. Όταν η σχέση τελειώνει, ο έρωτας έχει τελειώσει προ πολλού, καθώς ως μοφή δεν διαρκεί σε όλη τη διάρκεια της σχέσης ούτε σε όλη τη διάρκεια της ζωής τ

Η ΑΠΟΣΤΑΣΗ ΠΟΥ... ΠΟΝΑΕΙ!

Μάτια που δεν βλέπονται, γρήγορα λησμονιούνται λέει ο θυμόσοφος λαός μας. Από την άλλη, υπάρχει και το εκ διαμέτρου αντίθετο μότο "δεν θέλω να σε βλέπω συχνά, θέλω να μου λείπεις". Περί γούστου κολοκυθόπιτα. Προσωπικά δεν πιστεύω ότι η απόσταση ενδυναμώνει τον έρωτα ούτε ότι τον αποδυναμώνει. Όταν τρελαίνεσαι για έναν άνθρωπο θέλεις να τον βλέπεις συνέχεια, να τον ζεις, να τον αναπνέεις, να τον αγγίζεις, να είναι κάθε μέρα σαν την πρώτη φορά που τον είδες. Να έχεις ακόμη καρδιοχτύπι και αγωνία, λαχτάρα, πόθο, επιθυμία... Δεν είμαι από αυτές που θεωρούν ότι ο άλλος είναι δεδομένο όταν βλέπεστε συνέχεια, αλλά από εκείνες που ζουν τη στιγμή με τον αγαπημένο τους σαν να είναι η τελευταία. Σήμερα είστε μαζί, αύριο; Ανασφάλεια, θα μου πείτε. Μπορεί, τι να πω! Δεν έχω μάθει να βάζω ταμπέλες στο συναίσθημα ούτε ακολουθώ στρατηγική και σχέδιο... τυλίγματος. Αυτό που αισθάνομαι και σκέφτομαι το λέω, το ζω... το ζω μέχρι μέσα στην ψυχή μου, κάτω από το πετσί μου και δεν χορταίνω...