Στα 76 του χρόνια ο Αλέν Ντελόν διαθέτει μία γοητεία που ελάχιστοι άνδρες έχουν έστω και σε νεαρή ηλικία. Είναι ένας άνδρας που η ομορφιά του ωρίμασε στον χρόνο, ένας άνδρας που με μία ματιά μπορεί να κατακτήσει οποιαδήποτε γυναίκα θελήσει, ένας άνδρας που προκαλεί έντονα συναισθήματα αλλά και το ίδιο εύκολα ραγίζει καρδιές.
Ο ίδιος σε συνέντευξή του στην Corriere della Sera αποκαλύπτεται κι εξομολογείται τον απόλυτο έρωτα της ζωής του, μιλά για τα γηρατειά, τον σύγχρονο κινηματογράφο και την προσωπικότητά του. Ο Αλέν Ντελόν όπως δεν τον έχουμε... ξανακούσει, ένας άνδρας ερωτευμένος με τη σκέψη εκείνης...
Γνωρίστηκαν στα γυρίσματα της ταινίας «Κριστίν» το 1958. Εκείνη είχε χαρακτηριστεί η Μέριλιν της Ευρώπης, εκείνος ήταν ήδη από τους πιο όμορφους άνδρες του κινηματογράφου. Η σχέση τους διήρκεσε έως το 1963, οπότε και έλυσαν τον αρραβώνα τους. Αμέτρητες γυναίκες πέρασαν από τη ζωή του αλλά φαίνεται πως η μόνη που δεν βγήκε ποτέ από την καρδιά και το μυαλό του είναι η Ρόμι Σνάιντερ.
Ενώ είναι ομιλητικός, όταν ο δημοσιογράφος της ιταλικής εφημερίδας τον ρωτά για την αγαπημένη του ηθοποιό, χαμηλώνει το βλέμμα αλλά και τον τόνο της φωνής του. Η σκέψη του ταξιδεύει αμέσως σ’ εκείνη: «Δεν μπορώ να δω την ταινία ‘Πισίνα’. Με πονάει πολύ» αποκαλύπτει, δείχνοντας πως ακόμη η Ρόμι ζει μέσα του. «Λυπάμαι που δεν την παντρεύτηκα ποτέ» συμπληρώνει λίγο αργότερα.
Η Ρόμι Σνάιντερ είχε γράψει για εκείνον: «Ο πιο σημαντικός άνθρωπος της ζωής μου είναι ο Ντελόν. Όποτε τον χρειάζομαι είναι εκεί να μου κρατήσει το χέρι. Εξακολουθεί να είναι το μόνο άτομο που μπορώ να βασίζομαι πάνω του». Ωστόσο, εκείνος την εγκατέλειψε μ’ ένα σύντομο μήνυμα «είμαι στο Μεξικό με τη Ναταλί!» της έστειλε και τη συνέτριψε.
Συναντήθηκαν ξανά στα γυρίσματα της ταινίας «Πισίνα» το 1969 όταν της ζήτησε να συμπρωταγωνιστήσει στο πλευρό του, αλλά πλέον οι ζωές τους είχαν τραβήξει άλλο δρόμο. Εκείνος δεν σταμάτησε να την αγαπάει, ακόμη μέχρι σήμερα το δηλώνει. Η φωνή του βγαίνει σαν ψίθυρος. Ο πόνος του είναι ακόμη ζωντανός όπως και η αγάπη του... Οι αναμνήσεις είναι πολύτιμες για εκείνον και προσπαθεί να τις κρατά δυνατές μέσα του.
Πέρα από τη Ρόμι, η άλλη μεγάλη του αγάπη είναι ο κινηματογράφος. «Δεν μου αρέσει ο σύγχρονος κινηματογράφος» τονίζει. «Ήμουν αρκετά τυχερός να κάνω ταινίες όνειρο. Τώρα δεν είναι έτσι!» επισημαίνει.
Εξομολογείται τη φοβία του που δεν είναι –αντίθετα με ό,τι πιστεύουν οι περισσότεροι – τα γηρατειά, αλλά η αρρώστια. «Ποτέ δεν θα δείξω στο κοινό που με αγάπησε πόσο παραμορφωμένος ή εξασθενημένος είμαι. Φοβάμαι την αδυναμία, την ασθένεια, όχι τα γηρατειά!».
Μιλώντας για τη νεαρή ηλικία του, αναφέρει ότι πέρασε τραγικά χρόνια. «Στα 17 μου χρόνια ήμουν στον στρατό. Η παιδική μου ηλικία ήταν τραγική και μετά συνέβη κάτι μαγικό: ήρθε ο κινηματογράφος στη ζωή μου. Ίσως με επέλεξαν για την εξωτερική μου εμφάνιση αλλά αυτό δεν αντιστοιχεί σε αυτό που ήμουν πραγματικά. Στην ουσία ήταν το εντελώς αντίθετο του εσωτερικού μου αγώνα!».
Δεν είναι τυχαίο ότι ποτέ δεν επιλέχθηκε για κωμικούς ρόλους. «Δεν είναι το στιλ μου» λέει ο γόης της 7ης Τέχνης. Αν παραβλέψουμε κάποιες, οι περισσότερες ταινίες μου είναι σοβαρές. Αντίθετα με ό,τι λένε δεν είμαι δύσκολος ηθοποιός. Είμαι δύσκολος με τους ηλίθιους!».
Στα 76 του χρόνια ο Αλέν Ντελόν αποτελεί έναν ζωντανό θρύλο για τον χώρο του κινηματογράφου. Αποσύρθηκε από τη μεγάλη οθόνη το 1992 με ελάχιστες εξαιρέσεις, ενώ επιστρέφει στο Παρίσι για να πρωταγωνιστήσει σε θεατρικές παραστάσεις. Πλέον ζει στην Ελβετία, έξω από τη Γενεύη με τα δύο μικρότερα παιδιά του, την 22χρονη Ανούσκα και τον 18χρονο Αλέν Φαμπιέν αλλά και τις σκιές που στοιχειώνουν έναν πραγματικό γόη, τις επιλογές, τα λάθη, τους χαμένους έρωτες, τις αναμνήσεις του...
Ο ίδιος σε συνέντευξή του στην Corriere della Sera αποκαλύπτεται κι εξομολογείται τον απόλυτο έρωτα της ζωής του, μιλά για τα γηρατειά, τον σύγχρονο κινηματογράφο και την προσωπικότητά του. Ο Αλέν Ντελόν όπως δεν τον έχουμε... ξανακούσει, ένας άνδρας ερωτευμένος με τη σκέψη εκείνης...
Γνωρίστηκαν στα γυρίσματα της ταινίας «Κριστίν» το 1958. Εκείνη είχε χαρακτηριστεί η Μέριλιν της Ευρώπης, εκείνος ήταν ήδη από τους πιο όμορφους άνδρες του κινηματογράφου. Η σχέση τους διήρκεσε έως το 1963, οπότε και έλυσαν τον αρραβώνα τους. Αμέτρητες γυναίκες πέρασαν από τη ζωή του αλλά φαίνεται πως η μόνη που δεν βγήκε ποτέ από την καρδιά και το μυαλό του είναι η Ρόμι Σνάιντερ.
Ενώ είναι ομιλητικός, όταν ο δημοσιογράφος της ιταλικής εφημερίδας τον ρωτά για την αγαπημένη του ηθοποιό, χαμηλώνει το βλέμμα αλλά και τον τόνο της φωνής του. Η σκέψη του ταξιδεύει αμέσως σ’ εκείνη: «Δεν μπορώ να δω την ταινία ‘Πισίνα’. Με πονάει πολύ» αποκαλύπτει, δείχνοντας πως ακόμη η Ρόμι ζει μέσα του. «Λυπάμαι που δεν την παντρεύτηκα ποτέ» συμπληρώνει λίγο αργότερα.
Η Ρόμι Σνάιντερ είχε γράψει για εκείνον: «Ο πιο σημαντικός άνθρωπος της ζωής μου είναι ο Ντελόν. Όποτε τον χρειάζομαι είναι εκεί να μου κρατήσει το χέρι. Εξακολουθεί να είναι το μόνο άτομο που μπορώ να βασίζομαι πάνω του». Ωστόσο, εκείνος την εγκατέλειψε μ’ ένα σύντομο μήνυμα «είμαι στο Μεξικό με τη Ναταλί!» της έστειλε και τη συνέτριψε.
Συναντήθηκαν ξανά στα γυρίσματα της ταινίας «Πισίνα» το 1969 όταν της ζήτησε να συμπρωταγωνιστήσει στο πλευρό του, αλλά πλέον οι ζωές τους είχαν τραβήξει άλλο δρόμο. Εκείνος δεν σταμάτησε να την αγαπάει, ακόμη μέχρι σήμερα το δηλώνει. Η φωνή του βγαίνει σαν ψίθυρος. Ο πόνος του είναι ακόμη ζωντανός όπως και η αγάπη του... Οι αναμνήσεις είναι πολύτιμες για εκείνον και προσπαθεί να τις κρατά δυνατές μέσα του.
Πέρα από τη Ρόμι, η άλλη μεγάλη του αγάπη είναι ο κινηματογράφος. «Δεν μου αρέσει ο σύγχρονος κινηματογράφος» τονίζει. «Ήμουν αρκετά τυχερός να κάνω ταινίες όνειρο. Τώρα δεν είναι έτσι!» επισημαίνει.
Εξομολογείται τη φοβία του που δεν είναι –αντίθετα με ό,τι πιστεύουν οι περισσότεροι – τα γηρατειά, αλλά η αρρώστια. «Ποτέ δεν θα δείξω στο κοινό που με αγάπησε πόσο παραμορφωμένος ή εξασθενημένος είμαι. Φοβάμαι την αδυναμία, την ασθένεια, όχι τα γηρατειά!».
Μιλώντας για τη νεαρή ηλικία του, αναφέρει ότι πέρασε τραγικά χρόνια. «Στα 17 μου χρόνια ήμουν στον στρατό. Η παιδική μου ηλικία ήταν τραγική και μετά συνέβη κάτι μαγικό: ήρθε ο κινηματογράφος στη ζωή μου. Ίσως με επέλεξαν για την εξωτερική μου εμφάνιση αλλά αυτό δεν αντιστοιχεί σε αυτό που ήμουν πραγματικά. Στην ουσία ήταν το εντελώς αντίθετο του εσωτερικού μου αγώνα!».
Δεν είναι τυχαίο ότι ποτέ δεν επιλέχθηκε για κωμικούς ρόλους. «Δεν είναι το στιλ μου» λέει ο γόης της 7ης Τέχνης. Αν παραβλέψουμε κάποιες, οι περισσότερες ταινίες μου είναι σοβαρές. Αντίθετα με ό,τι λένε δεν είμαι δύσκολος ηθοποιός. Είμαι δύσκολος με τους ηλίθιους!».
Στα 76 του χρόνια ο Αλέν Ντελόν αποτελεί έναν ζωντανό θρύλο για τον χώρο του κινηματογράφου. Αποσύρθηκε από τη μεγάλη οθόνη το 1992 με ελάχιστες εξαιρέσεις, ενώ επιστρέφει στο Παρίσι για να πρωταγωνιστήσει σε θεατρικές παραστάσεις. Πλέον ζει στην Ελβετία, έξω από τη Γενεύη με τα δύο μικρότερα παιδιά του, την 22χρονη Ανούσκα και τον 18χρονο Αλέν Φαμπιέν αλλά και τις σκιές που στοιχειώνουν έναν πραγματικό γόη, τις επιλογές, τα λάθη, τους χαμένους έρωτες, τις αναμνήσεις του...
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου