Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

Δείξτε ότι... το «φυσάτε»

Ανάγκη επίδειξης; Ανάγκη αναγνώρισης; Όπως κι αν το διατυπώσουμε, υπάρχουν κάποια στάνταρ τα οποία επιβεβαιώνουν ότι κάποιοι άνθρωποι έχουν επιτύχει στη ζωή τους, ενώ κάποιοι άλλοι έχουν ακόμη δρόμο. Σύμφωνα με νέα έρευνα, οι περισσότεροι Βρετανοί θεωρούν επιτυχημένο κάποιον γνωστό τους αν διαθέτει τζακούζι!!! Όπως αναφέρεται στην έρευνα, υπάρχουν διαφορετικές επιθυμίες ανάμεσα σε άνδρες και γυναίκες και ανάλογα με αυτά που κατέχει ο καθένας τον ανεβάζει στην εκτίμηση και στα μάτια των φίλων και γνωστών αλλά και στην κοινωνική τάξη!
Τα στατιστικά στοιχεία, όπως τα δημοσιεύει η Daily Mail, δείχνουν ότι 69% ανδρών και γυναικών θεωρούν πως η ύπαρξη τζακούζι στο σπίτι είναι το απόλυτο δείγμα επιτυχίας για κάποιον, ενώ κατά πόδα σε ένδειξη... οικονομικού status ακολουθεί μία ντουλάπα γκαρνταρόμπα, κάτι που αποτελεί διακαή πόθο για μία γυναίκα. Κατά 45% οι γυναίκες θεωρούν την ντουλάπα γκαρνταρόμπα ως απόλυτο δείγμα επιτυχίας, ενώ οι άνδρες κατά 34% επιθυμούν να έχουν ηχεία μουσικής σε όλα τα δωμάτια. Τα αποτελέσματα της έρευνας δείχνουν πώς τα γούστα και τα σύμβολα επιτυχίας αλλάζουν με τις εποχές. Το 1950, το πιο επιθυμητό αντικείμενο για ένα νοικοκυριό ήταν μία τοστιέρα, ενώ το 1960 ένα πλυντήριο. Μία δεκαετία αργότερα, must για κάθε σπίτι ήταν μία έγχρωμη τηλεόραση και το 1980 ήταν η εποχή του φούρνου μικροκυμάτων. Επίσης, σύμφωνα με την έρευνα, οι άνδρες και οι γυναίκες έχουν πολύ διαφορετική αντίληψη για το τι σημαίνει «ολοκληρωμένο σπιτικό».




Top 10 ανδρών

1. Ηχεία μουσικής σε κάθε δωμάτιο – 34%
2. Τζακούζι -32%
3. 3D TV – 31%
4. Ψυγείο αμερικάνικου στιλ – 27%
5. Φώτα ενεργοποιούμενα με ήχο – 24%
6. Ντουλάπα-γκαρνταρόμπα  - 21%
7. Μεγάλη κουζίνα – 15%
8. Καφετιέρα – 9%
9. Ψυγείο κρασιών – 8%
10. Συμπιεστής ανακύκλωσης - 7%

Top 10 γυναικών
1. Ντουλάπα-γκαρνταρόμπα  -45%
2. Ψυγείο αμερικάνικου στιλ - 38%
3. Τζακούζι - 37%
4. Μεγάλη κουζίνα – 24%
5. Φώτα ενεργοποιούμενα με ήχο – 21%
6. 3D TV – 19%
7. Καφετιέρα – 8%
8. Ψυγείο κρασιών – 7%
= 9. Μίξερ χεριού
= 9. Μπάρμπεκιου γκαζιού  -6%

Σχόλια

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Η εξέλιξη στην αισθηματική λογοτεχνία

Μία σκέψη έχει τρυπώσει στο μυαλό μου και δεν μπορεί να φύγει. Πριν από λίγες ημέρες διάβασα ένα Άρλεκιν από τη δεκαετία του '90 και θύμωσα. Θύμωσα τόσο πολύ! Με γέμισε τοξικότητα και θλίψη και μαζί και ανακούφιση που επιτέλους έχουμε τη δύναμη να αλλάξουμε... την ιστορία. Θυμήθηκα τον λόγο για τον οποίο θέλησα να γράψω ιστορίες αγάπης και τι δεν μου άρεσε σ' αυτές που διάβαζα στα εφηβικά μου χρόνια. Ποτέ δεν μου άρεσαν οι άντρες-κυρίαρχοι-αφέντες και οι γυναίκες-παρθένες (στη συμπεριφορά)- υποτακτικές.  Άντρες που επέβαλαν το εγώ τους, έδιναν εντολές, δεν δέχονταν αντιρρήσεις, έλεγχαν το άβουλο θηλυκό με γοητεία και σεξ και σε όλες τις σελίδες κυριαρχούσε αυτή η τοξική αρρενωπότητα. Άντρες που χτυπούσαν το χέρι στο τραπέζι και έλεγαν "σκάσε" και μπορεί να έριχναν και καμία ελαφριά γιατί "έτσι είναι οι άντρες" και οι γυναίκες το θεωρούσαν αρρενωπό και σέξι και ποθητό και επιθυμητό.  Γυναίκες που νόμιζαν ότι είχαν προσωπικότητα αλλά η μόνη έγνοια ήταν να μην

ΠΟΥ ΠΑΕΙ Ο ΕΡΩΤΑΣ ΟΤΑΝ ΠΕΘΑΙΝΕΙ;

Είναι ένα ερώτημα που το έχουμε κάνει όλοι. Ερωτευόμαστε σφόδρα έναν άνθρωπο κι ένα πρωί... το απόλυτο κενό... Προχωράμε στη ζωή μας σαν να μην υπήρξε ποτέ. Κι όμως αυτός ο άνθρωπος κάποτε σήμαινε τα πάντα για εμάς! Οπότε; Πού πάει τόσός έρωτας; Τόσα παράφορα συναισθήματα; Τόσα σ' αγαπώ για πάντα; Προσωπικά κατέληξα σε μία απάντηση. Απλώς πεθαίνει. Σβήνει και χάνεται. Εξατμίζεται. Ξεκινά με πάθος και φόρα για να καταλήξει ένα φάντασμα. Ο έρωτας, ναι πεθαίνει, αλλά αν πραγματικά αγαπάμε έναν άνθρωπο, ανεξαρτήτως της κατάληξης της σχέσης μας, απλώς συνεχίζουμε να αγαπάμε. Γιατί άλλωστε η αγάπη είναι ανιδιοτελής και μπορεί να υπάρξει σε πολλές μορφές. Αδερφική, πατρική, μητρική, φιλική, επαγγελματική... πόσες ακόμη μπορείτε να σκεφθείτε. Και φυσικά η αγάπη ανάμεσα σε δύο ανθρώπους που κάποτε υπήρξαν τα πάντα ο ένας για τον άλλο. Όταν η σχέση τελειώνει, ο έρωτας έχει τελειώσει προ πολλού, καθώς ως μοφή δεν διαρκεί σε όλη τη διάρκεια της σχέσης ούτε σε όλη τη διάρκεια της ζωής τ

Η ΑΠΟΣΤΑΣΗ ΠΟΥ... ΠΟΝΑΕΙ!

Μάτια που δεν βλέπονται, γρήγορα λησμονιούνται λέει ο θυμόσοφος λαός μας. Από την άλλη, υπάρχει και το εκ διαμέτρου αντίθετο μότο "δεν θέλω να σε βλέπω συχνά, θέλω να μου λείπεις". Περί γούστου κολοκυθόπιτα. Προσωπικά δεν πιστεύω ότι η απόσταση ενδυναμώνει τον έρωτα ούτε ότι τον αποδυναμώνει. Όταν τρελαίνεσαι για έναν άνθρωπο θέλεις να τον βλέπεις συνέχεια, να τον ζεις, να τον αναπνέεις, να τον αγγίζεις, να είναι κάθε μέρα σαν την πρώτη φορά που τον είδες. Να έχεις ακόμη καρδιοχτύπι και αγωνία, λαχτάρα, πόθο, επιθυμία... Δεν είμαι από αυτές που θεωρούν ότι ο άλλος είναι δεδομένο όταν βλέπεστε συνέχεια, αλλά από εκείνες που ζουν τη στιγμή με τον αγαπημένο τους σαν να είναι η τελευταία. Σήμερα είστε μαζί, αύριο; Ανασφάλεια, θα μου πείτε. Μπορεί, τι να πω! Δεν έχω μάθει να βάζω ταμπέλες στο συναίσθημα ούτε ακολουθώ στρατηγική και σχέδιο... τυλίγματος. Αυτό που αισθάνομαι και σκέφτομαι το λέω, το ζω... το ζω μέχρι μέσα στην ψυχή μου, κάτω από το πετσί μου και δεν χορταίνω...