Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

Αξέχαστοι γυναικείοι ρόλοι

Μπορεί οι «Νοικοκυρές» και η παρέα του «sex and the city» να έχτισαν άλλο πρότυπο για τους θηλυκούς ρόλους, όμως στην... καρδιά του τηλεθεατή, η Ντένη από τους «Δυο ξένους» και η Κορίνα από τα «Εγκλήματα» έχουν ξεχωριστή θέση!

Πολλές από τις ηθοποιούς που βλέπουμε μέχρι σήμερα στην ελληνική τηλεόραση οφείλουν την καριέρα τους σε έναν μόνο ρόλο. Πάνω στο ιδιαίτερο φιζίκ τους, στο ταλέντο, στην ομορφιά και στο ξεχωριστό τους μπρίο δομήθηκαν οι ρόλοι που τις έκαναν γνωστές. Για μερικές από αυτές, κυρίως για όσες έκαναν τα πρώτα τους βήματα στις αρχές της ιδιωτικής τηλεόρασης, αυτός ο πρώτος ρόλος ήταν και ο καθοριστικός, καθώς τις έφερε σε επαφή με το ευρύ κοινό.

Με τζιν πουκαμίσες, καπέλα, φαρδιές παντελόνες και καφτάνια, που ήταν τότε της μόδας, η Μυρτώ Αλικάκη έγινε sex symbol από τη μια μέρα στην άλλη όταν το Σεπτέμβρη του 1993 μας συστήθηκε για πρώτη φορά ως «Αναστασία» στην ομώνυμη ερωτική σειρά της Μιρέλλας Παπαοικονόμου. Οι ερωτικές σκηνές της άλλοτε με τον γιο, Αλκη Κούρλουλο, και άλλοτε με τον πατέρα, Μηνά Χατζησάββα, που σήμερα φαίνονται αθώες στα μάτια των τηλεθεατών, τότε θεωρήθηκαν τολμηρές και έκαναν τη Μυρτώ Αλικάκη πρόσωπο της εποχής.

Το ίδιο τυχερή στην καριέρα της υπήρξε και η Αννα-Μαρία Παπαχαραλάμπους σε έναν δύσκολο ρόλο, αυτόν της τσιγγάνας Ερατώς, που ερωτεύεται τον μπαλαμό Απόστολο Γκλέτσο. Δύσκολο αφενός επειδή πρωταγωνιστούσε στο πλευρό του ορμητικού Απόστολου, που τότε ήταν και στα «ντουζένια» του, αφετέρου λόγω της δημοσιότητας που πήρε η σειρά, η οποία έκανε ρεκόρ τηλεθέασης για τη δεκαετία του '90 με 76% ξεπερνώντας ακόμη και το μουντιάλ της Γαλλίας, που διεξήχθη την ίδια χρονιά. Η ίδια έχει δηλώσει πως δεν μπόρεσε να απολαύσει την επιτυχία της.

«Ημουν πολύ μικρή και πολύ κόντρα στο προφίλ της δημοσιότητας. Τώρα θα το ζούσα πολύ πιο χαλαρά. Προσπάθησα να το διαχειριστώ σε επαγγελματικό επίπεδο γιατί με ταύτιζαν με τον ρόλο της Ερατούς». Αλλά και μία από τις πιο σέξι Ελληνίδες, η Δήμητρα Ματσούκα, καθιερώθηκε στη μικρή οθόνη μέσα από έναν κωμικό ρόλο, μάλιστα. Ο Βασίλης Νεμέας στο «Κάτι τρέχει με τους δίπλα» δημιούργησε έναν ρόλο που ταίριαξε γάντι στη Δήμητρα Ματσούκα. Τον ρόλο της Γωγώς, μιας λαϊκής τραγουδίστριας που προσπαθεί να περάσει στον κόσμο της διανόησης για τα μάτια ενός αποτυχημένου ζωγράφου (Κλέων Γεωργιάδης) που τη θέλει μόνο για το κορμί της...

Αλλη μια περίπτωση ηθοποιού που έγινε γνωστή μέσα από τον ρόλο της ήταν αυτή της Εβελίνας Παπούλια ως Μαρίνας Κουντουράτου στους «Δύο ξένους». Ενας ακόμη ρόλος που ξεχώρισε στην ίδια σειρά ήταν αυτός της Ντένης Μαρκορά. Η Ντίνα Κώνστα σε δεύτερο ρόλο κατάφερε να ξεχωρίσει με τις δηλητηριώδεις ατάκες της στους καυγάδες με τη Φλοράνς - Χρυσούλα Διαβάτη, με τη Μαρούσκα Καλλιόπη Ταχτσόγλου («Ντα γκασπαζά») αλλά και οι διάλογοι με την άφαντη φίλη Νινέτα που έχουν κάνει τον ρόλο γκρουπ στο Facebook ενώ υπάρχει και χαρακτήρας με προφίλ στο twitter.


Φανατικούς τηλεθεατές έχουν ακόμη και οι επαναλήψεις των «Εγκλημάτων», μιας από τις καλύτερες σειρές της ελληνικής τηλεόρασης, με τη Μαρία Καβογιάννη ως Κορίνα. Η ηθοποιός καταφέρνει με αυτοσχεδιασμούς και το δικό της μοναδικό στυλ να αποδώσει τον χαρακτήρα της απελευθερωμένης Κορίνας στο μάξιμουμ και τελικά να τον απογειώσει.

Ο κωμικός ρόλος όμως που μας έχει... στοιχειώσει λόγω των συχνών και ασταμάτητων επαναλήψεων εδώ και μια δεκαετία είναι αυτός της Ελένης Ράντου στο «Κωνσταντίνου και Ελένης».

Αξέχαστος είναι και ο ρόλος της Χριστίνας Μαρκάτου που υποδύεται η Αννα Παναγιωτοπούλου στο Dolce Vita, μια από τις πιο αγαπητές κωμικές σειρές των '90s, που ως πάμπλουτη εργοστασιάρχης ερωτεύεται τον παραλίγο γαμπρό της Αντώνη (Θανάσης Ευθυμιάδης), ενώ στην ίδια σειρά η Κατιάνα Μπαλανίκα ως Σάσα «κάνει πλάτες» στο παράνομο ζευγάρι σε έναν ρόλο που μας έχει χαρίσει ξεκαρδιστικές ατάκες.

Η Βίκυ Σταυροπούλου κάνει μόδα τα «λίγα κιλά παραπάνω» στο «Είσαι το ταίρι μου» όταν καταφέρνει να φύγει στο φινάλε με το πιο ωραίο αρσενικό της σειράς (Αλέξανδρο Γεωργούλη) ενώ τέλος στην πάλη ανάμεσα σε Ζουμπουλία, Θεοπούλα και Ντάλια, κερδίζει η τελευταία, με τον ρόλο που απογείωσε υποκριτικά τη Σμαράγδα Καρύδη.


ΠΗΓΗ: TV ΕΘΝΟΣ




Σχόλια

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Η εξέλιξη στην αισθηματική λογοτεχνία

Μία σκέψη έχει τρυπώσει στο μυαλό μου και δεν μπορεί να φύγει. Πριν από λίγες ημέρες διάβασα ένα Άρλεκιν από τη δεκαετία του '90 και θύμωσα. Θύμωσα τόσο πολύ! Με γέμισε τοξικότητα και θλίψη και μαζί και ανακούφιση που επιτέλους έχουμε τη δύναμη να αλλάξουμε... την ιστορία. Θυμήθηκα τον λόγο για τον οποίο θέλησα να γράψω ιστορίες αγάπης και τι δεν μου άρεσε σ' αυτές που διάβαζα στα εφηβικά μου χρόνια. Ποτέ δεν μου άρεσαν οι άντρες-κυρίαρχοι-αφέντες και οι γυναίκες-παρθένες (στη συμπεριφορά)- υποτακτικές.  Άντρες που επέβαλαν το εγώ τους, έδιναν εντολές, δεν δέχονταν αντιρρήσεις, έλεγχαν το άβουλο θηλυκό με γοητεία και σεξ και σε όλες τις σελίδες κυριαρχούσε αυτή η τοξική αρρενωπότητα. Άντρες που χτυπούσαν το χέρι στο τραπέζι και έλεγαν "σκάσε" και μπορεί να έριχναν και καμία ελαφριά γιατί "έτσι είναι οι άντρες" και οι γυναίκες το θεωρούσαν αρρενωπό και σέξι και ποθητό και επιθυμητό.  Γυναίκες που νόμιζαν ότι είχαν προσωπικότητα αλλά η μόνη έγνοια ήταν να μην

ΠΟΥ ΠΑΕΙ Ο ΕΡΩΤΑΣ ΟΤΑΝ ΠΕΘΑΙΝΕΙ;

Είναι ένα ερώτημα που το έχουμε κάνει όλοι. Ερωτευόμαστε σφόδρα έναν άνθρωπο κι ένα πρωί... το απόλυτο κενό... Προχωράμε στη ζωή μας σαν να μην υπήρξε ποτέ. Κι όμως αυτός ο άνθρωπος κάποτε σήμαινε τα πάντα για εμάς! Οπότε; Πού πάει τόσός έρωτας; Τόσα παράφορα συναισθήματα; Τόσα σ' αγαπώ για πάντα; Προσωπικά κατέληξα σε μία απάντηση. Απλώς πεθαίνει. Σβήνει και χάνεται. Εξατμίζεται. Ξεκινά με πάθος και φόρα για να καταλήξει ένα φάντασμα. Ο έρωτας, ναι πεθαίνει, αλλά αν πραγματικά αγαπάμε έναν άνθρωπο, ανεξαρτήτως της κατάληξης της σχέσης μας, απλώς συνεχίζουμε να αγαπάμε. Γιατί άλλωστε η αγάπη είναι ανιδιοτελής και μπορεί να υπάρξει σε πολλές μορφές. Αδερφική, πατρική, μητρική, φιλική, επαγγελματική... πόσες ακόμη μπορείτε να σκεφθείτε. Και φυσικά η αγάπη ανάμεσα σε δύο ανθρώπους που κάποτε υπήρξαν τα πάντα ο ένας για τον άλλο. Όταν η σχέση τελειώνει, ο έρωτας έχει τελειώσει προ πολλού, καθώς ως μοφή δεν διαρκεί σε όλη τη διάρκεια της σχέσης ούτε σε όλη τη διάρκεια της ζωής τ

Η ΑΠΟΣΤΑΣΗ ΠΟΥ... ΠΟΝΑΕΙ!

Μάτια που δεν βλέπονται, γρήγορα λησμονιούνται λέει ο θυμόσοφος λαός μας. Από την άλλη, υπάρχει και το εκ διαμέτρου αντίθετο μότο "δεν θέλω να σε βλέπω συχνά, θέλω να μου λείπεις". Περί γούστου κολοκυθόπιτα. Προσωπικά δεν πιστεύω ότι η απόσταση ενδυναμώνει τον έρωτα ούτε ότι τον αποδυναμώνει. Όταν τρελαίνεσαι για έναν άνθρωπο θέλεις να τον βλέπεις συνέχεια, να τον ζεις, να τον αναπνέεις, να τον αγγίζεις, να είναι κάθε μέρα σαν την πρώτη φορά που τον είδες. Να έχεις ακόμη καρδιοχτύπι και αγωνία, λαχτάρα, πόθο, επιθυμία... Δεν είμαι από αυτές που θεωρούν ότι ο άλλος είναι δεδομένο όταν βλέπεστε συνέχεια, αλλά από εκείνες που ζουν τη στιγμή με τον αγαπημένο τους σαν να είναι η τελευταία. Σήμερα είστε μαζί, αύριο; Ανασφάλεια, θα μου πείτε. Μπορεί, τι να πω! Δεν έχω μάθει να βάζω ταμπέλες στο συναίσθημα ούτε ακολουθώ στρατηγική και σχέδιο... τυλίγματος. Αυτό που αισθάνομαι και σκέφτομαι το λέω, το ζω... το ζω μέχρι μέσα στην ψυχή μου, κάτω από το πετσί μου και δεν χορταίνω...