Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

ΤΑΞΙΔΕΥΟΥΜΕ ΣΤΗΝ ΑΓΙΑ ΠΕΤΡΟΥΠΟΛΗ ΜΕ ΤΟ "ΚΑΘΩΣ ΕΠΕΦΤΕ Η ΝΥΧΤΑ" - ΤΟΝ ΟΚΤΩΒΡΙΟ ΑΠΟ ΤΗ SILK


Καθώς η νέα μου ερωτική ιστορία εξελίσσεται κατά ένα μεγάλο μέρος στην Αγία Πετρούπολη, ταξιδεύω εδώ και μήνες σ' αυτήν την ονειρική πόλη και μεταφέρω την εικόνα, ακριβώς όπως την αποτύπωσα στο μυαλό μου, και όλο το συναίσθημα που μου δημιούργησε... Ερωτεύτηκα... μαγεύτηκα... συγκινήθηκα... χάθηκα... Ανυπομονώ να ταξιδέψουμε μαζί... τον Οκτώβριο από τη SILK


ΠΕΡΙΛΗΨΗ

H φιλόδοξη δημοσιογράφος Βαλέρια Γρηγορίου ταξιδεύει στην Αγία Πετρούπολη αποφασισμένη να κάνει το ρεπορτάζ της καριέρας της που θα απογειώσει τη φήμη της και θα την καταξιώσει στον επαγγελματικό στίβο.
Στόχος να ξεσκεπάσει το σκάνδαλο διαφθοράς και μαύρου χρήματος στο οποίο εμπλέκεται ο υπουργός Ενέργειας και Εμπορίου Αλεξέι Νικολάγεφ.
Η ρωσικής καταγωγής Βαλέρια είναι αποφασισμένη να μεταχειριστεί κάθε τρόπο για να φθάσει στην αλήθεια, ακόμη και τη θηλυκότητά της, παραβαίνοντας την επαγγελματική και ηθική της δεοντολογία. Αλλά αυτό που δεν υπολογίζει είναι η απόλυτη γοητεία του Ρώσου πολιτικού και η αλήθεια που κρύβεται πίσω από το σκληρό και βλοσυρό του ύφος.
Στον δρόμο για την αποκάλυψη της αλήθειας οι δυο τους χάνονται σε ένα επικίνδυνο παιχνίδι μυστικών, διπλωματίας και πάθους που θα θέσει σε κίνδυνο τόσο τις ζωές τους όσο και έναν μεγάλο έρωτα...

Σχόλια

Δημοσίευση σχολίου

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Το δικό του τέλος η δική μου συνέχεια

  Στην αφιέρωση του Nitya θα δείτε πως γράφω το απόφθεγμα της Emmanuelle Arsan, "Μια αιώνια αγάπη μπορεί να διαρκέσει μια νύχτα, γιατί η αιωνιότητα δεν είναι αυτή που κάνει τη διάρκεια, αλλά που καταργεί τη διάρκεια". Βλέπετε εντελώς τυχαία θέλησα τη χρονιά του 8, του αριθμού της αιωνιότητας, να μοιραστώ μαζί σας μια ιστορία για έναν αιώνιο έρωτα. Να αναλύσω την έννοια του αιώνιου στον έρωτα, να σας πω πως οι μεγάλοι έρωτες γεννιούνται σε μια στιγμή, υπάρχουν για λίγο και διαρκούν... για πάντα. Ακριβώς την ίδια αντίληψη μεταφέρει και ο Νίκος Καζαντζάκης που έλεγε πως η αιωνιότητα είναι ποιότητα, δεν είναι ποσότητα, αυτό είναι το μεγάλο, πολύ απλό μυστικό... Γιατί σας τα λέω τώρα αυτά... Σε μια εποχή που ποινικοποιεί το συναίσθημα λες και είναι ελάττωμα ή παράπτωμα, συνεχώς ακούω ότι δεν χρειάζεται να μιλάω γι' αυτό, να γράφω τις σκέψεις μου, να κάνω κατάθεση ψυχής, να μοιράζομαι συναισθήματα ή κομμάτια μου. Έχω μάθει στα social media να κρατάω πολλά πράγματα για τον εαυτό...
Δημοσίευση σχολίου
Διαβάστε περισσότερα

Η ουτοπία του σήμερα

Έ βλεπα μια σειρά και λέει ο ήρωας: "Μάλλον συμβαίνει σε όλους να αγαπούν σε λάθος στιγμή..." Δεν ξέρω αν συμβαίνει σε όλους. Ξέρω ότι συμβαίνει. Συχνά αναρωτιέμαι για τις συγκυρίες και τον συγχρονισμό στον έρωτα. Έφτασα στο σημείο να εξηγώ τις καταστάσεις μοιρολατρικά: δεν ήταν να γίνει. Αλλά από την άλλη επαναστατώ και λέω ότι όποιος θέλει να το ζήσει θα βρει τον τρόπο, θα κάνει τον κόσμο άνω κάτω και θα φροντίσει να συμβεί, θα κάνει το λάθος σωστό, θα βρει τον τρόπο... Και μετά σκέφτομαι πόσο ουτοπικό είναι για τη σημερινή εποχή να περιμένουμε από τους συμβιβασμένους να σπάσουν προσωπικά όρια και να ομολογήσουν συναισθήματα... Αυτό που σίγουρα εύχομαι είναι να ζήσουμε όλοι την αγάπη που μας οφείλει αυτή η ζωή τη σωστή στιγμή και με τον σωστό άνθρωπο...
Δημοσίευση σχολίου
Διαβάστε περισσότερα

Μάθημα ζωής η απώλεια...

Ο θάνατος ενός πολυαγαπημένου προσώπου είναι βαρύ, συναισθηματικό φορτίο. Αφήνει ανεπούλωτες πληγές και βαθύ τραύμα. Όταν πέθανε ο πατέρας μου πριν από τρεις μήνες, κάποιοι φίλοι μου είπαν ότι τώρα ήρθε η ώρα να ωριμάσω. Δεν ξέρω αν βοηθάει ο θάνατος ενός γονιού στην ωρίμαση, αλλά σίγουρα είναι τεράστια αλλαγή στην καθημερινότητα, στη ζωή σου. Ανατρέπει τις ισορροπίες σου και τη συναισθηματική σου σταθερότητα. Δημιουργείται μία νέα πραγματικότητα στην οποία πρέπει να αντεπεξέλθεις και να προσαρμοστείς. Και πέραν όλων των άλλων είναι η θλίψη και το πένθος που πρέπει να διαχειριστείς. Φορτίο ασήκωτο να πάρει. Εκεί που τη μια στιγμή χαμογελάς ή και γελάς με κάτι πραγματικά αστείο, εκεί βυθίζεσαι σε μια απαράμιλλη απελπισία. Κάθε μέρα είναι ένας αγώνας επιβίωσης και συνειδητοποίησης. Οι περισσότεροι λένε πως ο χρόνος είναι γιατρός, αλλά όπως σε όλες τις άλλες περιπτώσεις, ο χρόνος δεν γιατρεύει... τουλάχιστον όχι το τραύμα της απώλειας, μιας απώλειας που όσο τη συνειδητοποιείς τόσο περισσό...
Δημοσίευση σχολίου
Διαβάστε περισσότερα