Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

ΠΑΙΔΙΚΑ ΟΝΕΙΡΑ, ΠΑΣΠΑΛΙΣΜΕΝΑ ΑΣΗΜΟΣΚΟΝΗ ΚΑΙ ΠΡΟΣΔΟΚΙΑ

Είναι ωραία ημέρα η σημερινή… Πρώτη ημέρα φθινοπώρου.. ξεκινάει η αγαπημένη μου εποχή… και μαζί φέρνει και αλλαγές και ανανέωση και πολύ όμορφα πράγματα. Το 2017 τείνει να χαρακτηρισθεί «έτος πραγματοποίησης ονείρων», δεν μπορώ να βρω πιο εύστοχο χαρακτηρισμό… 

Όλα ξεκίνησαν πολύ νωρίτερα αλλά τον Ιούλιο ήρθε η επισημοποίηση…

Ίσως φταίει ότι σε λίγες ημέρες έχω γενέθλια και κάνω μία… ανασκόπηση… Ήμουν ένα παιδί που αγαπούσα πολύ τα βιβλία και απολάμβανα να γράφω… σκέψεις, στίχους, παραμύθια… ιστορίες… 

Και όταν ανακάλυψα τα υπέροχα «ροζ» μυθιστορήματα τσέπης «Άρλεκιν»… εκεί τόλμησα να κάνω το πρώτο όνειρο της ενήλικης ζωής μου. Όταν μεγαλώσω θα γίνω συγγραφέας ρομαντικών μυθιστορημάτων… Θέλω τον ρόμβο της Άρλεκιν στο βιβλίο μου… μόνο αυτό και τίποτα άλλο…
Από τη στιγμή που πέρασα την πόρτα της Χαρλένικ το καλοκαίρι, ευγνωμονώ τους ανθρώπους που ήρθαν στη ζωή μου και με οδήγησαν σ αυτήν την πόρτα. Νομίζω ότι ζω σε παράλληλο σύμπαν. Τώρα λέω εγώ είμαι συγγραφέας; Και ανήκω στην εταιρεία που ονειρεύτηκα πριν από τόσα χρόνια;




Και κάθε μέρα τσιμπιέμαι και χαμογελάω και προσπαθώ να πείσω τον εαυτό μου ότι είμαι στο σήμερα, στο τώρα, σ’ αυτό το σύμπαν και το όνειρο παίρνει σάρκα και οστά. Κι εκεί που καθημερινά προσπαθώ να συνειδητοποιήσω τον ρεαλισμό της κατάστασης, βλέπω σήμερα επισήμως το εξώφυλλο του βιβλίου… και η ανάρτηση γίνεται στη σελίδα της Άρλεκιν… εκεί δίπλα στον ονειρικά πανέμορφο και ποθητό ρόμβο, το  logo της εταιρείας της καρδιάς μου.. Και τότε λυγίζω…

Τα όνειρα πραγματοποιούνται… για τις ευχές δεν ξέρω… Αλλά τα όνειρα βρίσκουν τον δρόμο και τη σωστή στιγμή και εκπληρώνονται… Κανείς δεν ξεφεύγει από το πεπρωμένο του… Ευχαριστώ... αληθινά, ειλικρινά, μοναδικά…




Μπορεί να με χαρακτηρίζετε γραφική, αλλά να σας πω κάτι; Αυτήν τη στιγμή είμαι τόσο ευτυχισμένη και χαμένη στον κόσμο μου που δεν με ενδιαφέρει. Σ έναν κόσμο όπου υπάρχουμε οι ερωτικές μου ιστορίες, ο ρόμβος μου κι εγώ!

Έλενα Αντωνίου

Εδώ οι λεπτομέρειες: http://www.silkbooks.gr/bookInfo.asp?ID=3198&series=&from=SILK&navi=&month=&year=


Ετικέτες

Σχόλια

Δημοσίευση σχολίου

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Κόκκινο σαν το πιο φλογερό όνειρο και σαν τον αιώνιο έρωτα

Ποτέ δεν μου άρεσαν τα λουλούδια, όχι με τον κλασικό τρόπο που όλοι θεωρούν ότι αρέσουν τα λουλούδια στις γυναίκες. Άλλωστε, δεν είμαι από εκείνες που θα επιθυμήσουν ή θα ενθουσιαστούν όταν τους προσφέρουν μια ανθοδέσμη, στερεοτυπική, επιτηδευμένη. Ίσως γι' αυτό συγκινούμαι τόσο με τα αγριολούλουδα, τις ανεμώνες, τις παπαρούνες. Παπαρούνες... Το κορυφαίο μου, τελικά. Κάπου διάβασα πως η παπαρούνα είναι άρρηκτα συνυφασμένη με τα όνειρα, καθώς θεωρείται σύμβολο του Μορφέα, του θεού των ονείρων. Ο Μορφέας ζούσε στον δικό του κόσμο. Γεννήθηκε από τη "νύχτα", αφού μητέρα του είναι η Νυξ, η θεά της νύχτας και των σκοτεινών δημιουργιών, ενώ ο πατέρας του είναι ο Ύπνος. Ο Μορφέας είχε την "αποστολή" να παίρνει ανθρώπινες μορφές με τις οποίες εμφανιζόταν στα όνειρα των ανθρώπων. Στην Κίνα, η παπαρούνα έχει μια ρομαντική έννοια για τους λάτρεις της. Σημαίνει την πραγματική αφοσίωση και την πίστη μεταξύ των εραστών. Αυτή η έννοια ξεπήδησε από ένα κινεζικό μύθο όπου λέγεται...
Δημοσίευση σχολίου
Διαβάστε περισσότερα

Ηχηρά... απών

Η πρώτη Γιορτή του Πατέρα χωρίς εκείνον... Ποτέ δεν το είχα σκεφτεί. Ποτέ δεν το είχα υπολογίσει... Κι όμως, φέτος είναι η πρώτη γιορτή του Πατέρα χωρίς εκείνον και πρέπει να συμβιβαστώ μ' ένα φιλί στον ουρανό...  Έφυγε πριν από έναν χρόνο περίπου και κάθε μέρα είναι μια νέα πρόκληση. Δεν γονάτισα, δεν λύγισα, δεν διαλύθηκα. Εκείνος έτσι ήθελε, έτσι με έμαθε, έτσι μου δίδαξε. Ο πατέρας μου ήταν ένας άνθρωπος του κόσμου, με ισχυρή θέληση και ευρεία αντίληψη. Κυρίως με φιλοσοφημένο τρόπο ζωής. Σημάδεψε τη φιλοσοφία μου και τη ζωή μου. Έκανα χρόνια να τον γνωρίσω, να τον μάθω. Στα κρισιμότερα χρόνια της ζωής μου δεν ήταν κοντά μου. Ταξίδευε για να προσφέρει στην οικογένειά του μια καλύτερη ποιότητα ζωής. Τον στερηθήκαμε... Αλλά δεν είχε σημασία η ποσότητα του χρόνου, αλλά η ποιότητα, όσο περάσαμε κοντά του. Δεν μιλούσε πολύ. Αλλά όταν έλεγε κάτι, ήταν τόσο εύστοχο, τόσο βαθιά σωστό και τόσο φιλοσοφημένο που κλόνιζε τις πεποιθήσεις και τα πιστεύω σου.  Ήμουν έφηβη και αντιδραστική...
Δημοσίευση σχολίου
Διαβάστε περισσότερα

Ραγισμένη επιθυμία

 Όταν ήμουν παιδί είχα ένα πλατύ χαμόγελο, έτσι νόμιζα ότι φανέρωνα την αθωότητα και την αισιοδοξία μου. Όταν ήμουν παιδί είχα τα πιο μεγάλα όνειρα, όνειρα που έδιναν πνοή στην πορεία μου. Όταν ήμουν παιδί είχα καρδιά, μια μεγάλη καρδιά που χωρούσε όλο τον κόσμο. Και μετά μεγάλωσα και κατάλαβα ότι ο κόσμος των μεγάλων είναι μόνο πλατιά, ψεύτικα χαμόγελα, μόνο για να κρύβω σκιές, συναισθήματα, και τραύματα. Να ζω σε έναν πλαστό κόσμο με ανθρώπους, που ξέχασαν να ζουν, να νιώθουν, να αγαπούν.  Με ανθρώπους που φοβούνται ακόμη και τη λέξη "συναίσθημα".  Κι όμως αυτή περικλείει όλα όσα μπορεί να νιώσει κάποιος...  Πάθος, πόθο, ελπίδα, αγάπη, έρωτα, πόνο... πόνο... πόνο... Κι όμως, έκρυψα τον πόνο και τον έκανα χαμόγελο. Και έκρυψα τις πληγές και τις ονόμασα μάθημα. Και σκούπισα τα δάκρυα και περίμενα τη βροχή. Και μάτωσα την καρδιά μου μέχρι να μην μείνει σταγόνα. Και τότε κατάλαβα ότι γεννήθηκα με ραγισμένη καρδιά.  Δέχθηκα τα χτυπήματα και δεν λύγισα. Πλημμύρισα δ...
Δημοσίευση σχολίου
Διαβάστε περισσότερα