Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

Κάθε ρομαντικό μυθιστόρημα μία προσωπική μάχη

Δεν είναι προσωπική μάχη να γράψω ένα ρομαντικό μυθιστόρημα, είναι η κάθε ιστορία η περιγραφή μίας προσωπικής μάχης. Είναι αγώνας, επιβίωση, διάσωση.

Κάθε ιστορία κρύβει άπειρο πόνο και αναρίθμητα δάκρυα. Κάθε ιστορία αποκαλύπτει τα προσωπικά μας σημάδια και τις απώλειες.

Με ρωτάνε ξανά και ξανά για το μυστικό ενός καλού ρομαντικού μυθιστορήματος και εγώ απαντώ "η ειλικρίνεια του συγγραφέα, η κατάθεση της ψυχής του". Και τελικά αντιλαμβάνομαι την απόλυτη αλήθεια: Ένα καλό ρομαντικό μυθιστόρημα έχει μία και μόνη αλήθεια. Τον πόνο. Τον πόνο που έχω βιώσει σε κάθε ίντσα της ψυχής του, τον πόνο που έχω βιώσει σε κάθε γωνία της καρδιάς μου, τον πόνο που έχει παραλύσει κάθε μόριο του κορμιού μου.



Δεν μπορείς να γράψεις για έρωτα αν δεν τον έχεις νιώσει! Αν δεν ξέρεις πώς είναι να πεταρίζει η καρδιά σου! Να χτυπά τόσο δυνατά από αδημονία για ένα βλέμμα, ένα άγγιγμα, ένα τηλεφώνημα, μία λέξη! Να χτυπά ξέφρενα για έναν και μόνο άνθρωπο, αυτόν που κάνει το αίμα σου να τρέχει πιο γρήγορα στις φλέβες! Αν δεν ξέρεις πώς είναι να χάνεσαι σε μια αγκαλιά! Αν δεν νιώθεις να βγαίνεις από το σώμα σου όταν γίνεσαι ένα με τον άνθρωπο της ζωής σου!

Δεν μπορείς να γράψεις για σκιές και σημάδια αν δεν έχεις χάσει ό,τι λάτρεψες! Αν δεν έχεις συντριβεί! Αν δεν έχεις γίνει κομμάτια για έναν έρωτα.  Αυτή είναι η αλήθεια! Τη στιγμή που ανεβαίνεις στα ουράνια! Τη στιγμή που διαλύεσαι! Αν μπορέσεις να καταγράψεις σε ένα μυθιστόρημα τη στιγμή που χάνεσαι στον έρωτα και τη στιγμή που ραγίζεις, τότε μόνο μπορείς να κερδίσεις την καρδιά ενός αναγνώστη. Γιατί ξέρει πως δεν λες ψέματα! Γιατί όσα χρώματα έχει ο έρωτας, όσες σκιές έχει ο πόνος, οι έννοιες είναι μοναδικές και εκεί είναι όλα κοινά! Για όλους μας! Μόνο μια γυναίκα που έχει ερωτευθεί μπορεί να νιώσει τον έρωτα που περιγράφεις! Μόνο μια γυναίκα που έχει πονέσει μπορεί να αισθανθεί τον χαμό σου. Και αν ο συγγραφέας, εγώ στην προκειμένη περίπτωση, καταφέρω να σε συνεπάρω με την ερωτική μου ιστορία ή  να σε συντρίψω με το δράμα μου, σημαίνει ότι οι ψυχές μας επικοινώνησαν, σημαίνει ότι η ψυχή μου είναι απογυμνωμένη στα μάτια και στα χέρια του αναγνώστη μου και εκείνος παραδίδει τη δική του σ' εμένα! Είμαστε κύκλος! Είμαστε μια αλυσίδα! Συγγραφέας, αναγνώστης, αλήθεια, ειλικρίνεια, εξομολόγηση, παράδοση! Η σχέση μας είναι αμφίδρομη! Σου παραδίνομαι και μου παραδίνεσαι! Και αυτό δεν θα το ξεπεράσω ποτέ. Ευχαριστώ που σέβεσαι την αλήθεια μου! Ευχαριστώ που αγαπάς το κομμάτι της ψυχής μου που κρατάς στα χέρια σου! Ευχαριστώ!


Σχόλια

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Μάθημα ζωής η απώλεια...

Ο θάνατος ενός πολυαγαπημένου προσώπου είναι βαρύ, συναισθηματικό φορτίο. Αφήνει ανεπούλωτες πληγές και βαθύ τραύμα. Όταν πέθανε ο πατέρας μου πριν από τρεις μήνες, κάποιοι φίλοι μου είπαν ότι τώρα ήρθε η ώρα να ωριμάσω. Δεν ξέρω αν βοηθάει ο θάνατος ενός γονιού στην ωρίμαση, αλλά σίγουρα είναι τεράστια αλλαγή στην καθημερινότητα, στη ζωή σου. Ανατρέπει τις ισορροπίες σου και τη συναισθηματική σου σταθερότητα. Δημιουργείται μία νέα πραγματικότητα στην οποία πρέπει να αντεπεξέλθεις και να προσαρμοστείς. Και πέραν όλων των άλλων είναι η θλίψη και το πένθος που πρέπει να διαχειριστείς. Φορτίο ασήκωτο να πάρει. Εκεί που τη μια στιγμή χαμογελάς ή και γελάς με κάτι πραγματικά αστείο, εκεί βυθίζεσαι σε μια απαράμιλλη απελπισία. Κάθε μέρα είναι ένας αγώνας επιβίωσης και συνειδητοποίησης. Οι περισσότεροι λένε πως ο χρόνος είναι γιατρός, αλλά όπως σε όλες τις άλλες περιπτώσεις, ο χρόνος δεν γιατρεύει... τουλάχιστον όχι το τραύμα της απώλειας, μιας απώλειας που όσο τη συνειδητοποιείς τόσο περισσό...

Ζήσε! Και αγάπα!

Κάποτε ένας πολυ αγαπημένος μου άνθρωπος μου είχε πει ότι ο θάνατος είναι το μόνο βέβαιο καθώς ούτε η γέννηση είναι δεδομένη. Η αλήθεια είναι ότι τον είχα κοιτάξει κάπως στραβά όταν μου το είπε, αλλά αντιλήφθηκα αμέσως τη σκέψη του και την πραγματικότητα που έκρυβε η κυνική, για εμένα, διαπίστωσή του Για περισσότερα από είκοσι χρόνια, οδηγώντας στη δουλειά μου, περνώ έξω από το ΚΑΤ. Και κάθε μέρα, αυτό που σκέφτομαι είναι ότι είμαστε τυχεροί που είμαστε απέξω, γνωρίζοντας πολύ καλά ότι αρκετοί ειναι εκείνοι που ανεβαίνουν τον δικό τους Γολγοθά καθημερινά σ' ένα δωμάτιο νοσοκομείου. Από την ημέρα που έφυγε από τη ζωή ο πατέρας μου, έχω ανανεώσει τη θεωρία μου σχετικά με τη ζωή μας και το πόσο ευγνώμονες πρέπει να είμαστε που συνεχίζουμε όρθιοι τον καθημερινό αγώνα. Ο πόνος από τον χαμό του πατέρα μου είναι αβάσταχτος. Προσπαθείς να παρηγορηθείς επικαλούμενος χίλιες δικαιολογίες: ότι ειναι καλύτερο ένας καρκινοπαθής να φεύγει όσο το δυνατόν γρηγορότερα αν είναι να ταλαιπωρείται χρόνι...

Το δικό του τέλος η δική μου συνέχεια

  Στην αφιέρωση του Nitya θα δείτε πως γράφω το απόφθεγμα της Emmanuelle Arsan, "Μια αιώνια αγάπη μπορεί να διαρκέσει μια νύχτα, γιατί η αιωνιότητα δεν είναι αυτή που κάνει τη διάρκεια, αλλά που καταργεί τη διάρκεια". Βλέπετε εντελώς τυχαία θέλησα τη χρονιά του 8, του αριθμού της αιωνιότητας, να μοιραστώ μαζί σας μια ιστορία για έναν αιώνιο έρωτα. Να αναλύσω την έννοια του αιώνιου στον έρωτα, να σας πω πως οι μεγάλοι έρωτες γεννιούνται σε μια στιγμή, υπάρχουν για λίγο και διαρκούν... για πάντα. Ακριβώς την ίδια αντίληψη μεταφέρει και ο Νίκος Καζαντζάκης που έλεγε πως η αιωνιότητα είναι ποιότητα, δεν είναι ποσότητα, αυτό είναι το μεγάλο, πολύ απλό μυστικό... Γιατί σας τα λέω τώρα αυτά... Σε μια εποχή που ποινικοποιεί το συναίσθημα λες και είναι ελάττωμα ή παράπτωμα, συνεχώς ακούω ότι δεν χρειάζεται να μιλάω γι' αυτό, να γράφω τις σκέψεις μου, να κάνω κατάθεση ψυχής, να μοιράζομαι συναισθήματα ή κομμάτια μου. Έχω μάθει στα social media να κρατάω πολλά πράγματα για τον εαυτό...