Όποιος είναι κοντά μου γνωρίζει ότι είμαι τελειομανής με τις ιστορίες μου. Αν κάτι μου κολλήσει στο μυαλό δεν φεύγει με τίποτα. Πρέπει να γίνει και να γίνει έτσι... Σκέφτομαι τώρα που έρχεται η επόμενη, η έβδομη, το "Μια σταγόνα έρωτα", ότι στόχος μου κάθε φορά, κάθε ιστορία να με βρίσκει ένα σκαλοπάτι πιο ψηλά. Σε επίπεδο έμπνευσης, δημιουργίας, γραφής. Να χαρίζω στον αναγνώστη ένα ταξίδι που να μην μπορεί να το συγκρίνει με τα υπόλοιπα, να του χαρίζω κάτι ξεχωριστό και ιδιαίτερο...
Γιατί δεν είναι μόνο η ιστορία διαφορετική, είμαι κι εγώ η ίδια. Μεγαλώνω, συλλέγω ακόμη περισσότερες εμπειρίες, ωριμάζω...Προχωρώ... Και θέλω κάθε βήμα να με πηγαίνει πιο ψηλά και πιο μακριά ως άνθρωπο. Και αυτή η συναισθηματική μου ωρίμαση θέλω να αποτυπώνεται στο χαρτί, να εξελίσσομαι και μαζί να εξελίσσονται οι ιστορίες μου. Αυτός είναι ο στόχος...
Το "Μια σταγόνα έρωτα" το έχω πει, άπειρες φορές. Γράφηκε υπό πολύ δύσκολες συνθήκες, όταν επηρεάστηκα συναισθηματικά από την κρίση στις ανθρώπινες σχέσεις που βίωσα στον περίγυρό μου, κάτι που με ώθησε να αναθεωρήσω τη μαγεία στον έρωτα και την ανδρική συμπεριφορά στις σχέσεις. Με όλη μου την ειλικρίνεια, σκέφτηκα "πώς είναι δυνατόν εγώ να γράφω για μεγάλους έρωτες όταν οι άνθρωποι εγκαταλείπουν έτσι εύκολα τα πάντα! Όταν δεν υπάρχει τίποτα;" Κακά τα ψέματα, ζούμε σε μία εποχή μηδενισμού όπου το συναίσθημα είναι επιδερμικό και οι σχέσεις επιφανειακές. Αυτή είναι η σκληρή πραγματικότητα. Αλλά εγώ δεν είμαι άνθρωπος της πραγματικότητας. Είμαι παιδί της φαντασίας και των σύννεφων. Εκεί ανήκω. Και εκεί ο δικός μου κόσμος μπορεί να είναι όπως εγώ τον πλάθω. Όλα έγιναν εμπειρίες, όλα μετουσιώθηκαν σε κείμενο. Μπορεί ο Φιλίπ να πλήρωσε τα σπασμένα, αλλά εγώ έγινα καλύτερη, ως άνθρωπος κι ελπίζω και ως συγγραφέας. Κοιτάζω πίσω, τις σκοτεινές μέρες μου και χαμογελάω. Η μπόρα πέρασε. Και ο βρεγμένος δεν φοβάται τη βροχή. Συνεχίζουμε... και συνεχίζουμε πολύ δυνατά...
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου