Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

Μείνε μαζί μου πάντα

Μεῖνε μαζί μου πάντα – πάρε ὅποια μορφή θὲς – τρέλανέ με! ᾿Αλλὰ μὴ μ' ἀφήσεις σ' αὐτὴ τὴν ἄβυσσο ὅπου δὲν μπορῶ νὰ σὲ βρῶ! Θεέ μου! Δὲν μπαίνει σὲ λόγια! Δὲν μπορῶ νὰ ζήσω χωρὶς τὴ ζωή μου! Δὲν μπορῶ νὰ ζήσω χωρὶς τὴν ψυχή μου!
Χίθκλιφ - Ανεμοδαρμένα Ύψη


Έρχονται στιγμές σ' αυτήν τη σκληρή ζωή που άθελά σου γίνεσαι το τραγικό πρόσωπο ενός άγραφου δράματος. Στιγμές που η τέχνη φαντάζει άχρωμη μπροστά στην πραγματικότητα. Στιγμές που οι λέξεις χάνουν την ουσία τους.

Υπάρχουν πολλοί τρόποι να χάσεις έναν άνθρωπο, αλλά ο θάνατος είναι ο οριστικός, είναι ένα ξερίζωμα, είναι το αναγκαστικό. Ποτέ δεν θα το φανταζόμουν ότι θα γινόμουν εγώ εκείνη που θα έπρεπε να προχωρήσω παράλληλα και μόνη μου σ' αυτόν τον άψυχο κόσμο που μου κλέβει ανάσες και όνειρα.Ένας κόσμος που μου θυμίζει πόσο άδειος είναι χωρίς την αίσθησή σου. Είναι διαφορετικό να ξέρω ότι εσύ κι εγώ υπάρχουμε σε διαφορετικά μέρη της γης, αλλά είσαι εκεί... είσαι εδώ... είσαι... υπάρχεις.

 

Και τώρα τι; Τι; Πόσο θυμώνω μαζί σου που με γέμισες οδύνη! Που με ανάγκασες να σπάσω τον όρκο μου ότι δεν θα κλάψω ποτέ ξανά για εσένα! Που βιάστηκες να φύγεις για την επόμενη ζωή όπου μου υποσχέθηκες ότι θα συναντηθούμε και θα αγαπηθούμε ξανά και για πάντα. Η επόμενη φορά θα είναι για πάντα, να το ξέρεις... Και αυτή, για πάντα ήταν.
Και το μόνο που ήθελα να φωνάξω ήταν μην φεύγεις, μείνε, μείνε και ας μην σε βλέπω, ας μην σε αναπνέω, ας μην σε ζω. Αρκεί να είσαι εκεί, να ξέρω ότι βλέπουμε το ίδιο φεγγάρι.

Μην φεύγεις! Μείνε μαζί μου πάντα – πάρε όποια μορφή θες – τρέλανέ με! Αλλὰ μην μ' αφήσεις σ' αυτήν την άβυσσο όπου δεν μπορώ να σε βρω! Θεέ μου! Δεν μπαίνει σε λόγια! Δεν μπορώ να ζήσω χωρίς τη ζωή μου! Δεν μπορώ να ζήσω χωρὶς την ψυχή μου!

Είμαι θυμωμένη μαζί σου γιατί πλέον πρέπει να συνεχίσω να ζω με την ψυχή μου έξω από το κορμί μου... Είμαι θυμωμένη, γιατί αιώνια σ' αγαπώ...






Σχόλια

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Η ουτοπία του σήμερα

Έ βλεπα μια σειρά και λέει ο ήρωας: "Μάλλον συμβαίνει σε όλους να αγαπούν σε λάθος στιγμή..." Δεν ξέρω αν συμβαίνει σε όλους. Ξέρω ότι συμβαίνει. Συχνά αναρωτιέμαι για τις συγκυρίες και τον συγχρονισμό στον έρωτα. Έφτασα στο σημείο να εξηγώ τις καταστάσεις μοιρολατρικά: δεν ήταν να γίνει. Αλλά από την άλλη επαναστατώ και λέω ότι όποιος θέλει να το ζήσει θα βρει τον τρόπο, θα κάνει τον κόσμο άνω κάτω και θα φροντίσει να συμβεί, θα κάνει το λάθος σωστό, θα βρει τον τρόπο... Και μετά σκέφτομαι πόσο ουτοπικό είναι για τη σημερινή εποχή να περιμένουμε από τους συμβιβασμένους να σπάσουν προσωπικά όρια και να ομολογήσουν συναισθήματα... Αυτό που σίγουρα εύχομαι είναι να ζήσουμε όλοι την αγάπη που μας οφείλει αυτή η ζωή τη σωστή στιγμή και με τον σωστό άνθρωπο...

Το δικό του τέλος η δική μου συνέχεια

  Στην αφιέρωση του Nitya θα δείτε πως γράφω το απόφθεγμα της Emmanuelle Arsan, "Μια αιώνια αγάπη μπορεί να διαρκέσει μια νύχτα, γιατί η αιωνιότητα δεν είναι αυτή που κάνει τη διάρκεια, αλλά που καταργεί τη διάρκεια". Βλέπετε εντελώς τυχαία θέλησα τη χρονιά του 8, του αριθμού της αιωνιότητας, να μοιραστώ μαζί σας μια ιστορία για έναν αιώνιο έρωτα. Να αναλύσω την έννοια του αιώνιου στον έρωτα, να σας πω πως οι μεγάλοι έρωτες γεννιούνται σε μια στιγμή, υπάρχουν για λίγο και διαρκούν... για πάντα. Ακριβώς την ίδια αντίληψη μεταφέρει και ο Νίκος Καζαντζάκης που έλεγε πως η αιωνιότητα είναι ποιότητα, δεν είναι ποσότητα, αυτό είναι το μεγάλο, πολύ απλό μυστικό... Γιατί σας τα λέω τώρα αυτά... Σε μια εποχή που ποινικοποιεί το συναίσθημα λες και είναι ελάττωμα ή παράπτωμα, συνεχώς ακούω ότι δεν χρειάζεται να μιλάω γι' αυτό, να γράφω τις σκέψεις μου, να κάνω κατάθεση ψυχής, να μοιράζομαι συναισθήματα ή κομμάτια μου. Έχω μάθει στα social media να κρατάω πολλά πράγματα για τον εαυτό...

Κόκκινο σαν το πιο φλογερό όνειρο και σαν τον αιώνιο έρωτα

Ποτέ δεν μου άρεσαν τα λουλούδια, όχι με τον κλασικό τρόπο που όλοι θεωρούν ότι αρέσουν τα λουλούδια στις γυναίκες. Άλλωστε, δεν είμαι από εκείνες που θα επιθυμήσουν ή θα ενθουσιαστούν όταν τους προσφέρουν μια ανθοδέσμη, στερεοτυπική, επιτηδευμένη. Ίσως γι' αυτό συγκινούμαι τόσο με τα αγριολούλουδα, τις ανεμώνες, τις παπαρούνες. Παπαρούνες... Το κορυφαίο μου, τελικά. Κάπου διάβασα πως η παπαρούνα είναι άρρηκτα συνυφασμένη με τα όνειρα, καθώς θεωρείται σύμβολο του Μορφέα, του θεού των ονείρων. Ο Μορφέας ζούσε στον δικό του κόσμο. Γεννήθηκε από τη "νύχτα", αφού μητέρα του είναι η Νυξ, η θεά της νύχτας και των σκοτεινών δημιουργιών, ενώ ο πατέρας του είναι ο Ύπνος. Ο Μορφέας είχε την "αποστολή" να παίρνει ανθρώπινες μορφές με τις οποίες εμφανιζόταν στα όνειρα των ανθρώπων. Στην Κίνα, η παπαρούνα έχει μια ρομαντική έννοια για τους λάτρεις της. Σημαίνει την πραγματική αφοσίωση και την πίστη μεταξύ των εραστών. Αυτή η έννοια ξεπήδησε από ένα κινεζικό μύθο όπου λέγεται...