Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

Αλήθεια ή Ψέμα

 Ας παίξουμε ένα παιχνίδι. Εγώ θα σου λέω ψέματα και εσύ θα απαντάς με αλήθειες...

Αλλά τι είναι ψέμα και ποια είναι η αλήθεια; Ο καθένας έχει τη δική του εκδοχή. Είναι η δική του αλήθεια που για τον άλλον μπορεί -θεωρητικά- να είναι ψέμα.

Υπάρχει η αλήθεια, η μισή αλήθεια και το ψέμα. Το ψέμα που πληγώνει και το ψέμα που λες για να αποφύγεις να πληγώσεις.



Όταν όμως μισείς το ψέμα, πρέπει να σκεφτείς ένα πράγμα. Μισείς το ψέμα που σου λένε ή αυτό που είσαι έτοιμος να πεις στον εαυτό σου; Σ' αυτήν τη διάκριση επικεντρώνεται η σκέψη μου. Λέω ότι μισώ τα ψέματα. Επιλέγω τη μισή αλήθεια για να μην πληγώσω τους άλλους, αλλά δεν διστάζω να γεμίσω τον εαυτό μου ψέματα. 



Κάπου διάβασα το απόφθεγμα ενός ανώνυμου συγγραφέα: "Όλοι τρώμε ψέματα όταν η καρδιά μας πεινάει". Κάποιοι προσπαθούμε να τα αγνοούμε, ιδίως όταν η αλήθεια δεν μας συμφέρει. Και μπορεί ο στρουθοκαμηλισμός αυτός, αν μπορώ να το χαρακτηρίσω έτσι, να μην βλάπτει κάποιον άλλον, αλλά σίγουρα είναι πληγή για τον ίδιο που αποδέχεται το ψέμα ως αλήθεια. Μπορεί να πεινάει η καρδιά σου, αλλά θα αντέξει τη νέα πληγή, όταν πια θυμηθείς ότι έπεισες τον εαυτό σου πως ήταν αλήθεια όλα τα ψέματα που του είπες ή σου είπαν;

Σχόλια

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Μάθημα ζωής η απώλεια...

Ο θάνατος ενός πολυαγαπημένου προσώπου είναι βαρύ, συναισθηματικό φορτίο. Αφήνει ανεπούλωτες πληγές και βαθύ τραύμα. Όταν πέθανε ο πατέρας μου πριν από τρεις μήνες, κάποιοι φίλοι μου είπαν ότι τώρα ήρθε η ώρα να ωριμάσω. Δεν ξέρω αν βοηθάει ο θάνατος ενός γονιού στην ωρίμαση, αλλά σίγουρα είναι τεράστια αλλαγή στην καθημερινότητα, στη ζωή σου. Ανατρέπει τις ισορροπίες σου και τη συναισθηματική σου σταθερότητα. Δημιουργείται μία νέα πραγματικότητα στην οποία πρέπει να αντεπεξέλθεις και να προσαρμοστείς. Και πέραν όλων των άλλων είναι η θλίψη και το πένθος που πρέπει να διαχειριστείς. Φορτίο ασήκωτο να πάρει. Εκεί που τη μια στιγμή χαμογελάς ή και γελάς με κάτι πραγματικά αστείο, εκεί βυθίζεσαι σε μια απαράμιλλη απελπισία. Κάθε μέρα είναι ένας αγώνας επιβίωσης και συνειδητοποίησης. Οι περισσότεροι λένε πως ο χρόνος είναι γιατρός, αλλά όπως σε όλες τις άλλες περιπτώσεις, ο χρόνος δεν γιατρεύει... τουλάχιστον όχι το τραύμα της απώλειας, μιας απώλειας που όσο τη συνειδητοποιείς τόσο περισσό...

Ζήσε! Και αγάπα!

Κάποτε ένας πολυ αγαπημένος μου άνθρωπος μου είχε πει ότι ο θάνατος είναι το μόνο βέβαιο καθώς ούτε η γέννηση είναι δεδομένη. Η αλήθεια είναι ότι τον είχα κοιτάξει κάπως στραβά όταν μου το είπε, αλλά αντιλήφθηκα αμέσως τη σκέψη του και την πραγματικότητα που έκρυβε η κυνική, για εμένα, διαπίστωσή του Για περισσότερα από είκοσι χρόνια, οδηγώντας στη δουλειά μου, περνώ έξω από το ΚΑΤ. Και κάθε μέρα, αυτό που σκέφτομαι είναι ότι είμαστε τυχεροί που είμαστε απέξω, γνωρίζοντας πολύ καλά ότι αρκετοί ειναι εκείνοι που ανεβαίνουν τον δικό τους Γολγοθά καθημερινά σ' ένα δωμάτιο νοσοκομείου. Από την ημέρα που έφυγε από τη ζωή ο πατέρας μου, έχω ανανεώσει τη θεωρία μου σχετικά με τη ζωή μας και το πόσο ευγνώμονες πρέπει να είμαστε που συνεχίζουμε όρθιοι τον καθημερινό αγώνα. Ο πόνος από τον χαμό του πατέρα μου είναι αβάσταχτος. Προσπαθείς να παρηγορηθείς επικαλούμενος χίλιες δικαιολογίες: ότι ειναι καλύτερο ένας καρκινοπαθής να φεύγει όσο το δυνατόν γρηγορότερα αν είναι να ταλαιπωρείται χρόνι...

Ο κλέφτης και ο ψεύτης τον πρώτο χρόνο χαίρονται...

  Τις τελευταίες εβδομάδες μία σκέψη έχει τρυπώσει στο μυαλό μου. Μια σκέψη που την έκανα και χρόνια πριν, αλλά τελευταία επανήλθε. Σκεφτόμουν που λέτε ότι πολλούς ανθρώπους θα συναντήσουμε στη διάρκεια της δημόσιας ζωής μας, πολλούς θα γνωρίσουμε, ελάχιστους θα έχουμε κοντά μας και με ακόμη λιγότερους θα χτίσουμε πραγματικές φιλίες. Εκεί στο μεταίχμιο της γνωριμίας και της φιλίας είναι που κρίνονται όλα, αν η σχέση θα προχωρήσει σε κάτι βαθύτερο ή θα παραμείνει μία γνωριμία που στη διάρκεια του χρόνου θα ξεθωριάσει. Αυτό λοιπόν σκεφτόμουν, αυτούς τους ανθρώπους που αποφασίσαμε να τους βάλουμε στον στενό περίγυρο, να μην τους θεωρήσουμε φίλους. Ανοίγεις την καρδιά σου, προσφέρεις ανιδιοτελώς... τα πάντα, χωρίς να περιμένεις τίποτα, χαρίζεις χρόνο, αγάπη, σεβασμό, συμβουλές, στήριξη, βοήθεια. Και ως ανταπόδοση; Όχι, δεν χρειάζονται ανταποδόσεις, όχι με την έννοια που μπορεί κάποιος να το αντιληφθεί. Μία ανταπόδοση ο καθένας που έχει λάβει όλα τα προαναφερθέντα μπορεί να προσφέρει. Κ...