Ας παίξουμε ένα παιχνίδι. Εγώ θα σου λέω ψέματα και εσύ θα απαντάς με αλήθειες...
Αλλά τι είναι ψέμα και ποια είναι η αλήθεια; Ο καθένας έχει τη δική του εκδοχή. Είναι η δική του αλήθεια που για τον άλλον μπορεί -θεωρητικά- να είναι ψέμα.
Υπάρχει η αλήθεια, η μισή αλήθεια και το ψέμα. Το ψέμα που πληγώνει και το ψέμα που λες για να αποφύγεις να πληγώσεις.
Όταν όμως μισείς το ψέμα, πρέπει να σκεφτείς ένα πράγμα. Μισείς το ψέμα που σου λένε ή αυτό που είσαι έτοιμος να πεις στον εαυτό σου; Σ' αυτήν τη διάκριση επικεντρώνεται η σκέψη μου. Λέω ότι μισώ τα ψέματα. Επιλέγω τη μισή αλήθεια για να μην πληγώσω τους άλλους, αλλά δεν διστάζω να γεμίσω τον εαυτό μου ψέματα.
Κάπου διάβασα το απόφθεγμα ενός ανώνυμου συγγραφέα: "Όλοι τρώμε ψέματα όταν η καρδιά μας πεινάει". Κάποιοι προσπαθούμε να τα αγνοούμε, ιδίως όταν η αλήθεια δεν μας συμφέρει. Και μπορεί ο στρουθοκαμηλισμός αυτός, αν μπορώ να το χαρακτηρίσω έτσι, να μην βλάπτει κάποιον άλλον, αλλά σίγουρα είναι πληγή για τον ίδιο που αποδέχεται το ψέμα ως αλήθεια. Μπορεί να πεινάει η καρδιά σου, αλλά θα αντέξει τη νέα πληγή, όταν πια θυμηθείς ότι έπεισες τον εαυτό σου πως ήταν αλήθεια όλα τα ψέματα που του είπες ή σου είπαν;
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου